کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی درمبتلایان به نارسایی احتقانی قلب و جمعیت سالم

نارسایی احتقانی قلب یکی از مهمترین بیماری های مزمن در سراسر جهان می باشد که بیماران مبتلا به آن با عوامل تنش زای متعدد جسمی و روانی مواجه هستند که منجر به کاهش کیفیت زندگی آنان می شود. یکی از عواملی که می تواند به کاهش مشکلات بیماران مزمن و بهبود کیفیت زندگی آنان کمک نماید، حمایت اجتماعی از سوی منابع مختلف می باشد.
این مطالعه با هدف تعیین کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به نارسایی احتقانی قلب و مقایسه آن با کیفیت زندگی در جمعیت سالم و نیز بررسی حمایت اجتماعی و رابطه آن با کیفیت زندگی بیماران انجام گرفته است.
مطالعه حاضر یک مطالعه همبستگی است، روش نمونه گیری بصورت نمونه-گیری آسان بوده، بدین منظور 125 بیمار مبتلا به نارسایی احتقانی قلب واجد شرایط مراجعه کننده به بیمارستانهای شهر مراغه و 125 نفر جمعیت سالم بطور همزمان طی 10 ماه انتخاب و داده ها با پرسشنامه تلفیقی و تعدیل شده مشتمل بر سه بخش دموگرافیک، کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی و با روش مصاحبه جمع آوری گردید. داده ها پس از جمع آوری با نرم افزار SPSS(Ver.15) تجزیه و تحلیل شد؛ برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی(میانگین، میانه، فراوانی، انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون تی مستقل، آزمون کای دو، تست دقیق فیشر، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیره) استفاده شد.
نتایج نشان داد کیفیت زندگی در6/49% از مبتلایان نارسایی احتقانی قلب نامطلوب می باشد و تفاوت معنی داری با کیفیت زندگی جمعیت سالم دارد(0001/0>p). در زیر شاخه های کیفیت زندگی، بعد اجتماعی در 2/83% بیماران مطلوب بود و تفاوت معنی داری با بعد اجتماعی کیفیت زندگی در جمعیت سالم نداشت، در حالیکه ابعاد روانی (2/63%) و جسمی (2/63%) در بیشتر بیماران نامطلوب و در جمعیت سالم مطلوب بودند. حمایت اجتماعی در 2/51% بیماران مطلوب بود و بین کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی رابطه مستقیم و معنی داری وجود داشت (2/0=r و 03/0> p).
با توجه به رابطه ی مثبت بین کیفیت زندگی و حمایت اجتماعی پیشنهاد می شود برنامه ریزان مراقبتی و مسئولین ترتیبی اتخاذ نمایند تا علاوه بر تقویت حمایت ابزاری، حمایت عاطفی و اطلاعاتی نیز در این گروه تقویت و بدین طریق موجب بهبود کیفیت زندگی بیماران گردد.