فرانکنشتاین یا پرومته: تحقیق در باب ذات گرایی در تکنولوژی پزشکی

قول به ماهیتی مستقل از اراده آدمیان برای تکنولوژی، از سوی هر اندیشمندی که ارائه شود، تاثیرات درازدامنی بر کل منظومه تاملات او درباره تکنولوژی بر جای می نهد. هایدگر را در زمره قائلین به ماهیت مستقل برای تکنولوژی (ذات گرایان یا essentialists) آورده اند. رای هایدگر به این ماهیت، موکد و سازگار با سایر پاره های تفکر او در باب تکنولوژی است. این قول حتی تا نهایت فلسفه ورزی او درباره تکنولوژی یعنی آنجا که راهی به سوی رهایی از گشتل تکنولوژی می جوید، جاری است. مقاله حاضر سعی بر آن دارد که ادله و شواهد عرضه شده درباره این موضوع از سوی هایدگر را بر تکنولوژی پزشکی جاری سازد. آنگاه به نقدهایی که ممکن است بر این ادله و شواهد وارد شوند، می پردازد. جستن بنیادهای آرای هایدگر در باب تکنولوژی در نخستین اثر کلاسیک وی هستی و زمان مطمح نظر مقاله بوده است.