هوسرل اول و دوم: تطور آرای هوسرل در مورد فلسفه زبان

دیدگاه «هوسرل» درباره فلسفه زبان و معناداری، حداقل دو دوره متفاوت دارد. در دوره اول که گاهی رئالیسم افلاطونی نیز خوانده می شود، هوسرل نظری مشابه «فرگه» دارد: معنا عبارت است از یک نوع مثالی. در دوره دوم، با توجه به التفات (Intention)و ساختار آگاهی، دیدگاه او چرخشی استعلائی یافته و با استفاده از کلمه جدید نوئما، ساختاری پیجیده برای معنا پیشنهاد می کند. در این مقاله، دو دوره مذکور تشریح شده و توضیح داده می شود که در هر دو دوره، التفات و مساله آگاهی نقش خاص خود را ایفا می کند. با تشریح این دو دوره و بررسی تشابه ها و تمایزها، مشخص می شود با وجود تغییرات زیاد آرای او، می توان یک خط سیر ثابت را در دیدگاه او پیدا کرد.