تعیین تنوع ژنتیکی جدایه های Fusarium oxysporum f.sp. ciceri عامل پژمردگی و زردی نخود با استفاده از دو نشانگر RAPD و PCR-RFLP در استان های خراسان رضوی و شمالی

به منظور بررسی تنوع ژنتیکی جدایه های قارچ عامل پژمردگی و زردی نخود از دو نشانگر مولکولی RAPD و PCR-RFLP استفاده شد. در روش RAPD، 14آغازگر استفاده شده، چندشکلی خوبی را نشان دادند. بعد از بررسی الگوهای باندی این 14آغازگر، میزان قرابت ژنتیکی20جدایه بر اساس فاصله ژنتیکی به صورت دندروگرام رسم گردید. تجزیه دندروگرام رپید نشان داد که که بین منشا جغرافیایی جدایه ها و گروه های ژنتیکی، ارتباط معنی داری وجود ندارد. در روش PCR-RFLP قطعات تکثیرشده با استفاده از آغازگر های IGS2 و CLN12 در یک گروه طولی bp2500 قرار گرفتند. در کل، در اثر هضم محصول PCR با سه آنزیم برشی، 22عدد باند چند شکلی ایجاد شد که در این بین، آنزیم RsaI بیشترین تعداد باند چند شکلی (12باند) و آنزیم EcoRI کمترین تعداد باند چند شکلی (3باند) را تولید کردند. نتایج محاسبه فاصله ژنتیکی آن ها نشان داد که جدایه های FOC86، FOC85 و FOC40 (از نیشابور)، FOC32 (از بجنورد)، FOC21 و FOC15 (از بردسکن) و FOC11 (از قوچان) کمترین فاصله و بیشترین شباهت ژنتیکی را از هم داشته و بیشترین فاصله ژنتیکی هم بین جدایه FOC6 (از قوچان) با سایر جدایه ها به دست آمد. در این روش بین منشا جغرافیایی جدایه ها با گروه بندی خوشه ایآنها، رابطه آشکاری وجود نداشت.