بررسی تاثیر پرتودهی با اشعه گاما در بار میکروبی فیله ماهی کفال طلایی (Liza aurata) طی دوره نگهداری در یخچال (°C 4+)

ماهی کفال طلایی (Liza aurata) از جمله ماهیان با ارزش غذایی و اقتصادی دریای خزر است که در استان های شمالی ایران به مقدار زیاد صید می شود، اما همانند سایر ماهیان در برابر عوامل فساد، به ویژه فساد باکتریایی، آسیب پذیر است. در این پژوهش کارایی تکنیک پرتودهی با اشعه گاما، به منزله یکی از روش های غیر حرارتی فرآوری آبزیان، در کاهش بار باکتریایی و افزایش مدت ماندگاری فیله ماهی کفال طلایی طی 35 روز نگهداری در یخچال (°C 4+) بررسی می شود. نمونه ها با دزهای مختلف اشعه گاما (دزهای 0 (شاهد)، 1، 2، 3، و 5 کیلوگری) پرتودهی شدند و سپس، طی 35 روز نگهداری در یخچال و در فواصل زمانی (تازه) 1، 5، 10، 15، 20، 25، 30، و 35 روز مورد آزمایشات میکروبی (شامل اندازه گیری بار باکتریایی کل، سودوموناس ها، باکتری های تولیدکننده اسید لاکتیک، باکتری های تولیدکننده گاز H2S، و انتروباکتریاسه) قرار گرفتند. نتایج آنالیز عوامل میکروبی گوناگون نشان داد که فیله ماهی کفال طلایی بدون مواجهه با اشعه گاما (شاهد) به مدت 10 روز قابلیت مصرف دارد، اما زمانی که در معرض اشعه گاما قرار گیرد، قابلیت ماندگاری آن برای مصرف کنندگان افزایش می یابد (P<0.05) که میزان آن به شدت دز به کار رفته بستگی دارد. نتایج نشان داد که از بین دزهای مورد استفاده دز 3 کیلوگری برای کاهش بار باکتریایی و افزایش مدت نگهداری فیله ماهی کفال طلایی در دمای یخچال بهترین نتیجه را به دنبال داشته است و بنابراین، استفاده از آن برای حصول به منظور فوق در فیله ماهی کفال طلایی در شرایط یخچال پیشنهاد می شود.