اثر پروپیل تیویوراسیل بر بروز بلوغ و تولید اسپرم در خروس های گله مادر گوشتی

آزمایش حاضر به منظور بررسی اثر کم کاری موقت غده تیروئید در بروز فرآیند بلوغ، ویژگی های بافت شناسی بیضه و کیفیت اسپرم تولیدی در خروس های گله مادر گوشتی انجام گرفت. تعداد 66 قطعه جوجه خروس در قالب طرح کاملا تصادفی به دو گروه آزمایشی شاهد و کم کاری موقت تیروئیدی و هر گروه به 3 بخش (تکرار) تقسیم شدند. در گروه کم کاری تیروئیدی، داروی پروپیل تیویوراسیل به مقدار 1/0 درصد در خوراک پرندگان، در حدفاصل هفته های 6 الی 12 پرورش گنجانده شد. وزن بدن، مقادیر هورمون های تیروکسین و تستوسترون خون هر 3 هفته از سن 6 تا 18 هفتگی و نیز در هفته 26 اندازه گیری شد. ویژگی های بافت شناسی و بیان ژن کانکسین 43 بیضه در هفته های 18 و 26 پرورش در گروه های آزمایشی مورد سنجش قرار گرفته و برای مدت 10هفته پس از تحریک نوری از لحاظ کیفیت منی ارزیابی شدند. میزان بیان ژن کانکسین43 در 18 هفتگی درگروه شاهد (181/1) نسبت به گروه کم کاری تیروئیدی (782/0) بیشتر بود (05/0P<) ولی در 26 هفتگی تفاوتی بین دو گروه مشاهده نشد (05/0P>). حجم منی تولیدی در گروه کم کاری تیروئیدی (46/0 میلی لیتر) بالاتر از شاهد (39/0 میلی لیتر) بود (05/0P<). همچنین شمار سلول های سرتولی در هفته های 18 (9/159 سلول در میلی متر مربع) و 26 (9/165 سلول در میلی متر مربع) و نیز وزن نسبی بیضه در هفته 26 (749 میلی گرم به ازای 100 گرم بافت بدن) در گروه کم کاری تیروئیدی بالاتر بود (05/0P<). بنابراین افزودن پروپیل تیویوراسیل در جیره جوجه های خروس مادر گوشتی در دوران پیش از بلوغ احتمالا به واسطه تاخیر نسبی در بروز بلوغ سبب افزایش تعداد سلول های سرتولی و افزایش وزن بیضه می شود.