به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

زربخت انصاری پیرسرایی

  • سارا بهشتی مقدم، یوسف جعفری آهنگری، زربخت انصاری پیرسرائی*، امیر اخلاقی
    این پژوهش به منظور ارزیابی اثر دوره سرمایی در کبک های ماده چوکار و تاثیر صفات تولیدمثلی و  فراسنجه های خونی انجام شد. در این پژوهش از  104 قطعه کبک مولد بالغ استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد (بدون اعمال سرما) و تیمارگروه در معرض سرما بودند. این پژوهش طی3 هفته و در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تکرار در گروه شاهد و پنج تکرار در گروه سرما  انجام گرفت. ارزیابی پارامترهای تولید مثلی در پایان دوره و ارزیابی پارامترهای خونی هر هفته یک بار  در سه فاز  انجام شد. نتایج حاصل از بررسی شاخص های تولیدمثلی نشان داد که دوره سرما در میانگین نرخ تولید تخم، میانگین نرخ باروری و نرخ جوجه درآوری کل تفاوت معن داری با گروه شاهد ایجاد نکرد (P>0.05). نسبت هتروفیل به لنفوسیت در فازهای مختلف  دوره سرما نسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری نشان داد (P<0.05).  میزان پروتئین کل پلاسما، آلبومین،گلوبولین و هموگلوبین پس از اعمال سرما در فازهای مختلف خونگیری نسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری را نشان داد (P<0.05). یافته های حاصل از این پژوهش نشان داد که سرما اثر تحریک کننده ایی بر پاسخ ایمنی داشت و سبب کاهش تعداد لنفوسیت ها و افزایش تعداد هتروفیل ها  شد. به نظر می رسد سرما می تواند سبب افزایش پاسخ های ایمنی و کاهش نرخ تولید تخم در کبک چوکار شود که احتمالا منجر به اختلال در عملکرد تولیدمثلی می شود.
    کلید واژگان: کبک چوکار, شاخص تنش, سرما, باروری
    Sara Beheshti Moghadam, Yousef Jafariahangari, Zarbakht Ansari Pirsaraei *, Amir Akhlaghi
    This research was conducted to evaluate the effect of the cold period on female Chukar partridges and its impact on reproductive traits and hematological parameters. A total of 104 adult breeding partridges were used in this study. The experimental treatments included a control group (without cold exposure) and a cold-exposed group. The research was carried out over 3 weeks in a completely randomized design with five repetitions in the control group and five repetitions in the cold-exposed group. The evaluation of reproductive parameters was performed at the end of the period, and the evaluation of hematological parameters was conducted once a week in three phases. The results of the analysis of reproductive indices showed that the cold period did not significantly differ in terms of egg production rate, fertility rate, and hatching rate compared to the control group (P>0.05). The heterophil-to-lymphocyte ratio significantly increased in different phases of the winter period compared to the control group (P<0.05). The total plasma protein, albumin, globulin, and hemoglobin levels after cold exposure in different blood sampling phases showed a significant increase compared to the control group (P<0.05). The findings of this study showed that cold exposure had a stimulating effect on the immune response, leading to a decrease in lymphocyte count and an increase in heterophil count. It is suggested that cold exposure may enhance immune responses and reduce egg production rates in Chukar partridges, possibly resulting in reproductive performance disorders.
    Keywords: Chukar Partridges, Stress Index, Cold, Fertility
  • فضیله درستی، محسن دانشیار*، پرویز فرهومند، زربخت انصاری پیرسرایی

    زمینه مطالعاتی:

     تنش گرمایی به عنوان یکی از چالش برانگیزترین تنش های های زیست محیطی می تواند عملکرد رشد را کاهش دهد. جوجه های گوشتی به دلیل نداشتن غدد عرقی به تنش گرمایی حساس هستند.

    هدف

    مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر تنش گرمایی ملایم و مزمن بر عملکرد رشد، صفات لاشه، فراسنجه های خونی، کیفیت گوشت و بیان نسبی ژن های اسیدچرب سنتاز و لیپوپروتئین لیپاز جوجه های گوشتی انجام گرفت.

    روش کار

    برای این منظور تعداد 150 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب یک طرح کاملا تصادفی، با 3 تیمار (دمای نرمال (طبق توصیه سویه راس 308)، دمای ملایم (27 درجه سیلسیوس) و دمای بالا (32 درجه سیلسیوس))، 5 تکرار و 10 پرنده در هر تکرار از 1 تا 42 روزگی نگهداری شدند.

    نتایج

    نتایج نشان داد که افزایش وزن جوجه های تحت دمای بالا (تنش گرمایی مزمن) در دوره ی پایانی (25 تا 42 روزگی) و کل دوره (1 تا 42 روزگی) پایین تر از جوجه های تحت دمای عادی بود (05/0<p). قرار گرفتن در معرض تنش گرمایی مزمن به طور قابل توجهی وزن نسبی چربی محوطه بطنی، گلوکز و تری گیسرید پلاسما و مالون دی آلدهید گوشت سینه جوجه های گوشتی را افزایش داد (05/0<p). تنش گرمایی مزمن همچنین موجب افزایش بیان نسبی ژن لیپوپروتئین لیپاز سینه جوجه های گوشتی گردید (05/0<p). بیان نسبی ژن اسیدچرب سنتاز نیز در کبد پرندگان در معرض تنش گرمایی ملایم و مزمن به طور معنی داری افزایش یافت (05/0<p).

    نتیجه گیری کلی:

     به طور کلی، قرار گرفتن در معرض تنش گرمایی مزمن موجب کاهش بیشتر عملکرد و افزایش چربی لاشه و افزایش بیان نسبی ژن -های اسیدچرب سنتاز در کبد و لیپوپروتئین لیپاز در سینه گردید.

    کلید واژگان: جوجه گوشتی, تنش گرمایی, لیپوپروتئین لیپاز, اسید چرب سنتاز
    Fazileh Dorosti, Mohsen Daneshyar *, Parviz Farhoomand, Zarbakht Ansari Pirsaraei
    Introduction

    Heat stress as one of the most challenging environmental stresses can growth performance. Broilers are sensitive to heat stress due to the lack of sweat glands. The temperature range for most poultry species is between 16 and 26 degrees Celsius. Heat stress reduces welfare, growth performance, high mortality and large economic losses changes in carcass composition, lipid profile and lipolytic capacity are high under heat stress conditions because heat stress causes significant increases in catabolic and stress hormones (epinephrine, cortisol, and glucagon). Jestrbesk et al. (2017) reported that heat stress increases the activity of fatty acid synthetase (which converts malonyl-CoA to acyl-ACP and acyl-ACP to myristat or palmitate), acetyl cocarboxylase (which it converts acetyl-CoA to malonyl-CoA) and acyl-coasynthetase (which converts myristate to myristate-CoA and palmitate to palmitate-CoA). Liver and adipose tissue are rich in fatty acid synthase, but more than 90% of fatty acid is synthesized in the liver of broiler chickens, and adipose tissue is only responsible for storage (Ijiri et al. 2016). Heat stress, through the increase of lipoprotein lipase in adipose tissue of animals, increases the capacity to harvest and store intestinal and liver-derived triglyceride in adipose tissue (Lu et al. 2007).

    Material and Methods

    The present study was performed to investigate the effect of mild and chronic heat stress on growth performance, carcass traits, blood parameters, meat quality and relative expression of broiler fatty acid synthase and lipoprotein lipase genes. For this purpose, 150 one-day-old male broilers of Ross 308 strain in a completely randomized design with 3 treatments (normal temperature (according to the recommendation of Ross 308 strain), mild stress (27 °C) and chronic stress (32 °C), 5 replicates and 10 birds were kept in each replication from 1 to 42 days. The diet was based on corn and soybean meal and formulated according Ross (308) requirements for three period of starter (1-10 d), growth (11-24 d) and finisher (25-42 d) days. Body weight gain and feed intake was measured periodically and calculated during the whole experiment on a pen basis, and the feed conversion ratio was calculated subsequently. At day 42 of age, two birds per pen were randomly selected, weighed, and slaughtered. After slaughter, percentage of carcass, breast, thigh, abdominal fat, pancreas, liver, heart, bursa of fabricius and spleen were calculated as a ratio of the live weight. To determine the meat quality, 50g of left breast muscle was collected in plastic bags and stored at a negative temperature of 20°C. Meat quality parameters including water holding capacity, moisture, ash, pH, fat, protein, malondialdehyde and total antioxidant activity were measured. Data were analyzed using the general Linear Model procedures of SAS 9.1. When the analysis of variance was significant, Duncan's multiple-range test was used to separate the means. Statements of statistical significance were based on P<0.05.

    Results and Discussion

    The results showed that the weight gain of chicks under chronic heat stress in the final period (25 to 42 days) and the whole period (1 to 42 days) was lower than chickens under normal temperature (P <0.05). Exposure to chronic heat stress significantly increased the relative weight of abdominal fat, plasma glucose and triglycerides, and malondialdehyde of broiler breast meat (P <0.05).In agreement with the present result, El-Husseiny and Krieger (1980) also reported that the abdominal fat of broiler chickens under 32 degrees Celsius temperature was more than that of chickens raised at 22 degrees Celsius. Mujahid et al. (2007) stated that heat stress increases plasma levels of fatty acids, triglycerides and cholesterol. The increase of these parameters is probably due to the release of glucocorticoids and the movement of fats, especially triglycerides from the tissues. In agreement with the present result, Lu et al. (2017) reported an increase in the level of malondialdehyde in the breast meat of broilers exposed to chronic heat stress. Heat stress leads to the creation of oxidative stress by increasing the production of free radicals, and the oxidative stress created during heat stress causes an increase in the level of malondialdehyde in skeletal muscles (Vosough-Ghanbari et al. 2010).Chronic heat stress also increased the relative expression of broiler lipoprotein lipase gene in broiler chickens (P <0.05). The relative expression of fatty acid synthase gene also increased significantly in the liver of birds exposed to mild and chronic heat stress (P <0.05). Fatty acid synthase is the limiting enzyme in last step of the synthesis of long-chain fatty acids in animals and the catalysis of acetyl-CoA and malonyll-CoA to fatty acids (Smith 2003). Fatty acid synthesized by liver are incorporated into triacyllglycerols and transported as very low- density lipoproteins (VLDL), which provide this key energy source for other tissues for immediate use or provides storage (Flees et al. 2017).Studies suggest that under stress conditions, high levels of corticosterone and plasma insulin can increase the expression level of LXRa mRNA, which in turn activates the expression of liver SREBp-LC mRNA (Janowski et al. 1999). Therefore, LXRa and SREBp-LC can activate the transfer of key genes required for fat synthesis, such as fatty acid synthase and acetyl cocarboxylase (Demeure et al. 2009). Lu et al. (2007) stated that chronic heat stress negatively affects fat storage and meat quality in broiler chickens, and through the increase of lipoprotein lipase in the adipose tissue of animals, it increases the capacity of harvesting and storing intestinal and liver-derived triglycerides in fat tissue.

    Conclusion

    In general, exposure to chronic heat stress further decreased yield and increased carcass fat and increased the relative expression of fatty acid synthase genes in the liver and lipoprotein lipase in the breast.

    Keywords: Broiler, Heat stress, Lipoprotein lipase, Fatty acid synthase
  • محمد حسن پور، یدالله چاشنی دل*، اسدالله تیموری یانسری، زربخت انصاری پیرسرایی
    سابقه و هدف

    بهره گیری از فرآورده های جانبی صنایع لبنی به عنوان منابع خوراکی جدید در راستای کاهش هزینه های پرورش دام اهمیت فراوانی دارد. پودر آب پنیر باقی مانده پنیر یا پروتیین کازیین شیر است که از پروتیین های حیوانی مورد استفاده در زنجیره غذایی انسانی می باشد. آب پنیر به دلیل دارای بودن تعادل مناسب مواد مغذی، قابلیت استفاده در جیره دام های پرواری را دارد. پودر آب پنیر می تواند باعث کاهش مصرف کنسانتره شود بدون اینکه هیچ گونه تاثیر منفی بر اضافه وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک داشته باشد، لذا هدف از این تحقیق بررسی اثر سطوح مختلف پودر آب پنیر در جیره بر عملکرد رشد، قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی و برخی فراسنجه های خونی بره های نر پرواری آمیخته زل بود.

    مواد و روش ها

    برای انجام این پژوهش تعداد 24 راس بره پرواری آمیخته زل با میانگین سن 52/0±5/4 ماه و میانگین وزن اولیه 2±24 کیلوگرم در قالب یک طرح کاملا تصادفی به مدت 90 روز مورد بررسی قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد (بدون افزودن پودر آب پنیر در جیره) و تیمارهای حاوی 5/1، 3 و 5/4 درصد پودر آب پنیر در جیره بودند. تجزیه شیمیایی پودر آب پنیر مورد استفاده شامل pH، 8/5 الی 8/6، پروتیین خام 5/12 درصد، لاکتوز 64 درصد، چربی کل 5/1 درصد، رطوبت 5/4 درصد بود. پودر آب پنیر مورد استفاده در تحقیق در سطوح مختلف پس از مخلوط شدن با جیره مصرفی در اختیار دام های آزمایشی قرار گرفت. خوراک روزانه به صورت جیره کاملا مخلوط در دو نوبت در اختیار دام ها قرار گرفت و مقدار مصرف روزانه آن ثبت شد. وزن کشی دام های آزمایشی هر 14 روز با رعایت 12 ساعت محرومیت از خوراک انجام شد. اندازه گیری قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی و فراسنجه های خونی، در روزهای پایانی آزمایش و نیز بررسی صفات لاشه، با کشتار دام های آزمایشی در روز 90 آزمایش انجام شد.

    یافته ها

    نتایج عملکرد رشد دام های آزمایشی نشان داد که تفاوت معنی داری در وزن پایان دوره پروار، ماده خشک مصرفی و افزایش وزن روزانه بین تیمارهای آزمایشی وجود داشت (05/0>P)؛ طوری که بالاترین وزن پایانی و افزایش وزن روزانه در تیمار حاوی 5/4 درصد پودر آب پنیر و بیشترین ماده خشک مصرفی در تیمار حاوی 3 درصد پودر آب پنیر مشاهده شد. نتایج قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی نشان داد که تفاوت معنی داری در قابلیت هضم ظاهری ماده خشک، پروتیین خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی بین تیمارهای آزمایشی وجود داشت (05/0>P). بالاترین قابلیت هضم ظاهری ماده خشک و پروتیین خام در تیمار حاوی 5/4 درصد پودر آب پنیر و بالاترین قابلیت هضم ظاهری الیاف نامحلول در شوینده خنثی در تیمار حاوی 3 درصد آب پنیر مشاهده شد. نتایج برخی فراسنجه های خونی نشان داد که تفاوت معنی داری در غلظت گلوکز، تری گلیسرید، HDL و نیتروژن اوره ای خون بین تیمارهای آزمایشی وجود داشت (05/0>P). نتایج صفات کمی لاشه بره های پرواری نشان داد که تفاوت معنی داری در وزن لاشه گرم، درصد لاشه گرم، وزن لاشه سرد، درصد لاشه سرد، درصد ران و درصد سردست بین تیمارهای آزمایشی وجود داشت (05/0>P). نتایج صفات کیفی لاشه بره های پرواری نشان داد که تفاوت معنی داری در میزان اکسیداسیون چربی عضله راسته در 48 ساعت بعد از کشتار بین تیمارهای آزمایشی وجود داشت (05/0>P).

    نتیجه گیری

    نتیجه کلی تحقیق حاضر نشان داد که وزن پایان پروار، ماده خشک مصرفی و قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی با مصرف سطوح 3 و 5/4 درصد پودر آب پنیر بهبود یافت. درصد لاشه بالاتر و بهبود در قطعات با ارزش لاشه در تیمار حاوی 3 درصد پودر آب پنیر وجود داشت.

    کلید واژگان: بره پرواری, پودر آب پنیر, قابلیت هضم مواد مغذی, عملکرد رشد, فراسنجه های خونی
    Mohammad Hasanpour, Asdolah Teymoiri Yansari, Zarbakht Ansari Pirsaraei
    Background and objectives

    The use of dairy by-products as a new feed source in order to reduce the costs of raising livestock is very important. Whey powder is a residual cheese or casein, which is one of the animal proteins used in the human food chain. It is also a feed source of protein and contains some useful minerals. Whey can be used in the diet of livestock due to its proper nutrient balance. Also, the fact that whey can reduce the consumption of concentrate without any negative effect on daily weight gain and feed conversion ratio, so the purpose of this study was performed to investigate the effect of using different levels of whey powder in diet on growth performances traits, apparent digestibility of nutrients and some blood parameters in fattening male crossed Zell lambs.

    Materials and methods

    To perform this study, 24 mixed fattening Zell lambs were examined with a means age of 4.5±0.52 months and a means initial weight of 24±2 kg in a completely randomized design for 90 days. Experimental treatments included control treatment (without adding whey powder in the diet) and treatments containing 1.5, 3 and 4.5% whey powder in the diet. Chemical analysis of whey powder used included pH, 6.8 to 5.8, protein 12.5%, lactose 64%, fat 1.5%, moisture 4.5%. Whey powder used in the study was given to the experimental animals at different levels after mixing with the diet. The daily diet was given as a TMR to the animal twice and the amount consumed was recorded. Live weight measurement was performed every 14 days with 12 hours of feed and water deprivation. Measurement of the apparent digestibility of nutrients in the last days of the experiment as well as the study of carcass traits and blood parameters were performed on day 90 of the experiment.

    Results

    The growth performance results of experimental lambs showed that there was a significant difference in end weight, DMI and daily weight gain between experimental treatments (P <0.05); So that the highest final weight and daily weight gain was observed in the treatment containing 4.5% whey and the highest dry matter intake was observed in the treatment containing 3% whey. The results of apparent digestibility of nutrients showed that there was a significant difference in apparent digestibility of dry matter, crude protein and NDF between experimental treatments (P<0.05). The highest apparent digestibility of dry matter and crude protein was observed in the treatment containing 4.5% whey and the highest apparent digestibility of NDF was observed in the treatment containing 3% whey. The results of some blood parameters showed that there was a significant difference in the concentration of glucose, triglyceride, HDL and BUN between experimental treatments (P<0.05). The results of quantitative traits of carcasses of fattening lambs showed that there was a significant difference in hot carcass weight, hot carcass percentage, cold carcass weight, cold carcass percentage, thigh percentage and shoulder percentage between experimental treatments (P<0.05). The results of qualitative traits of carcasses of fattening lambs showed that there was a significant difference in the rate of TBARS of the straight muscle 48 hours after slaughter between experimental treatments (P <0.05).

    Conclusion

    The overall result of the present study showed that the weight at the end of the fattening period, dry matter intake and also the apparent digestibility of nutrients were significantly improved by consuming 3 and 4.5% levels of whey powder. There was a higher carcass percentage and improvement in valuable carcass parts in the treatment containing 3% whey powder.

    Keywords: Fattening lambs, Whey powder, Nutrient digestibility, Growth performance, blood parameters
  • محمد کاظمی فرد*، منصور رضایی، جوانشیر پالوج، زربخت انصاری پیرسرائی، عیسی دیرنده

    این آزمایش به منظور مطالعه تاثیر تزریق نانواکسیدروی بر پاسخ ایمنی و عملکرد در جوجه گوشتی انجام شد. تعداد 108 قطعه جوجه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار در چهارتکرار و نه جوجه در هر تکرار در روز تفریخ با محلول نانواکسیدروی تیمار شدند و به مدت 42 روز پرورش یافتند. تیمارها شامل: 1) شاهد (بدون تزریق)، 2) تزریق 10میلی گرم بر لیتر محلول نانواکسیدروی، 3) تزریق 12میلی گرم بر لیتر محلول نانواکسیدروی. محلول نانواکسیدروی از ناحیه گردن به جوجه هاتزریق شد. جیره مورد استفاده برای همه تیمارها جیره استاندارد سویه راس 308 بود. برای سنجش پاسخ ایمنی از آزمون حساسیت پوستی در روز42، تیترآنتی بادی های نیوکاسل و آنفلوانزا در روزهای35و42، فعالیت آنزیم های اکسیداتیو پلاسمای خون و بیان ژن های اینترلوکین2و12 از بافت طحال استفاده شد و برای سنجش عملکرد، راندمان به صورت هفتگی و وزن هریک از اجزای لاشه در پایان دوره برآورد شد. آزمون حساسیت پوستی، 12ساعت پس از تزریق فیتوهم اگلوتینین و سطح فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز در تیمار 3 نسبت به سایر تیمارها افزایشیافت (05/0<p) بیان ژن اینترلوکین12 در تیمار 2 و 3 بیشتر از تیمار شاهد بود (05/0<p) . وزن نسبی سنگدان در تیمار3 نسبت به تیمار شاهد و خوراک مصرفی در تیمار2 و 3 کمتر از تیمار شاهد بود (05/P<0) نتایج نشان داد که تزریق نانواکسیدروی باعث افزایش پاسخ ایمنی اکتسابی و سلولی، فعالیت آنزیم های آنتی -اکسیدان و بیان ژن اینترلوکین12 شد..

    کلید واژگان: اینترلوکین, آنفلوانزایمرغی, گلوتاتیونپراکسیداز, سوپراکسیددیسموتاز
    Mohammad Kazemifard *, Mansour Rezaei, Javanshir Palooj, Zarbakht Ansari Pirsaraei, Essa Dirandeh

    In the poultry industry, the heat stress caused by high environmental temperature has a negative influence on broiler chicken performance and has become a major challenge. Transcriptome profile analysis of the data and identification of patterns of differential gene expression in related tissues can be involved in the discovery of molecular mechanisms resistant to heat stress. The main purpose of this study was to use transcriptome profiles of three tissues brain, liver, and leg muscle of two groups of the control and heat stress broiler chickens to identify candidate genes associated with heat stress. By the analysis of microarray data to express the gene differences, 657 significant genes (P<0.05) were extracted, which a total of 94 genes showed significant expression differences (FDR < 0.05, Fold change > ± 2). Then, by studying the ontology of the relevant genes resulting from data analysis and literature mining as well as the reconstructed protein-protein interaction network, hub genes including NSDHL, DHCR24, LSS, FDPS, PCK1, ACTA1, HSP90AA1, HSPA2, HSPB1, HSF1, CRYAB, APOB, and IL6 were identified. Annotation results of these genes indicated that they have a role in the main process of metabolic and signaling pathways related to the ion transport system, steroid, antibodies, cholesterol biosynthesis, lipid metabolism, immune system function, and various signaling pathways such as MAP kinase, RET, and ERK. Overall, the present study can provide new insights into evidence of the pathways activated by these genes to identify effective genes and a better understanding of biological processes related to heat stress.

    Keywords: Interleukin, Avian Influenza, Glutathioneproxidase, Superoxide dismutas
  • امین کاظمی زاده، خلیل میرزاده*، علی آقایی، زربخت انصاری پیرسرائی
    این پژوهش با هدف مطالعه ی تاثیر روغن کتان و پودر زنجبیل بر عملکرد تولیدی و پروفایل اسیدچرب زرده تخم مرغ در مرغ مادر گوشتی طی سه دوره 28 روزه انجام گرفت. تعداد 200 قطعه مرغ مادر گوشتی راس 308 با سن 45 هفته و به صورت طرح کاملا تصادفی فاکتوریل (2×4) شامل 2 سطح زنجبیل (صفر و 5/1 درصد) و 4 سطح کتان (صفر، 1، 2 و 3 درصد) در 8 تیمارآزمایشی 5 تکرار 5 قطعه مرغ در هر تکرار انجام شد. فقط در دوره 28 تا 56 و 56 تا 84 روزگی تولید تخم مرغ تحت تاثیر پودر زنجبیل و روغن کتان و اثرات متقابل آن ها قرار گرفت (05/0>p). در کل دوره تنها پودر زنجبیل و اثرات متقابل پودر زنجبیل و روغن کتان باعت افزایش تولید تخم مرغ شده بود (05/0> p). در هیچکدوم از دوره ها روغن کتان و اثرات همزمان پودر زنجبیل و روغن کتان برای وزن تخم مرغ تاثیری نداشت، و تنها اثرات پودر زنجبیل در دوره 56 تا 84 روز معنی دار بود که باعث کاهش وزن تخم مرغ شد (05/0> p). فراسنجه توده تخم مرغ فقط در دوره 28 تا 56 و 56 تا 84 روزگی و کل دوره، تحت تاثیر پودر زنجبیل و روغن کتان و اثرات همزمان آن ها قرار گرفت (05/0> p). مصرف روغن کتان و همزمان پودر زنجبیل و روغن کتان منجر به افزایش معنی دار اسیدهای چرب زرده تخم مرغ و کاهش معنی دار نسبت امگا 6 به امگا 3 شد (05/0>p). درکل، مکمل کردن جیره مرغ مادر با سطح 5/1 درصد زنجبیل و سطح 2 درصد روغن کتان اثر مثبتی بر عملکرد تولیدی و پروفایل اسیدچرب زرده تخم مرغ دارد.
    کلید واژگان: آنتی اکسیدان, امگا3, اسید چرب زرده, تولید تخم مرغ, مرغ مادر
    Amin Kazemizadeh, Khalil Mirzadeh *, Ali Aghaei, Zarbakht Ansari Pirsaraei
    The aim of this study was to investigate the effect of flaxseed oil and ginger powder on production performance and egg yolk fatty acid profile in broiler hens during three periods of 28 days. Number 200 pieces of Ross 308 broiler chicken with 45 weeks of age and in a completely random factorial design (2×4) including 2 levels of ginger (zero and 1.5%) and two levels of flax (zero, 1, 2 and 3%) in 8 experimental treatments 5 replications of 5 hens per replication were performed. Only in the period of 28 to 56 and 56 to 84 days, egg production was affected by ginger powder and flax oil and their mutual effects (P<0.05). In the whole period, only ginger powder and the mutual effects of ginger powder and flax oil increased egg production (P<0.05). In none of the periods, linseed oil and the simultaneous effects of ginger powder and linseed oil had no effect on egg weight (P>0.05), and only the effects of ginger powder in the period 56 to 84 days were significant, which caused a decrease in egg weight (P<0.05). Egg mass measurement was affected by ginger powder and linseed oil and their simultaneous effects only in the period of 28 to 56 and 56 to 84 days and the whole period (P<0.05). Consumption of flaxseed oil and ginger powder and flaxseed oil at the same time led to a significant increase in egg yolk fatty acids and a significant decrease in the ratio of omega-6 to omega-3 (P<0.05). In general, supplementing the diet of mother hens with 1.5% level of ginger and 2% level of linseed oil has a positive effect on production performance and egg yolk fatty acid profile.
    Keywords: Antioxidant, omega-3, Yolk fatty acid, egg production, Hen
  • روح الله قاسمی، محمد کاظمی فرد*، منصور رضایی، زربخت انصاری پیرسرایی، عیسی دیرنده
    مقدمه و هدف

    تنش گرمایی یکی از مسایل جدی در صنعت طیور است که باعث خسارات اقتصادی قابل‎توجهی می‎شود. کاهش مصرف خوراک، افزایش دفع و کاهش فراهمی زیستی مواد مغذی در طول تنش گرمایی باعث کاهش عملکرد و قدرت سیستم ایمنی می‎شود. سلنیوم یک عنصر کمیاب ضروری برای انسان و حیوانات است که در بهبود وضعیت آنتی‎اکسیدانی و سیستم ایمنی و پاسخ التهابی نقش دارد. هدف از انجام این آزمایش بررسی اثرات منابع مختلف سلنیوم (2 هیدروکسی 4 متیل سلنو بوتانوییک اسید، سلنو متیونین و سلنیت سدیم) بر عملکرد، خصوصیات لاشه، متابولیت‎های آنتی‎اکسیدانی خون، فراسنجه‎ های خونی و پاسخ ایمنی جوجه‎ های گوشتی در شرایط تنش گرمایی بود.

    مواد و روش‎ها: 

    این پژوهش آزمایشی در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با استفاده از 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه آربرآکرز انجام شد. جوجه‎ ها در 4 تیمار و 6 تکرار (هر تکرار 10 جوجه) توزیع شدند. تیمارهای آزمایش شامل 1) جیره پایه + 0/3 میلی‎گرم 2 هیدروکسی 4 متیل سلنو بوتانوییک اسید در هر کیلوگرم جیره غذایی 2) جیره پایه + 0/3 میلی‎گرم سلنو متیونین در هر کیلوگرم جیره غذایی 3) جیره پایه + 0/3 میلی‎گرم سلنیت سدیم در هر کیلوگرم جیره غذایی 4) جیره پایه بدون افزودنی (شاهد) بودند. از زمان شروع تنش حرارتی 22 روزگی تا 42 روزگی جوجه‎ ها از 10 صبح تا 16 بعداز‎ظهر تحت محدوده حرارتی 32 تا 34 درجه سانتی‎گراد قرار گرفتند.

    یافته‎ ها: 

    نتایج نشان داد که مصرف خوراک جوجه ‎ها، میانگین افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. استفاده از منابع مختلف سلنیومی بر فاکتورهای بیوشیمیایی خون در جوجه‎ های گوشتی تحت تنش گرمایی تاثیر معنی‎دار نداشت. اضافه کردن منبع سلنیومی 2 هیدروکسی 4 متیل سلنو بوتانوییک اسید به جیره در مقایسه با تیمارهای دیگر به ‎طور معنی ‎داری مقدار تیتر آنتی‎بادی ایمونوگلوبولین G را افزایش داد (0/05>p). جیره‎ های حاوی منابع سلنیومی وزن نسبی طحال را در مقایسه با تیمار شاهد به ‎طور معنی‎ داری افزایش دادند (0/05>p). تیمارهای حاوی منابع سلنیومی 2 هیدروکسی 4 متیل سلنو بوتانوییک اسید و سلنو متیونین سبب کاهش معنی‎دار وزن نسبی کبد شدند (0/05>p). استفاده از منابع سلنیومی در تیمارهای مختلف باعث افزایش معنی‎دار غلظت آنزیم‎های گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز در خون شد (0/05>p).

    نتیجه‎ گیری:

     استفاده از منابع سلنیومی سبب بهبود سیستم ایمنی بدن و وضعیت آنتی‎اکسیدانی خون در جوجه‎ های گوشتی شد.

    کلید واژگان: پاسخ ایمنی, تنش گرمایی, جوجه‎ های گوشتی, عملکرد, 2 هیدروکسی 4 متیل سلنو بوتانوییک اسید
    Ruhollah Ghasemi, Mohammad Kazemifard*, Mansour Rezaei, Zarbakht Ansari Pirsaraei, Eissa Dirandeh
    Introduction and Objective

    Heat stress is one of the serious issue in poultry industry which causes significant economic losses. Decreasing feed consumption, increasing excretion and decreasing the bioavailability of nutrients during heat stress reduces the performance and immune response. Selenium is an essential trace element for humans and animals that plays a role in improving the antioxidant status and the immune system and inflammatory response. The goal of this study was to investigate the effects of different selenium sources [2-hydroxy-4- methyl seleno butanoic acid, selenomethionine and sodium selenite) on performance, carcass characteristics, antioxidant and immune response and blood characteristics in broiler under heat stress condition.

    Material and Methods

    This experiment was conducted in a completely random designs with 240 Arbor Acres (Male) broilers chicks. Chicks were randomly distributed in 4 treatments and 6 replicates (10 chicks in each replicate). The experimental treatments include that: (1) basal diet + 0.3 mg 2-hydroxy-4- methyl seleno butanoic acid; (2) basal diet + 0.3 mg selenomethionine per kilogram of diet; (3) basal diet + 0.3 mg sodium selenite per kilogram of diet; (4) The basal diet that did not have any additives. The birds were kept at 32-340C (10.00 to 16.00; for 6 hours) from 22 to 42 days.

    Results

    The results of this experiment showed that feed intake, body weight gains and feed conservation ratio were not affected by the experimental diets. The use of different sources of selenium had no significant effect on blood biochemical factors in broiler chickens under heat stress. dding selenium source with 0.3 mg/kg 2-hydroxy-4- methyl seleno butanoic acid significantly affected immunoglobulin G in comparison to other treatments. Diets containing selenium sources significantly increased the relative weight of the spleen compared to the control treatment (P < 0.05). The treatments of 2-hydroxy-4- methyl seleno butanoic acid and selenomethionine significantly decreased liver weight percent. The concentration of glutathione peroxidase, superoxide dismutase and catalase enzymes in blood were significantly increased by selenium sources in different treatments.

    Conclusion

    The use of selenium source improved the immune system and blood antioxidant status in broiler chickens.

    Keywords: Immune system, Heat stress, Broilers, Performance, 2-hydroxy-4- methyl seleno butanoic acid
  • مریم تقی پور شه بندی، مهدی ژندی*، زربخت انصاری پیرسرائی، علیرضا یوسفی
    مقدمه و هدف

    در پرندگان پیر کارایی تولید مثلی و تولید تخم کاهش می یابد که از نظر اقتصادی دارای اهمیت است. پژوهش کنونی با هدف مقایسه شاخص های کیفیت تخم، فراسنجه های خونی و بافت شناسی کبد در بلدرچین های ژاپنی تخم گذار در سنین مختلف انجام شد.

    مواد و روش ها

    تعداد 180 قطعه بلدرچین ژاپنی تخم گذار از 3 گله های تجاری با سنین مختلف خریداری و پس از چهار هفته عادت دهی، به مدت یک هفته تحت مطالعه قرار گرفتند. پرنده ها بر اساس سن به سه گروه جوان (11 هفته)، بالغ (26 هفته) و پیر (45 هفته) با پنج تکرار (9 پرنده در هر تکرار) تخصیص یافتند. طی آزمایش، صفات عملکردی و شاخص های کیفیت تخم مورد ارزیابی قرار گرفتند. در پایان آزمایش، از هر تیمار، 10 بلدرچین به طور تصادفی انتخاب، و کالبد شکافی شدند. سپس، نمونه خون برای ارزیابی فراسنجه های بیوشمیایی خون (تری گلیسرید، کلسترول ، گلوکز، لیپوپروتین با چگالی کم (LDL)، لیپوپروتین با چگالی زیاد (HDL)، لیپوپروتین با چگالی بسیار کم (VLDL)، آسپارتات ترانس آمیناز و آلانین ترانس آمیناز و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل جمع آوری شد. نمونه کبد پرنده‎ها نیز برای بررسی بافت شناسی کبد جمع آوری شدند. نمونه های بافت کبد پس از پردازش با هماتوکسیلین- ایوزین رنگ آمیزی شدند.

    یافته ها

    یافته ها نشان داد در بلدرچین های پیر نسبت به بلدرچین های بالغ و جوان درصد تولید تخم و توده تخم کاهش و ضریب تبدیل غذایی و مصرف خوراک به ازای تعداد تخم تولیدی افزایش یافت (0/05p<). وزن، طول و عرض تخم، قطر، وزن و درصد زرده و ارتفاع سفیده در بلدرچین های جوان و بالغ نسبت به بلدرچین های پیر کمتر و شاخص زرده، درصد سفیده و پوسته تخم بیشتر بود (0/05p<). وزن پوسته و واحد هاو درگروه بالغ نسبت به گروه جوان بیشتر بود (0/05p<). تری گلیسرید و VLDL در بلدرچین های بالغ نسبت به دوگروه دیگر بیشتر بود (0/05p<). کلسترول کل، HDL و LDL در گروه بالغ بیشترین و در گروه پیر کمترین بودند (0/05p<). بلدرچین های پیر نسبت به بلدرچین های جوان، آسیب بافت کبد بیشتری داشتند.

    نتیجه گیری

    به طور کلی، اگر چه با افزایش سن ویژگی های کیفیت تخم بلدرچین های ژاپنی افزایش می یابد اما، همراستا با کاهش متابولیت های چربی خون و افزایش آسیب های کبدی، عملکرد تولیدی افت می کند.

    کلید واژگان: بافت شناسی, پیری, فراسنجه های خونی, کبد, کیفیت تخم
    Maryam Taghi Pour Shahbandi, Mahdi Zhandi*, Zarbakht Ansari Pirsaraei, Ali Reza Yousefi
    Introduction and Objective

    Reproductive efficiency and egg production are decreased in aged birds, which are economically significant. The current study was aimed to compare the different ages of laying Japanese quails on egg quality characteristics, blood parameter and liver histology.

    Material and Methods

    A total number of 180 laying Japanese quail were purchased from three commercial flocks with different ages studied for one week after four weeks of habituation. Birds were assigned into three age groups, young (11 weeks), adult (26 weeks) and old (45 weeks) with five replications (9 birds per replication). During of experiment, feedlot performance and egg quality parameters were evaluated. In the end of study, ten quail per treatment were randomly selected and dissected. Following this time, blood and liver samples were collected for evaluating blood biochemical parameters (triglyceride, cholesterol, low density lipoprotein (LDL), high density lipoprotein (HDL), very lowdensity lipoprotein (VLDL), aspartate transaminase (AST), alanine transaminase (ALT), total antioxidant capacity (TAC) and liver histology. The liver tissue was processed with hematoxylin-eosin after processing.

    Results

    The findings showed that in old quails, a decreased the percentage of egg production and egg mass, and an increased the food conversion ratio and consumed feed per dozen eggs compared with other two groups (P<0.05). In adult and young quails had lower egg weigh, egg Length and width, yolk diameter, yolk weight, yolk percentage and albumen height than old group and Yolk index, albumen and shell percentage had higher (p<0.005). Old quails had higher Haugh unit and Shell weight than adult quails(p<0.005). In different age groups, Shape index, yolk height, egg white weight, and shell thickness were not significantly different. In adult quails Triglyceride and VLDL were higher than the other two groups (P<0.05). Total cholesterol, HDL and LDL were the highest in the adult group and the lowest in the old group (P<0.05). Old quails had more liver tissue damage than young quails.

    Conclusion

    In general, although the egg quality characteristics of Japanese quails increase with age, production performance decreased along with the decrease of blood lipid metabolites and the increase of liver damage.

    Keywords: Aging, Blood parameters, Egg quality, Histopathology, Live
  • محمد حسن پور، یدالله چاشنی دل*، اسدالله تیموری یانسری، زربخت انصاری پیرسرائی

    این تحقیق با هدف بررسی اثر افزودن سطوح مختلف پودر آب پنیر بر عملکرد رشد، فراسنجه های تخمیری، ریخت شناسی بافت شکمبه، تجزیه پذیری و تولید پروتیین میکروبی در بره های نر پرواری آمیخته های زل و افشاری انجام شد. از تعداد 24 راس بره با میانگین سن 21±135 روز و میانگین وزن اولیه 2±24 کیلوگرم در قالب طرح کاملا تصادفی و به مدت 90 روز برای انجام آزمایش حاضر استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد (فاقد پودر آب پنیر) و تیمارهای حاوی 5/1، 3 و 5/4 درصد پودر آب پنیر در جیره (بر اساس درصدی از ماده خشک جیره) بودند. اختلاف آماری معنی داری برای وزن پایان پروار، ماده خشک مصرفی و افزایش وزن روزانه در بین تیمارهای آزمایشی مشاهده شد، به طوری که تیمار حاوی 5/4 درصد پودر آب پنیر از بیشترین مقادیر برای این پارامترها برخوردار بود. همچنین اختلاف معنی داری برای پی اچ، نیتروژن آمونیاکی، کل اسیدهای چرب فرار و اسید استیک مایع شکمبه در بین تیمارهای آزمایشی مشاهده شد، به طوری که تیمار حاوی 5/4 درصد پودر آب پنیر از بیشترین مقادیر برای این فراسنجه ها برخوردار بود. همچنین تیمار حاوی 5/4 درصد پودر آب پنیر دارای بیشترین جمعیت کل باکتری ها به فاصله دو و چهار ساعت بعد از خوراک دهی و نیز بیشترین جمعیت پروتوزوآی شکمبه ای به فاصله چهار ساعت بعد از خوراک دهی برخوردار بود. تیمار حاوی 5/4 درصد پودر آب پنیر از بیشترین میزان ضخامت، ارتفاع، عرض و تراکم پرزها در بین تیمارهای آزمایشی برخوردار بود. اختلاف معنی داری برای فراسنجه های تجزیه پذیری ماده خشک و پروتیین خام در بین تیمارهای آزمایشی مشاهده شد. بخش غیرقابل تجزیه نیز در تیمار سه درصد پودر آب پنیر نسبت به سایر تیمارها افزایش معنی داری داشت. اختلاف معنی داری در مقدار گاز تولیدی از بخش قابل تخمیر بین تیمارهای آزمایشی مشاهده شد. بیشترین مقدار ساخت پروتیین میکروبی در تیمار حاوی سه درصد پودر آب پنیر مشاهده شد. در مجموع، استفاده از سطوح بالاتر پودر آب پنیر (5/4 درصد) در جیره بره های پرواری سبب بهبود عملکرد رشد و برخی از شاخص های شکمبه ای و تجزیه پذیری ماده خشک و پروتیین خام شد.

    کلید واژگان: اسیدهای چرب فرار, پرزهای شکمبه, پروتوزوآ, دام نشخوارکننده, فرآورده های فرعی لبنی
    Mohammad Hasanpour, Yadollah Chashnidel *, Asadollah Teimoury Yansary, Zarbakht Ansari

    Introduction : 

    One of the valuable unconventional foods is whey powder, which is a by-product of cheese production. Whey powder is used as an important source of energy and protein in animal nutrition. By reviewing the composition of whey powder based on dry matter and comparing it with the needs of livestock, its nutritional value can be understood. Whey powder as a feedstuff also has properties of a prebiotic; it contains a significant amount of lactose that is not absorbed to a large extent, but is fermented and converted to lactic acid and volatile fatty acids, which may stimulate the establishment of lactobacilli in the small intestine. Whey powder in animal feed, in addition to preventing environmental problems, reduces feed costs and improves yield. Adding whey powder to this juice probably improves and increases the weight of animals fed with whey powder by stimulating the microorganisms of the digestive system and as a result, by better synthesizing the required nutrients and improving the absorption of nutrients from the digestive system. This study was conducted to determine the effect of different levels of whey powder on growth performance, fermentation parameters, ruminal morphology, degradability and microbial protein biosynthesis in fattening Zell lambs.

    Material and methods

    In the first experiment, ruminal degradability of dry matter and crude protein were measured with nylon bag technique using three fistulated Zell sheep with mean weight of about 40 kg and mean age of about 10 months. In this experiment, nylon bags made of polyester (Dacron) with a pore diameter of 45 ± 5 micrometers and dimensions of 9 ×7 cm were used. Incubation time in rumen consisted of 0, 4, 8, 16, 24, 36, 48, 72 and 96. In the second experiment, the effect of different levels of whey powder on fermentation parameters, ruminal morphology and microbial protein biosynthesis, an experiment in completely randomized design (CRD) with four diets containing zero, 1.5, 3 and 4.5 % whey powder on 24 male lambs with initial mean weight of 24± 2 kg and mean age of 4.5±0.52 months for 90 days was performed. Every day, a certain amount of feed in the form of TMR was weighed for each experimental treatment and was provided to the experimental lambs at 8 am and 5 pm. To determine the daily weight gain of the experimental lambs, weighing was done with a digital metal scale every 14 days until the end of the 90th day of the experiment. Data obtained were analyzed by statistical software SAS (version 1.9). Comparison of experimental treatment means was done using Duncan's multi-range test at a significance level of 0.05.

    Results and discussion

    A significant difference was observed for final weight, dry matter consumption and daily weight gain among the experimental treatments, and the highest values ​​were found in the 4.5% whey powder treatment. Significant differences were observed in pH, ammonia nitrogen, total volatile fatty acids, and acetic acid among the experimental treatments. Specifically, the treatment with 4.5% whey powder exhibited the highest levels of fermentation parameters. Additionally, the 4.5% whey powder treatment showed the highest population of total bacteria at 2 and 4 hours after feeding, as well as the highest protozoa population at 4 hours after feeding. Moreover, the 4.5% whey powder treatment demonstrated the highest thickness, height, and density of villi compared to the other experimental treatments. Furthermore, significant differences were found in the degradability parameters of dry matter and crude protein among the experimental treatments. In particular, the soluble, degradable, and effective rumen degradability in passage rate constant parts exhibited significant differences. The amount of gas produced from the fermentable part also showed a significant difference between the experimental treatments. The control treatment showed the lowest amount of gas produced from the fermentable part, which was significantly lower than the other treatments. However, no significant difference was observed between the experimental treatments in other parameters of gas production.
    The highest amount of microbial protein production was observed in the treatment of 3% whey powder.

    Conclusion

    The consumption of higher levels of whey powder at a maximum of 4.5% in the diet of fattening lambs improved the growth performance and some ruminal indices and decomposability of dry matter and crude protein.

    Keywords: Dairy by-products, Protozoa Ruminants, Rumen villi, Volatile fatty acids
  • مرتضی غلامی، زربخت انصاری پیرسرائی*، حمید دلدار، محمد کاظمی فرد

    پژوهش کنونی با هدف بررسی تاثیر تزریق درون تخم مرغی سطوح مختلف اسیدآمینه L و DL-متیونین بر درصد جوجه درآوری، عملکرد و فراسنجه های بیوشیمیایی خون جوجه ها تا سن هفت روزگی انجام شد. به این منظور در روز 16 جوجه کشی، 800 عدد تخم مرغ نطفه دار سویه راس 308 به طور تصادفی بین 8 تیمار (4 تکرار) به صورت 3 سطح L-متیونین (10، 20 و 30 میلی گرم)، 3 سطح DL-متیونین (10، 20 و 30 میلی گرم) و 2 تیمار شاهد، شامل شاهد منفی (بدون تزریق) و مثبت (تزریق 200 میکرولیتر سالین) تقسیم شدند. تزریق تیمارها به طور معنی داری درصد جوجه درآوری را کاهش داد (05/0<p)، اما اثری بر وزن جوجه های تفریخ شده، نسبت وزن جوجه به وزن تخم مرغ و مصرف خوراک در هفته نخست دوره پرورش نداشت. بیشترین افزایش وزن روزانه (3/27 گرم) و بهترین ضریب تبدیل خوراک مصرفی (62/0) در تیمار 30 میلی گرم L-متیونین دیده شد. نسبت وزن لاشه به وزن زنده (5/50) در تیمار 30 میلی گرم L-متیونین به طور معنی داری (05/0<p) افزایش یافت. سطح تری گلیسرید خون جوجه ها در 7 روزگی در همه ی تیمارها نسبت به تیمار شاهد بدون تزریق به طور معنی داری کاهش یافت. به طور کلی نتیجه ی این پژوهش نشان داد که تزریق 30 میلی گرم L-متیونین در مقایسه با DL-متیونین می تواند منجر به افزایش عملکرد و بهبود نسبت لاشه در 7 روزگی شود.

    کلید واژگان: اسید آمینه, تزریق درون تخم مرغی, جوجه گوشتی, L-متیونین, DL- متیونین
    Morteza Gholami, Zarbakht Ansari Pirsaraei *, Hamid Deldar, Mohammad Kazemi-Fard

    Methionine is the first limiting amino acid in the poultry diet, and it plays essential roles in energy production and protein synthesis, increasing the growth performance of broiler chickens. This trial was conducted to compare the effect of L- and DL-Methionine on hatchability, productive performance and biochemistry of some blood parameters of broiler chicken from 1 to 7 day of age. On days 16 of incubation, 800 fertile egg (Ross 308) were randomly divided between 8 treatments (and 4 replicates) including 3 levels of L-Methionine (10, 20 and 30 mg), 3 levels of DL-Methionine (10, 20 and 30 mg) and two control treatments including negative (no injection) and positive (injection of 200 microliters of saline) control. Results showed that all treatments significantly (p<0.05) decreased the hatchability, without no effect on chick weight, chick to egg weight ratio and feed intake from 1 to 7 days of age. Birds received 30 mg L-Methionine showed the best BWG (27.3 g) and FCR (0.62). Likewise, 30 mg L-Methionine increased the carcass to live weight ratio (50.5) significantly (p<0.04). The applied treatments compare to the negative control group significantly (P<0.04) decreased triglyceride content of serum in the chickens. In general, the results of this research showed that injection of 30 mg of L-methionine compared to DL-methionine can lead to increased performance and improved carcass ratio in 7 days.

    Keywords: Amino acid, broiler, DL- Methionine, In ovo injection, L-Methionine
  • مایده غلامی، حمید دلدار*، زربخت انصاری پیرسرایی، علی برزگر
    مقدمه و هدف

    همزمان با افزایش جمعیت و نیاز به تولید بیشتر مواد غذایی، آفت کش ها برای کنترل آفات و بیماری ها در دام و محصولات کشاورزی مورد استفاده قرار گرفته اند اما متاسفانه، استفاده ی بی رویه از آفت کش ها، باعث صدمه به محیط زیست و گیاهان، حیوانات، آب، زمین و خاک شده است. پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر غلظت های متفاوت علف کش راندآپ به عنوان آفت کش پرکاربرد و رایج کشاورزی، بر تکامل برون تنی اووسایت بز انجام شد.

    مواد و روش ها

    برای تهیه ی اووسایت های بز، تخمدان ها بلافاصله بعد از کشتار، از لاشه ی دام جدا و درون فلاسک حاوی سرم فیزیولوژیک در دمای 34-30 درجه ی سانتی گراد به آزمایشگاه منتقل شدند. مجموعه اووسایت-کومولوس با روش برشی از فولیکول های آنترال کوچک (2 تا 6 میلی متر) تخمدان جدا و در محیط تکامل اووسایت به همراه غلظت های متفاوت علف کش راندآپ کشت داده شدند. این پژوهش در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 4 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل غلظت های متفاوت علف کش راندآپ که در غلظت های صفر (شاهد)، 187/5 میکرومولار (تیمار با دز نصف نیمه کشنده) ،375 میکرومولار (تیمار با دز نیمه کشنده) و 750 میکرومولار (تیمار با دز کشنده) به محیط های تکامل اووسایت های بز افزوده شد.

    یافته ها

    نتایج این پژوهش نشان داد که افزودن غلظت های متفاوت علف کش راندآپ باعث کاهش معنی دار نرخ تکامل برون تنی اووسایت ها در تیمارهای مورد بررسی نسبت به تیمار شاهد شد (0/05 >p)، هم چنین بیان نسبی ژن های استروییدساز در سلول های کومولوس به طور معنی داری نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت؛ اما تیمارهای راندآپ تاثیر قابل توجهی در میزان متیلاسیون DNA پروموتر ژن StAR نداشت. بنابراین احتمال دارد، تاثیر علف کش راندآپ در کاهش بیان ژن های مورد بررسی، از طریق دیگر مکانیسم های تنظیم‎کننده ی بیان ژن باشد.

    نتیجه گیری

    اثرگذاری تیمار با در 187/5 میکرومولار، در کاهش بیان نسبی ژن های StAR، CYP11A1 و CYP19 نسبت به تیمار نیمه کشنده، بیشتر بود که این می تواند به این علت باشد که تخریب کننده های هورمونی (آلاینده های زیست محیطی) دارای اثرات زیستی قوی در غلظت های کم هستند اما در غلظت های زیاد دارای اثرات ضعیف و یا بدون اثر هستند.

    کلید واژگان: تکامل برون تنی اووسایت, علف کش راندآپ, کمپلکس اووسایت کومولوس, متیلاسیون DNA
    Maedeh Gholami, Hamid Deldar*, Zarbakht Ansari Pirsaraie, Ali Barzegar
    Introduction and Objective

    In conjunction with the increase in PoPulation and the need to Produce more food, Pesticides have been used to control and eliminate Pests in livestock and agricultural Products. Regrettably, the excessive use of Pesticides causes damage to the environment, Plants, animals, water, and soil. The Present study was conducted to investigate the effect of different concentrations of RounduP herbicide as a widely used and common agricultural Pesticide in in vitro maturation of goat oocytes.

    Material and Methods

    To PrePare goat oocytes, ovaries were PrePared from a slaughterhouse and transPorted to the laboratory into the flask containing warm saline (30-34oC). Oocyte cumulus comPlexes (COC) were removed from small antral follicles (2-6 mm) with the slicing method and transferred to a maturation medium whit different concentration of RounduP. COC was Placed in a maturation medium for 24 hours and reached metaPhase stage II (nuclear maturation). The exPeriment was examined in a comPletely randomized design with 4 treatments included: control, 187.5 μM, 375 μM, and 750 μM of the rounduP.

    Results

    This study showed that the addition of different concentrations of the herbicide RounduP significantly decreased the maturation rate of goat oocytes than the control treatment (P < 0.05). Also, the addition of different concentrations of RounduP in the goat maturation medium reduced the steroidogenic gene exPression in cumulus cells comPared to the control treatment. However, RounduP did not have a considerable influence on DNA methylation in the Promoter site of the StAR gene.

    Conclusion

    The efficacy of the treatment with a dose of 187.5 μM of the rounduP in reducing the relative exPression of StAR, CYP11A1 and CYP19 genes was higher than the 375 μM, which could be as a consequence of the fact that hormone disruPters (environmental Pollutants) have strong biological effects in low concentrations, but in high concentrations, they have weak or no biological effects.

    Keywords: DNA methylation, Herbicide RounduP, In vitro maturation, Oocyte cumulus comPlex
  • امین کاظمی زاده، خلیل میرزاده*، علی آقایی، زربخت انصاری پیرسرائی
    مقدمه و هدف

    یکی از مشکلات صنعت گله مادر، تجمع چربی های بطنی و افزایش شاخص های چربی پلاسمایی با پیشرفت دوره ی تولید است. این تغییرات، مرغ و خروس ها را مستعد ابتلا به بیماری های متابولیک و کاهش باروری می کند. این پژوهش با هدف مطالعه ی تاثیر روغن کتان و پودر زنجیبل روی متابولیسم چربی، پروفیل های لیپیدی و آنزیم های کبدی خروس مادر گوشتی انجام گرفت.

    مواد و روش ها: 

    آزمایش با استفاده از 72 قطعه خروس مادر گوشتی راس 308 با سن 45 هفته و به صورت طرح کاملا تصادفی فاکتوریل (2×4) شامل 2 سطح پودر زنجبیل (صفر و 1/5 درصد جیره) و 4 سطح روغن کتان (صفر، 1، 2 و 3 درصد جیره) به مدت 10 هفته در 8 تیمار آزمایشی 3 تکرار و 3 قطعه خروس مادر در هر تکرار انجام شد.

    یافته ها: 

    نتایج پژوهش حاضر نشان داد، مصرف پودر زنجبیل، روغن کتان باعث کاهش معنی دار غلظت تری گلیسرید و کلسترول پلاسمایی خروس‎های مادر گوشتی نسبت به گروه شاهد شد(0/05>p). اثرات متقابل سطوح مختلف پودر زنجبیل و روغن کتان نیز بر فراسنجه های فوق (تری‏گلیسرید و کلسترول کل پلاسمایی) معنی ‏دار بود (0/05>p). مصرف پودر زنجبیل، باعث کاهش معنی دار لیپوپروتیین های با چگالی پایین و افزایش لیپوپروتیین های با چگالی بالا در پلاسمایی خون پرندگان شد(0/05>p)، در حالی که روغن کتان و اثرات همزمان پودر زنجبیل و روغن کتان تاثیر معنی داری بر لیپوپروتیین های با چگالی پایین و لیپوپروتیین های با چگالی بالا نداشت (0/05>p). غلظت گلوکز تحت تاثیر پودر زنجبیل و روغن کتان و نیز اثرات متقابل پودر زنجبیل و روغن کتان قرار نگرفت (0/05>p). افزودن سطح 1/5 درصد پودر زنجبیل باعث کاهش آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز شد (0/05>p)، در حالی که افزودن روغن کتان و همزمان روغن کتان و پودر زنجبیل تاثیری معنی داری روی آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز نداشت (0/05>p). اثر اصلی مصرف پودر زنجبیل، روغن کتان و اثرات متقابل پودر زنجبیل و روغن کتان در کاهش غلظت آنزیم آلانین آمینو ترانسفراز پلاسمایی معنی‏ دار بود (0/05>p). وزن کبد، وزن نسبی کبد و وزن چربی شکم، وزن نسبی وزن چربی شکم تحت تاثیر پودر زنجبیل و روغن کتان و نیز اثرات همزمان زنجبیل و کتان قرار نگرفت (0/05>p).

    نتیجه گیری:

     براساس نتایج پژوهش حاضر، مکمل کردن جیره خروس مادر به صورت همزمان با سطح 1/5 درصد پودر زنجبیل و  سطح 2 درصد روغن کتان اثر مثبتی بر پروفیل لیپیدی و آنزیم های کبدی دارد.

    کلید واژگان: آنتی اکسیدان, آنزیم کبدی, امگا 3, خروس مادر, متابولیت چربی
    Amin Kazemizadeh, Khalil Mirzadeh*, Ali Aghaei, Zarbakht Ansari Pirsaraei
    Introduction and Objective

    One of the major problems of mother herd industry is the accumulation of abdominal fats and increasing plasma fat index by furthering production period. These changes predispose chickens and roosters to metabolic diseases and fertility issues. The aim of this study was to investigate the effect of flaxseed oil and ginger powder on fat metabolism, lipid profiles and liver enzymes of broilers.

    Material and Methods

    we used 72 pieces of Ross 308 broiler mother rooster by 45 weeks of age, in a completely randomized factorial design (4×2) including 2 levels of ginger powder (consisting 0 & 1.5 percent of ratio), 4 levels of flaxseed oil. (0, 1, 2 and 3percent of ratio) as long as 10 weeks in 8 experimental treatments with 3 replicate and 3 roosters per replication.

    Results

    The results of present study revealed that consumption of ginger powder and flaxseed oil significantly reduced the triglyceride and plasma cholesterol concentrations in broiler compared to the control group (p<0.05).  Also, interactions of different levels of ginger powder and flaxseed oil on triglyceride and total plasma were significant (p<0.05). Consumption ginger powder significantly reduced low-density lipoproteins and increased high-density lipoproteins of blood plasma (p<0.05), while flaxseed oil and the simultaneous effects of ginger powder and flaxseed oil had a significant effect on low density lipoproteins (LDL). And did not have any significant effect on high density lipoproteins (HDL) (p<0.05).  The Glucose concentration didn’t affect by ginger powder and flaxseed oil and also the interaction effects of ginger powder and flaxseed oil (p<0.05). Using 1.5% of ginger powder in diet decreased aspartate aminotransferase enzyme (p<0.05), while using flaxseed oil and simultaneous consumption of flaxseed oil and ginger powder had no significant effect on aspartate aminotransferase enzyme (p<0.05). The main effect of ginger powder, flaxseed oil and the interaction effects of ginger powder and flaxseed oil in reducing plasma alanine aminotransferase were also significant (p<0.05). Liver weight, relative liver weight and abdominal fat weight, relative weight of abdominal fat weight didn’t affect by ginger powder and flaxseed oil and the simultaneous effects of ginger and flax (p<0.05).

    Conclusion

    Based on the results of the present study, supplementation of the mother rooster diet simultaneously with a level of 1.5% ginger powder and the level of 2% flaxseed oil had positive effect on lipid profile and liver enzymes.

    Keywords: Antioxidant, Fat metabolite, Liver enzyme, Omega 3, Rooster
  • زربخت انصاری پیرسرائی*، علی هاتفی، احمد زارع شحنه، حمید دلدار
    مقدمه و هدف

    از آن‏جایی که پدیده التهاب به عنوان یکی از چالش های قابل توجه در بخش های مختلف صنعت دامپروری عنوان می شود، بنابراین این پژوهش با هدف ارزیابی راهکار التهابی مهارکننده فسفودی استراز (PDE) تیوفیلین روی برخی از ویژگی ‏های تولیدی در مرغ تخمگذار در اواخر دوره تولید (شدت التهاب مزمن تخمدانی به دلیل تخمک ریزی پی در پی در مرغ تخمگذار مسن افزایش می یابد)، ویژگی‏ های کیفی تخم‎مرغ و ارزیابی های بافت شناسی اینفاندیبولوم صورت پذیرفت.

    مواد و روش ها: 

    پژوهش در قالب طرح کاملا تصادفی، در یک دوره حدود 4 هفته‏ ای، با استفاده از 24 قطعه مرغ تخمگذار سویه های لاین W-36 (مسن‏تر از 90 هفته) انجام شد. پرنده ‏ها به طور تصادفی به دو تیمار (شامل یک سطح با غلظت 3 میلی گرم به ازای وزن زنده بدن به صورت خوراکی و تیمار شاهد) با 3 تکرار در هر تیمار و 4 پرنده در هر تکرار تقسیم شدند. درصد  تخمگذاری، میانگین وزن تخم مرغ، میانگین وزن تخم مرغ ضریب تبدیل غذایی محاسبه شدند. تخم‎مرغ به صورت تصادفی و به طور هفتگی جمع آوری شد و نسبت وزن پوسته به وزن تخم‎مرغ، ضخامت پوسته تخم مرغ، وزن مخصوص تخم مرغ، واحد هاو و شاخص زرده اندازه‎گیری شد. برای اندازه گیری گلوکز، تری گلیسرید و کلسترول خون، خونگیری از رگ بال انجام شد. در پایان دوره پژوهش، مرغ ها کالبدشکافی شده و وضعیت ظاهری تخمدان و تومور های تخمدانی بررسی شد. همچنین پس از ارزیابی ظاهری فولیکول ها، از بافت نزدیکترین ناحیه اینفاندیبولوم به تخمدان نمونه برداری شد.

    یافته ها

    نتایج نشان داد که علیرقم عدم معنی‎داری در  وزن زنده بدن و  مصرف خوارک روزانه (0/05>P)، استفاده از مهارکننده PDE تیوفیلیلن سبب افزایش قطر فولیکول پیش تخمک ریزی (F1) شد (0/05>P). در میان ویژگی کیفی تخم‎مرغ به عنوان شاخصی از اثرات ضد التهابی بر عملکرد اویداکت، ارتفاع سفیده، واحد هاو و ضخامت پوسته در در پرندگان تحت تاثیر تیوفیلین افزایش معنی‏ داری (0/05>P) پیدا کردند. مکمل‎سازی تیوفیلین سبب افزایش تری گلیسرید خون در پرندگان تحت تیمار شد (0/05>P). نسبت تیمار شاهد، استفاده از تیوفیلین توانست سبب بهبود ویژگی های ضد التهابی بافت شناسی اویداکت توسط افزایش پایداری مژک های اپیتلیالی اینفاندیبولوم شود.

    نتیجه گیری: 

    مکمل سازی  PDEتیوفیلین می تواند سبب بهبود نسبی برخی از ویژگی های تولیدی و به دلیل ایجاد اثرات ضد التهابی در اویداکت، سبب بهبود برخی از شاخص های کیفی تخم‎مرغ شود.

    کلید واژگان: التهاب, درصد تخمگذاری, ضخامت پوسته, مرغ تخمگذار, تئوفیلین
    Zarbakht Ansari Pirsaraei*, Ali Hatefi, Ahmad Zare Shahneh, Hamid Deldar
    Introduction and Objective

    Since the phenomenon of inflammation is considered as one of the significant challenges in different sectors of the livestock industry, so this study aims to evaluate the inflammatory strategy of Theophylline (a Phosphodiesterase, PDE inhibitor) on some production characteristics in laying hens at the late period of egg production (The severity of chronic ovarian inflammation increases due to consecutive ovulation in older laying hens), egg quality characteristics and histological evaluations of infundibulum were performed.

    Material and Methods

    The study was conducted in a completely randomized design, over a period of 4 weeks, using 24 laying hens of W-36 line strains (older than 90 weeks). The birds were randomly divided into two treatments (including a level with a concentration of 3 mg perlive body weight as orally and a control treatment) with 3 replications per treatment and 4 birds per replication. Percentage of oviposition, mean egg weight and feed conversion ratio were calculated. Eggs were collected randomly and weekly and the ratio of shell weight to egg weight, egg shell thickness, egg specific gravity, units and yolk index were measured. Blood were sampled from wing vain to measure glucose, triglyceride and cholesterol. At the end of the study period, the chickens were dissected and the appearance of the ovaries and ovarian tumors were assessed. Also, after evaluating the appearance of the follicles, tissue was sampled from the area closest to the infundibulum to the ovary.

    Results

    The results showed that despite being none significant result in body weight and daily food intake (p>0.05), usage of PDE inhibitor Theophylline caused to increase in pre-ovulatory follicle diameter (F1) (p≤0.05). Among the quality characteristics of eggs as an indicator of anti-inflammatory effects on oviduct function, egg white height, egg height and shell thickness in birds under the influence of theophylline increased significantly (p<0.05). theophylline supplementation increased blood triglycerides in treated birds (p<0.05). The ratio of control treatment, the use of theophylline could improve the histological anti-inflammatory properties of oviduct by increasing the stability of the epithelial cilia of infundibulum.

    Conclusion

    The supplementation of PDE inhibitor Theophylline could improve some of the production characteristics and improve some egg quality indicators due to its anti-inflammatory effects in oviduct.

    Keywords: Laying hen, Laying percentage, Inflammation, Shell thickness, Theophylline
  • سمیرا عرب عامری*، فیروز صمدی، بهروز دستار، زربخت انصاری پیرسرائی، رضا مبصری
    زمینه مطالعاتی

    امروزه پرورش طیور با عوامل تنش زای مختلفی همراه است. از این رو، تقویت سیستم ایمنی بخصوص به روش تزریق درون تخم مرغی مورد توجه محققین می باشد.

    هدف

    تاثیر تزریق درون تخم مرغی نانوذرات نقره بر عملکرد سیستم ایمنی در زمان تفریخ و پایان دوره پرورش (42 روزگی) تحت تنش اکسیداتیو القاء شده توسط لیپوپلی ساکارید بررسی شد.

    روش کار

    بدین منظور از 592 عدد تخم مرغ بارور (سویه هووبارد F15) در 4 تیمار با 4 تکرار و 37 عدد تخم مرغ در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل دو تیمار شاهد (1-بدون تزریق و 2- تزریق یک میلی لیتر سرم فیزیولوژی به ازای هر تخم مرغ)، و تیمارهای 3 و 4 به ترتیب تزریق 20 و 40 میلی گرم نانوذرات نقره به ازای هر تخم مرغ بودند. تزریق نانوذرات نقره و سرم فیزیولوژی در روز 7 جوجه کشی صورت گرفت. جهت القاء تنش اکسیداتیو در دوره پرورش، لیپوپلی ساکارید به میزان 500 میکروگرم بر کیلوگرم وزن زنده در زمان های 12، 24 و 48 ساعت قبل از کشتار به صورت درون صفاقی تزریق شد.

    نتایج

    درصد جوجه درآوری در شاهد بدون تزریق نسبت به بقیه تیمارها بیشتر بود (05/0>p). تزریق درون تخم مرغی نانوذرات نقره در سطح 20 و 40 میلی گرم موجب بهبود رشد جوجه ها در طی دوران جوجه کشی و پرورش شد (05/0>p). غلظت ایمونوگلوبین-های G ((IgG و M (IgM) و نیز تعداد کل گلبول های سفید و نسبت هتروفیل/لنفوسیت در بین تیمارهای آزمایشی تفاوتی نداشت (05/0<p). گروه دریافت کننده 20 میلی گرم نانوذرات نقره بالاترین سطح بیان نسبی ژنهای TNF-α ، 6 IL- وTGF-β را در روز تفریخ و گروه دریافت کننده 40 میلی گرم نانوذرات نقره بالاترین سطح بیان نسبی ژنهای TNF-α و TGF-β را در روز 42 پرورش نشان دادند (05/0>p).

    نتیجه گیری نهایی

    نتایج حاصل از این مطالعه پیشنهاد می کند که نانوذرات نقره با بهبود رشد و بالا بردن بیان نسبی ژن دخیل در عملکرد سیستم ایمنی موجب بهبود پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی می شود.

    کلید واژگان: بیان نسبی ژن, پاسخ ایمنی, جوجه گوشتی, نانوذرات نقره
    S Arab Ameri *, Firooz Samadi, Behrooz Dastar, ZARBAKHT Ansari Pirsaraei, Reza Mobaseri
    Introduction

    Stress, as a response to adverse stimuli, is difficult to define and understand mostly due to its nebulous perception. As Selye (1976) pointed out, “stress is the nonspecific response of the body to meet any demand”, whereas stressor is defined as “an agent that produces stress at any time”. Hence, stress represents the reaction of the animal organism (i.e., a biological response) to stimuli that disturb its normal physiological equilibrium or homeostasis. Thanks to their antioxidants, nutrients and anti-inflammatory properties silver nanoparticles are used in many developed countries (Bhanja et al 2015). The list potential applications of nanotechnology are very wide and diverse, but it is undoubtedly one of its most valuable applications in the development of therapeutic and pharmaceutical cases. Also, the use of silver nanoparticles in the treatment of deadly diseases like avian influenza supports further research on biological systems (Xiang et al 2011). Among inorganic materials, metal oxides such as TiO2, ZnO, MgO CaO, and Ag are of particular interest because they are stable in hard conditions and generally considered to be safe substances for humans and animals.

    Material and methods

    A total number of 592 eggs with an average weight of 50 g were purchased from a commercial Hubbard F15 broiler breeder flock aged 50 wk. The eggs, allotted to 4 treatments of 4 replicates with 37 eggs each, were set on the same floor to provide similar incubation conditions. Treatments including 2 doses of silver nanoparticles (20 and 40 mg) was injected via the egg holes using 1 mL insulin syringes equipped with disposable needles (21 gauge). The control group did not receive any treatment, and the sham control was injected with 1 ml phosphate-buffered saline (Triplett et al 2018). The injection holes were immediately covered using paraffin. At the end of d 18 of incubation, the eggs were transferred to the hatching cabinet. On the 21d of incubation, the hatched chicks were taken out of the incubator and after counting (checking for hatching) and weighting, half of the chicks were killed on the same day to check Hemoral immunity (G and M),white blood cell count and study of the desired genes (TNF-α, IL-6 and TGF-β). Among other chickens, those that were more uniform in weight with the desired treatment were transferred to the breeding period for 42 day and again in 4 treatments (treatments applied during incubation) and 4 replications with 20 broilers per replication. During 42 day, broilers were provided with unlimited water and food. To induce oxidative stress during the breeding period, 500 μg/kg live weight Salmonella lipopolysaccharide injected at 12, 24 and 48 hours before killed (Xi et al 2000).

    Result and discussion

    While ovo injection, silver nanoparticles was significantly decreased hatchability in comparison to the control group (P<0/05). In line with our results (Goel et al 2017) found that the hatchability of the eggs injected with nanoparticles was significantly lower than the control group. The reason can be attributed to the smaller size of younger embryos at the 7th ED, injection method, location injection, injection depth, injection time, genetics, hen age, egg size and hatching conditions (Sun et al 2018; Pilarski et al 2005). In case of ovo injection of 20 and 40 mg silver nanoparticles, significantly increased carcass percentage compared to the control group at hatching and post-hatch period, respectively (P<0/05). (Bhanja et al 2015; Pineda et al 2012) proved that silver nanoparticles had positive effects on embryo weight. Due to the significant amount of antioxidant in the silver nanoparticles inside the egg and its antioxidant effect on energy efficiency during embryonic life, silver nanoparticles receiving groups had a higher body weight at hatching time. Higher birth weight makes it possible to increase feed intake and weight gain in these treatments.Upon ovo administration of 20 mg silver nanoparticles, spleen was increased significantly compared to the control group at hatching period (P<0/05). This is in line with a previous study of Goal et al (2017), who observed higher liver and spleen weights in 40 mg/kg silver nanoparticles group. The development of B and T lymphocytes initiates during embryogenesis in the bursa of Fabricius and thymus, respectively, and matures in the spleen until post-hatch (Erf 1997). These organs play an important role in imparting immunity. The cells produced in these organs differentiate into cellular immunity and humoral immunity, thus imparting immunity against different pathogens. Therefore, increased liver and spleen weight indicates a better immunological health status of in ovo silver nanoparticles supplemented birds. Ovo treatments did not affect the concentrations of immunoglobulin (IgG), (IgM), WBC counts and H/L ratio (P>0/05). Our results are consistent with previous studies of Pineda et al (2012) who showed the concentration of IgG and IgM were not affected by ovo injection of 10 and 20mg/kg silver nanoparticles. (Salari et al 2016; Saki and Salari 2015) showed silver nanoparticles increased in serum IgM and IgE, and increased in blood neutrophilic granulocytes. Rezaei Zarchi et al (2012) reported, feeding the rats for 28 days at doses of 25, 50, 100 and 200 mg / kg of silver nanoparticles had no significant effect on WBC and H/L. Differences in results may be due to differences in injection method, location injection, injection depth, injection time, genetics, hen age, egg size and hatching conditions. In comparison with the control and 40 mg silver nanoparticles group at hatching, there was significant up-regulation of TNF-α, IL-6 and TGF-β gene expression in 20 mg silver nanoparticles injected embryos,. Tumor necrosis factor-α (TNF-α) is a key cytokine involved in inflammation and immunity and the pro-inflammatory cytokine IL-6 induces the final maturation of B cells into antibody-secreting plasma cells, thereby increasing the secretion of immunoglobulins (Balkwill 2009; Mosmann 1989). Silver nanoparticles can interact with the immune system by binding and reacting with cells or proteins, thereby modulating the immune response. In the present study, higher expression of TNF-α gene in the livers was observed in ovo injected silver nanoparticles embryos. These findings also support earlier studies by Khan et al (2013), who showed the gene expression of IL-6 and TNF-𝛼 were affected by 50nm GNPs in the kidneys of rats. Also Vadalasetty et al (2018) reported that expression of TNF-α and NF-kB at mRNA were significantly up-regulated in the 50ppm silver nanoparticles group.

    Conclusion

    The results of this study suggest that silver nanoparticles improve the immune response of broilers by improving growth and increasing the relative expression of genes involved in immune function.

    Keywords: Gene Expression, immune response, broiler chickens, Silver nanoparticles
  • فائزه مهدی زاده، زربخت انصاری پیرسرائی*، علیرضا جعفری صیادی، حمید دلدار
    هدف

    از اهداف صنعت پرورش پرندگان گوشتی انتخاب حیوانات برای افزایش نرخ رشد و افزایش توده ماهیچه ای است در صورتی که کیفیت گوشت حفظ شود. پژوهش کنونی با هدف بررسی عملکرد و برخی از صفات کیفیت گوشت و بیان نسبی برخی از ژن های مرتبط با رشد (IGF-I، IGF-II، 1βTGF، مایواستاتین) در سه سویه آرین، راس و کاب انجام شد.

    مواد و روش ها: 

    برای انجام این پژوهش، 150 قطعه جوجه های (نر و ماده) گوشتی سه سویه آرین، راس و کاب در شرایط پرورشی مشابه و یکسان (جوجه یک روزه از مادران همسن، تغذیه و مدیریت پرورش یکسان) انتخاب و پس از وزن کشی در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار و پنج تکرار و 10 مشاهده در هر تکرار دسته بندی و پرورش داده شدند. عملکرد، برخی از خصوصیات فیزیکی گوشت و بیان نسبی ژن های آن ها بررسی شد.

    نتایج

    در کل دوره، بهترین ضریب تبدیل مربوط به سویه راس و بدترین آن مربوط به سویه کاب بود. بررسی بافت سینه نشان داد که سختی، به هم پیوستگی و قابلیت جویدن در سه سویه آرین، راس و کاب دارای اختلاف معنی دار بود. بیشترین سختی و قابلیت جویدن مربوط به سویه آرین و کاب و بیشترین به هم پیوستگی مربوط به سویه راس بود. چسبندگی، الاستیسیته و ویژگی صمغی بین سویه ها دارای اختلاف معنی داری نبود. بررسی بافت ران نشان داد که سختی، قابلیت جویدن و ویژگی صمغی دارای اختلاف معنی داری نبود ولی به هم پیوستگی، چسبندگی و الاستیسیته دارای اختلاف معنی دار بود. بیشترین به هم پیوستگی و الاستیسیته مربوط به سویه آرین و بیشترین چسبندگی مربوط به سویه راس بود. نتایج آزمون فشاری روی سینه و ران بین سه سویه نشان داد که تفاوت معنی داری در سختی و تغییر شکل در سختی سینه و ران نبود. بیان نسبی ژن های IGF-I، IGF-II و TGF-β1 در سه سویه آرین، راس و کاب در بافت سینه دارای اختلاف معنی داری نبود. بیان نسبی ژن میوستاتین در بافت سینه سویه کاب بیشترین بود. بیان نسبی ژن IGF-I و IGF-II در بافت جگر نیز دارای اختلاف معنی داری نبود.

    نتیجه گیری:

     با توجه به مزیت های انفرادی هر کدام از سویه هادر برخی صفات، پژوهش های بیشتری با جیره های تخصصی برای هر سویه لازم است تا بتوان به طور قاطع در مورد برتری صفات آن ها اظهار نظر کرد.

    کلید واژگان: آرین, بیان ژن, جوجه های گوشتی, راس, کاب, کیفیت گوشت
    Faezeh Mehdizadeh, Zarbakht Ansar Pirsaraei *, Alireza Jafari Sayadi, Hamid Deldar
    Objective

    One of the goals of the poultry industry is to select animals that increased growth rate and also muscle mass while maintaining meat quality. The present study was conducted to evaluate performance, some meat quality characteristics and genes expression associated with growth (IGF-I, IGF-II, TGF-β1, Myostatin) in three strains of Arian, Ross and Cobb.

    Materials and methods

    To do this research 150 one day old (male and female) broiler chicks of Arian, Ross and Cobb strains were categorized in a completely randomized design with three treatments and five replicates and 10 observations per replicate. The function, some physical characteristics of meat and the relative expression of their genes were investigated. Strains types had significant effect on feed conversion ratio (FCR).

    Results

    In the whole of rearing period, the lowest FCR was for Ross strain and the highest was for Cobb strain. TPA test of breast showed that hardness, cohesiveness and chewiness in Arian, Ross and Cobb strains were significantly different. Maximum hardness and chewiness were for Arian and Cobb strains and maximum cohesiveness was for Ross strain. There were no significant differences between strains for adhesiveness, springiness, gumminess. TPA test of thigh showed that, hardness, chewiness and gumminess were not significantly different, but cohesiveness, adhesiveness and springiness were significantly different between strains. Maximum cohesiveness and springiness were observed in Arian strain and maximum adhesiveness was for Ross strain. Breast and thigh pressure test of three strains showed that hardness and deformation of hardness were not significantly different. IGF-I and IGF-II relative genes expression of breast meat had no significant difference between strains. TGF-β1 and myostatin relative genes expression were significantly different and the Cobb strain had the highest relative gene expression of TGF-β1. Also IGF-I and IGF-II relative genes expression had no significant difference in liver.

    Conclusions

    Given the individual advantages of each strain in some traits, more research is needed with specialized diets for each strain to be able to comment conclusively on the superiority of their traits.

    Keywords: Arian, broiler, Cobb, Gene expression, meat quality, Ross
  • یاسر رضائیان، زربخت انصاری پیرسرائی*، پوریا بی پروا، حمید دلدار
    مقدمه و هدف

    عناصر معدنی کم مصرف، از جمله آهن، برای رشد و نمو جنینی و رشد پس از تفریخ ضروری است. لذا برای رسیدن به بهترین کیفیت رشد جنینی و جوجه، بررسی های این مواد معدنی مفید است.  پژوهش کنونی با هدف بررسی تاثیر تزریق درون تخم مرغی نانو آهن صفر ظرفیتی بهینه شده، بر رشد جنینی، نرخ جوجه درآوری، کیفیت جوجه و ویژگی های لاشه انجام شد.

    مواد و روش ها: 

    در پژوهش حاضر، 500 تخم مرغ سویه راس 308، پس از شماره گذاری و وزن کشی، در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار، پنج تکرار و 25 تخم مرغ در هر تکرار قرار گرفت. تیمار ها عبارت بودند از: 1-شاهد اول (Non-injected control): بدون تزریق 2-شاهد دوم (Sham control): تزریق مخلوط اتانول، آسکوربیک اسید و نشاسته (حلال نانو آهن) 3-تزریق مقدار 2500 میلی گرم در کیلوگرم نانو ذرات آهن صفر ظرفیتی 4- تزریق مقدار 5000 میلی گرم در کیلوگرم نانو ذرات آهن صفر ظرفیتی. حجم تزریق 50 میکرو لیتر و روز تزریق روز صفر جنینی بود و درون زرده انجام شد. سپس تخم مرغ ها در دستگاه جوجه کشی (با دمای 37/5 درجه سانتی گراد و رطوبت 61 درصد) قرار داده شدند. در پایان دوره جوجه کشی، درصد تفریخ و کیفیت جوجه بررسی شد. همچنین تخم مرغ های نابارور و تخم مرغ های با جنین مرده برای بررسی گامه های مرگ و میر جنینی به آزمایشگاه منتقل و شکسته شدند. جوجه های تفریخ شده به مزرعه پرورشی منتقل شدند و پس از هفت روز پرورش، وزن کشی شده و خون گیری از قلب آن ها برای اندازه گیری برخی فراسنجه های خونی انجام شد. از هر تیمار نه پرنده برای بررسی ویژگی های لاشه (ران+ساق، سینه، جگر، دوازدهه، ژژنوم، ایلیوم و سکوم) انتخاب و کشتار شدند. واکاوی داده ها با رویه GLM نرم افزار SAS انجام شد.

    یافته ها:

     نتایج نشان داد که تزریق نانو آهن صفر ظرفیتی بهینه شده نرخ جوجه درآوری را کاهش داد، ولی تاثیری بر کیفیت جوجه نداشت و وزن جگر و دوازدهه نیز افزایش معنی داری داشت (0/05<p). غلظت گلوکز خون نسبت به گروه های شاهد افزایش معنی داری نشان داد (0/05<p). تغییر معنی داری در متغیر های دیگر وجود نداشت.

    نتیجه گیری

    با توجه به یافته های این پژوهش پیشنهاد می شود تا غلظت های کمتر از 2500 میلی گرم در کیلوگرم تزریق و بررسی شود و این نتایج می تواند دلیلی بر زیاد بودن غلظت های تزریقی و اثر زیان بار آن ها باشد.

    کلید واژگان: تزریق درون تخم مرغی, نانو آهن صفر ظرفیتی, رشد جنینی و کیفیت جوجه
    Yaser Rezaeian, Zarbakht Ansari Pirsaraei*, Pouria Biparva, Hamid Deldar
    Introduction and Objective

    Low-consumption minerals, such as iron, are essential for embryonic growth and development and post-hatch growth. Therefore, to achieve the best quality of embryonic and chick growth, it is useful to study these minerals. The aim of the present study was to investigate the effect of in ovo injection of optimized nano-scale zero-valent iron on optimal embryonic growth, hatching rate, chick quality, and carcass characteristics.

    Material and Methods

    In the present study, 500 eggs of 308 strains, after numbering and weighing, were placed in a completely randomized design with four treatments, five replicates and 25 eggs per each replicate. Treatments were: 1- Control one (without injection); 2- Control two (injection of ethanol, ascorbic acid and starch); 3- Injection of 2500 ppm nano zero-valent iron; 4- Injection of 5000 ppm nano zero-valent iron. The volume of injection was 50 μl and into the yolk. Then, the eggs were placed in the incubator (37.5 C and 61% humidity). At the end of the incubation period, the percentage of hatching and the quality of the chicks were checked. Infertile eggs and the eggs with a dead embryo were also transferred to the laboratory for examination of embryonic mortality. The hatched chicks were transferred to the farm and, after seven days of rearing, were weighed and blood taken from their hearts to measure some blood parameters. From each treatment, nine birds were selected and slaughtered to study carcass characteristics (drumstick, breast, liver, duodenum, jejunum, ileum, and cecum). Data were analyzed using the general Linear Model procedures of SAS 9.1.

    Results

    The results showed that nano-scale zero-valent iron injection decreased hatching rate, but did not affect the quality of the chicks and also, liver and duodenum weights increased significantly (P<0.05). Blood glucose concentration showed a significant increase compared to control groups (P<0.05). Other parameters were not affected by the experimental treatments.

    Conclusion

    According to the findings of this study, it is recommended that injections below 2500 ppm be injected and examined, and these results can be a reason for the high concentration of injectable concentrations and their adverse effects.

    Keywords: Embryonic growth, chick quality, Nano zero-valent iron, In ovo injection
  • امیر کریمی*، احمد زارع شحنه، سعید زین الدینی، زربخت انصاری پیرسرایی، مقصود بشارتی، مهدی ابراهیمی
    آزمایش حاضر در قالب طرح کاملا تصادفی با 66 قطعه خروس گله مادر گوشتی سویه راس 308، جهت مطالعه اثر کم کاری القا شده غده تیرویید با کمک داروی پروپیل تیویوراسیل بر جمعیت سلول های دفاعی و تولید آنتی بادی بعد از تزریق واکسن های اولیه و یادآوری، طراحی گردید. پرندگان به دو گروه آزمایشی، شاهد و کم کاری غده تیرویید شامل 3 تکرار تقسیم شدند. گروه های آزمایشی مذکور از شرایط پرورش کاملا یکسان برخوردار بودند، بجز این که داروی پروپیل تیویوراسیل (PTU)، به عنوان داروی ایجاد کننده کم کاری تیرویید به مقدار 1/0 درصد در خوراک مصرفی هفته 6 تا 12 پرورش گنجانده شد. واکسیناسیونهای اولیه و یادآوری به ترتیب در هفته های 9 و 15 با واکسن آشامیدنی برونشیت 91/4 نوبیلیس (اینتروت، هلند) انجام شد و نمونه گیری سرم خون مربوط به آنها به ترتیب در 12 و 18 هفتگی پرورش انجام گرفت. مصرف PTU باعث کاهش سطح تیروکسین، هورمون تری-یدوتیرونین و سطح تولید آنتی بادی خون گروه کم کاری تیرویید در مقایسه با گروه کنترل در هفته12 گردید(05/0P<) اما در هفته18 تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند(05/0P>). شمارش سلول های خونی نشان داد تعداد کل گلبول ای سفید خون و نیز درصد لنفوسیت ها در گروه کم کاری تیروییدی نسبت به گروه شاهد بطور معنی داری پاین تر بود(05/0P>). همچنین بطور مشابه هماتوکریت و شمار کل گلبول های قرمز نیز در گروه کم کاری تیروییدی نسبت به گروه شاهد پایین تر بود(05/0P>). بطور کلی نتایج نشان داد مکمل سازی جیره با پروپیل تیویوراسیل و کم کاری تیروییدی متعاقب آن باعث پاسخ ایمنی قوی تری می شود درحالی که جمعیت سلول های خونی کاهش یافته بود.
    کلید واژگان: ایمنی خونی, خروس, شمارش سلولی, کم کاری تیرویید
    Amir Karimi *, Ahmad Zare Shahneh, Saeed Zeynoaldini, Zarbakht Ansari Pir Saraee, Maghsoud Besharati, Mehdi Ebrahimi
    Current investigation was performed to study the effect of Propylthiouracil on immune cell count and antibody production in Ross 308 broiler breeder roosters with a total of 66 birds in complete randomized design during primary and booster vaccination. The birds were randomly allocated in two experimental groups including replication in each. All chickens were reared in the same condition according to the breeder's management guide for entire 18-wk duration (control group) or up to the point of dietary treatment with Propylthiouracil (0.1% w: w) for 6 weeks through 6 to 12 wk of age (Hypothyroidism group). Birds of both experimental groups were vaccinated at age 9 and 15 wk with using of Bronchitis vaccine Nobilis 4/91 (Intervet, Netherland) in drinking water and then were bled at age 12 and 18 wk. Consumption of Propylthiouracil decrease serum thyroxin (tetraiodothyronine), triiodothyronine and production of antibody hypothyroid group versus control group at age of 12 wk (P<0.05) but there were no differences between experiential groups at age 18 wk (P>0.05). Study of total cell count showed induction of hypothyroidism lead to lower total white cell count and percentage of lymphocyte cell in hypothyroid group versus control group after primary vaccination at age of 12 wk (P<0.05) but there were not significant difference between both experimental group following booster vaccination at age 18 wk (P>0.05). It seems supplementation of feed with Propyl-2-thiouracil and consequent hypothyroidism leads to higher immune response while populations of blood cells had decreased.
    Keywords: Cell count, Hypothyroidism, Humoral Immunity, Rooster, Vaccination
  • سمیرا عرب عامری*، فیروز صمدی، بهروز دستار، زربخت انصاری پیرسرایی، رضا مبصری
    به منظور بررسی تزریق درون تخم مرغی نانوذرات نقره و تاثیر آن بر سیستم ایمنی و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی در شرایط تنش اکسیداتیو، آزمایشی با 560 عدد  تخم مرغ بارور در 4 تیمار، 4 تکرار و 35  عدد تخم مرغ در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل:1) شاهد مثبت (تزریق 1 میلی لیتر سرم فیزیولوژی)، 2) شاهد منفی (بدون تزریق سرم فیزیولوژی)، 3) تزریق 20 میلی گرم نانوذرات نقره به ازای هر تخم مرغ و 4) تزریق 40 میلی گرم نانو ذرات نقره به ازای هر تخم مرغ بود. تزریق در روز 7 جوجه   کشی انجام شد. جهت القای تنش اکسیداتیو در دوره پرورش، لیپوپلی ساکارید به میزان 500 میکروگرم بر کیلوگرم وزن زنده در زمان های 12، 24 و 48 ساعت قبل از کشتار به صورت درون صفاقی تزریق شد. نتایج نشان داد نانوذرات نقره موجب بهبود رشد جوجه ها در دوران پرورش شد و وزن اندام های لنفاوی را به طور معنی داری افزایش داد (0/05>p). به طوری که گروه دریافت کننده 40 میلی گرم نانوذرات نقره بیش ترین وزن اندام لنفاوی را نشان داد. کلسترول خون با استفاده از تیمارهای آزمایشی تفاوت معنی داری را نشان داد (0/05>p). به طوری که تیمار شاهد منفی، بالاترین سطح کلسترول خون را نشان داد(0/05>p). TNF-α و TGF-β در تیمارهای آزمایشی تفاوت معنی داری را نشان دادند، به طوری که گروه دریافت کننده 40 میلی گرم نانوذرات نقره بالاترین سطح بیان ژن را نشان داد (0/05>p). با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه می توان گفت نانوذرات نقره با بهبود رشد، کاهش کلسترول و بالا بردن سطح بیان ژن فاکتورهای ایمنی و رشد، موجب بهبود پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی می شود.
    کلید واژگان: بیان ژن, پاسخ ایمنی, تزریق درون تخم مرغی, جوجه گوشتی, فراسنجه خونی, نانوذرات نقره
    Samira Arabameri *, Firoz Samadi, Behrooz Dastar, Zarbakht Ansari Pirsaraii, Reza Mobaseri
    To study the effect of in ovo injection of silver nanoparticles on immune system function and some blood parameters in broiler chickens under oxidative stress condition. 560 Fertile eggs allocated to 4 treatments with 4 replicates of 35 eggs in each. Experimental treatments included: 1) positive control (injection of 1 mL of physiological serum), 2) negative control (no injection of physiological serum), 3) injection of 20 mg nanoparticles of silver per egg and 4) injection of 40 mg nanoparticles of silver per egg. The injection was performed on day 7 of incubation. For oxidative stress, birds received 500 micrograms of lipopolysaccharide per kilogram of body weight at three times (12, 24, and 48 h before slaughter), through intraperitoneal injection. The results showed that silver nanoparticles improved the weight of chickens during breeding (p<0.05). Silver nanoparticles have significantly increased the weight of lymphatic organs (p<0.05). The group receiving 40 mg of silver nanoparticles showed the highest weight of lymphatic organs. Blood cholesterol in experimental treatments showed a significant difference (p<0.05). Negative control treatment showed the highest level of blood cholesterol compere to positive control and silver nanoparticles (p<0.05). TNF-α and TGF-β showed a significant difference experimental treatments so that the group receiving 40 mg of silver nanoparticles showed the highest level of gene expression (p<0.05). From this study, it is clear that silver nanoparticles improve the immune response of broilers by improving weight, lowering cholesterol and increasing the level of expression of immune and growth factor genes.
    Keywords: Gene expression, Immune response, Ovo injection, Chicken, blood parameters, Silver nanoparticles
  • خلیل میرزاده*، امین کاظمی زاده، زربخت انصاری پیرسرائی

    در این  پژوهش، تاثیر کفیر و نعناع در آب آشامیدنی بر عملکرد رشد، پروفیل لیپیدی، هورمون های تیروییدی و هورمون تستوسترون در بلدرچین ژاپنی بود. آزمایش با تعداد 400 قطعه بلدرچین یک روزه در قالب طرح کاملا تصادفی با 16 واحد آزمایش شامل 4 تیمار، 4 تکرار و تعداد 25 قطعه جوجه بلدرچین (نر وماده) در هر تکرار انجام شد. تیمارها شامل: تیمار 1: آب (گروه شاهد)، تیمار 2: آب +نعناع 5/0 درصد، تیمار 3: آب +کفیر 2 درصد، تیمار 4: آب + نعناع 5/0 درصد+کفیر 2 درصد. روز 35 آزمایش، به طور تصادفی از دو قطعه بلدرچین از هر پن بستری خون گرفته شد، و پس از جدا کردن پلاسما، فراسنجه های خونی اندازه گیری شد. تفاوتی معنی داری بین تیمارها آزمایشی در مصرف خوراک وجود نداشت. بالاترین افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی مربوط به تیمار 4 در هفته سوم و چهارم نسبت به تیمار شاهد مشاهده شد (05/0>P). غلظت کلسترول کل در تیمار 4، نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت (05/0>P)، ولی تفاوت معنی داری بین تیمارهای 2 و 3 مشاهد نشد. غلظت تری گلسیرید در تیمار 4 نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت (05/0>P)، با این وجود تفاوت معنی داری بین تیمار 4، 3 و 2 مشاهد نشد. غلظت LDL در تیمار 3 و 4 به طور معنی داری نسبت به گروه شاهد کاهش و HDL افزایش یافت. غلظت گلوکز تحت تاثیر هیچ کدوم از تیمار های آزمایشی قرار نگرفت (05/0<P). غلظت تستوسترون در تیمار 4 به طور معنی داری نسبت تیمار شاهد بالاتر بود (05/0>P). غلظت هورمون های تیروییدی و کیفیت گوشت تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0<P). در کل، افزودن توام نعناع و کفیر به آب آشامیدنی بلدرچین می تواند سبب بهبود عملکرد (وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی) شود.

    کلید واژگان: آنتی اکسیدان, بلدرچین ژاپنی, پروبیوتیک, پلاسما
    Khalil Mirzadeh *, Amin Kazemizadeh, Zarbakht Ansari Pirsaraei
    Introduction

    Application of antibiotics causes two major health problems, including antibiotic residues in body tissues and animal products and the resistance of pathogens to antibiotics. On the other hand, antibiotics improve growth, feed efficiency and control infectious diseases. Following the ban on the use of antibiotics as growth stimulants in the poultry industry, the EU has been paying more attention to non-antibiotic growth-promoting compounds since 2006, including organic acids, probiotics and herbs. Previous studies have shown that in many oils of dark plants Mentha pipperita, thymol, carvacrol, menthol and in some cases paracetamol are the most important components of growth improvement, their antimicrobial and antioxidant properties. kefir is also a natural probiotic. The fermenting agent of kefir milk is kefir seeds, which contain casein and the species Lactobacillus, Saccharomyces, Streptococcus and others. Diets containing Mentha pipperita, by improving the microflora of the gastrointestinal tract and reducing the population of harmful microbes, can create better conditions for the use of final feed products and thus improve the growth and better performance of chickens. In studies, the positive effects of kefir on the performance and biochemical parameters of broiler blood have been reported.

    Materials and Methods

    This study was conducted in the animal husbandry research station of Khuzestan University of Agriculture and Natural Resources. In this study, four hundred one-day-old Japanese quails were used in a completely randomized design with four treatments, four replications and 25 observations per replication for 35 days. The experiment was performed. Treatments are: Treatment 1) Basic diet + drinking water (control group), Treatment 2) Basic diet + drinking water + 0.5% Mentha pipperita extract, Treatment 3) Basic diet + drinking water + kefir milk 2%, Treatment 4) Basic diet + drinking water + Mentha pipperita extract 0.5% + kefir milk are 2%. The weight of quails was measured at the end of each week and the feed consumed was determined. The average of daily weight gain, feed intake and feed conversion ratio were calculated. At the end of the fifth week, from each replicate, two quails with a weight close to the average were selected and slaughtered.  Breast and thigh meat samples were used to measure pH, water holding capacity and meat moisture content. Also, at the end of the fifth week, two samples were randomly selected from each replicate and blood was taken from their wing vein to measure blood parameters, thyroid hormones and testosterone.

    Results and Discussion

    The addition of mint and kefir extract significantly increased the weight of Japanese quails. The highest weight gain in the third and fourth weeks was observed in treatments 2, 3 and 4, respectively. In a study that investigated the effect of kefir on broiler performance, it was shown that the use of kefir as a natural probiotic causes significant weight gain, which is consistent with the present results. Mentha pipperita essential oil and kefir have been reported to improve feed conversion ratio and stimulate digestion in broilers. Kefir added to broiler drinking water has been reported to increase body weight, increase daily weight, reduce daily feed intake and feed conversion ratio, and improve performance. Mentha pipperita lowers blood cholesterol levels by liver or intestinal cells. Peppermint also accelerates LDL catabolism by increasing liver LDL receptors. In addition, Mentha pipperita inhibits the activity of the enzyme fatty acid synthase (FAS) and increases the beta oxidation of fatty acids, thereby effectively reducing fat storage. The concentration of thyroid hormones was not affected by the treatments. In some studies, thyroid hormone concentrations increase with nutrition of mint and kefir. Testosterone concentrations were significantly affected by experimental treatments. Changes in the hypothalamic-pituitary-gonadal axis are the most important factors affecting the reproductive system. So far, the effect of many different plant extracts on the hypothalamic-pituitary-gonadal hormonal axis has been investigated. Plant extracts such as marjoram and ginger have been reported to increase testosterone, LH and sometimes FSH, and play an effective role in activating the hypothalamic-pituitary-gonadal axis. Peppermint, with its special chemical composition, can stimulate the signaling pathways of sex steroid production in the hypothalamic-pituitary-gonadal axis. The effect of experimental treatments on pH and moisture of breast and thigh meat and their water holding capacity was not significant.

    Conclusion

    According to this study and economic considerations, it seems that the combined use of 2% kefir and 0.5% Mentha pipperita in drinking water can improve the performance and also modulate lipid profiles in Japanese quails, as well as increase reproductive performance in males.

    Keywords: Antioxidant, Japanese quail, Probiotic, Plasma
  • فضیله درستی، محسن دانشیار*، پرویز فرهومند، زربخت انصاری پیرسرائی
    زمینه مطالعاتی

    تنش گرمایی یکی از چالشهای محیطی است که طیور تجاری را تحت تاثیر قرار می دهد. در مقایسه با سایر گونه های حیوانات، مرغ های گوشتی حساسیت بیشتری نسبت به تنش گرمایی دارند. لوسین یک اسیدآمینه ضروری است که سنتز پروتیین و هموستازی انرژی را به وسیله فعال سازی مسیر سیگنالینگ mTOR در ماهیچه اسکلتی و بافت چربی تحریک می کند. .

    هدف

    مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر سطوح مختلف لوسین بر عملکرد رشد، صفات لاشه، فراسنجه های خونی و کیفیت گوشت جوجه های گوشتی انجام گرفت.

    روش کار

    برای این منظور تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب یک طرح کاملا تصادفی، با پنج جیره آزمایشی، پنج تکرار و 8 قطعه جوجه در هر تکرار تا 42 روزگی تحت تنش گرمایی مزمن (32 درجه سیلسیوس) نگهداری شدند. جیره های آزمایشی حاوی سطوح افزودنی صفر (شاهد)، 1/0، 2/0، 3/0 و 4/0 درصد لوسین بودند.

    نتایج

    نتایج نشان داد که استفاده از سطوح 1/0 و 2/0 درصد لوسین در جیره به طور قابل توجهی وزن نسبی چربی محوطه بطنی را کاهش داد (05/0P<). جوجه های تغذیه شده با سطح 4/0 درصد لوسین، پروتیین گوشت سینه بیشتری در مقایسه با جوجه های شاهد داشتند (05/0P<). چربی گوشت سینه جوجه های دریافت کننده سطوح 1/0، 2/0 و 3/0 درصد لوسین به طور معنی داری کمتر از جوجه های تغذیه شده با سطح 4/0 درصد لوسین و جیره شاهد بود (05/0P<).

    نتیجه گیری کلی

    به طور کلی، نتایج نشان داد که استفاده از لوسین در جیره جوجه های گوشتی تحت تنش گرمایی موجب کاهش چربی لاشه به ویژه در سطوح پایین 1/0 و 2/0 و افزایش پروتیین سینه در سطح 4/0 درصد می شود.

    کلید واژگان: جوجه گوشتی, لوسین, عملکرد, کیفیت گوشت, فراسنجه های خونی
    Fazileh Dorosti, Parviz Farhoomand, Zarbakht Ansari Pirsaraei
    Introduction

    Stresses such as climatic, environmental, nutritional, social and psychological stresses have negative effect on animal welfare, performance and immunological parameters. Following the increase in consumption of poultry products and the widespread production of these products, stressors can have a negative impact on the production and health of chickens, thereby affecting human nutrition. Heat stress is one of the most challenging environmental conditions affecting commercial poultry. Compared with other species of domestic animals, broiler chickens are more sensitive to high ambient temperatures. High temperature imposes severe stress on birds and leads to important economic losses in the poultry industry. Heat stress is one of the most serious problems for poultry industry, and is results in poor welfare, low performance, inferior meat quality, and high mortality. High ambient temperature is a major problem in many parts of the world such as Iran, especially during summer. Exposure to high temperature has been reported to cause undesirable changes in growth rate, meat yield and breast protein content of broilers. In ovo administration of L-Leucine on embryonic day (ED) 7 has caused the hypothermia at hatching, and thermotolerance in young broiler chicks under heat stress. Branched-chain amino acids, especially leucine, potentially activate the mTOR signaling pathway and activate protein synthesis by initiating translation. As an essential amino acid, leucine has certain biological properties, such as providing energy, regulating protein, carbohydrate and lipid metabolism, adjusting immune function and mRNA translational origination (by activating the mTOR signaling pathway). Leucine inhibits the expression of lipogenic enzymes (fatty acid synthetase and acetyl-CoA carboxylase) in adipose cells and enhances muscle fatty acid oxidation (Sun and Zemel 2007). Therefore, considering the role of leucine in activating the mTOR signaling pathway and the metabolism of protein and fat, it is expected that leucine will improve the performance and quality of meat in broiler chickens under heat stress.

    Material and Methods

    Two hundred, one-day-old male broiler chicks (Ross 308) were obtained from a commercial hatchery. The birds were initially weighed, so that the pens had similar initial weight distribution and were randomly assigned to five experimental treatments, with five replicates of 8 chicks each. Experimental diets were the control diet (corn-soybeanbased diet), control diet + 0.1% leucine, control diet + 0.2% leucine, control diet + 0.3% leucine and control diet + 0.4% leucine. lighting program was used according to the guidelines of the Ross 308. Environmental temperature was maintained at 32 ± 1°C the whole period experiment. The diet was based on corn and soybean meal and formulated according Ross (308) requirements for three period of starter (1-10 d), growth (11-24 d) and finisher (25-42 d) days. Body weight gain and feed intake was measured periodically and calculated during the whole experiment on a pen basis, and the feed conversion ratio was calculated subsequently. At day 42 of age, two birds per pen were randomly selected, weighed, and slaughtered. After slaughter, percentage of carcass, breast, thigh, abdominal fat, pancreas, liver, heart, bursa of fabricius and spleen were calculated as a ratio of the live weight. To determine the meat quality, 50g of left breast muscle was collected in plastic bags and stored at a negative temperature of 20°C. Meat quality parameters including water holding capacity, moisture, ash, pH, fat, protein, malondialdehyde and total antioxidant activity were measured. Data were analyzed using the general Linear Model procedures of SAS 9.1. When the analysis of variance was significant, Duncan's multiple-range test was used to separate the means. Statements of statistical significance were based on P<0.05.

    Results and Discussion

    There was no significant difference between feed intake, body weight gain and feed conversion ratio of experimental diets (P>0.05). According to the present results, Erwan et al. (2009) reported that adding 0.5% and 0.67% leucine to the diet containing 20% crude protein had a significant effect on feed intake, weight gain and feed conversion ratio of broilers. Moreover, relative weights of the different organs and the carcass components (except the abdominal fat) were not affected by the dietary treatments. Abdominal fat of 0.1 and 0.2% leucine fed birds was significantly lower than that of the control birds (P<0.05).Addition of dietary 0.1, 0.2 and 0.3% leucine levels resulted in a lower breast fat as compared to 0.4% leucine and control diet fed birds (P<0.05).Possibly leucine increases fat metabolism of adipocytes by increasing fat flow to skeletal muscle and therefore increases the energy substrate to support leucine-stimulated protein synthesis which results in decreased abdominal fat weight. Breast meat protein of 0.4% leucine fed birds was significantly higher than that of control chicks (P<0.05). The enzymatic activities responsible for the metabolism of branched amino acids are found mainly in the skeletal muscle, heart, kidney, but less so in the liver. Thus, branched amino acids do not break down directly in the liver and most are available for metabolism in skeletal muscle and other tissues. No significant differences were observed between the treatments for blood levels of glucose, triglycerides, total protein, uric acid and cholesterol (P>0.05).The use of dietary leucine had no effect on breast meat malondialdehyde and total antioxidant activity of broiler chickens (P>0.05).

    Conclusion

    According to the results of current experiment, dietary leucine supplementation in the diet of broiler chickens under heat stress conditions had no effect on performance of broiler chickens. Leucine supplementation at low levels (0.1 and 0.2%) reduces the meat fat but higher levels of leucine (0.4 %) is needed to stimulate the protein synthesis.

    Keywords: Broiler, blood parameters, Leucine, Meat quality, performance
  • سید حامد موسوی علمداردهی، زربخت انصاری پیرسرائی*، عیسی دیرنده، محمد کاظمی فرد
    تاثیر پودر و عصاره ریحان، بر عملکرد و ویژگی های لاشه، بیان نسبی ژن پروتئین شوک گرمایی (HSP70) و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی در شرایط تنش گرمایی با استفاده از 160 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار و چهار تکرار (هشت قطعه جوجه در هر تکرار)، به مدت 42 روزه بررسی شد. تیمارها شامل: 1- جیره پایه (شاهد)، 2- جیره پایه+ویتامین ث (250 میلی گرم در کیلوگرم دان)، 3- جیره پایه +25 میلی گرم پودر ریحان (درهر کیلوگرم دان)، 4- جیره پایه+50 میلی گرم پودر ریحان (در هر کیلوگرم دان)، 5- استفاده از عصاره ریحان (یک میلی لیتر در هر لیتر آب مصرفی) بود. خوراک مصرفی، افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل غذایی، ویژگی های لاشه، فراسنجه های خونی و بیان نسبی ژن HSP70 در خون اندازه گیری شد. اثر تیمارها بر فراسنجه های خونی و ویژگی های لاشه معنی دار نبود. بیان نسبی ژن HSP70 در خون، در تمام تیمارها نسبت به تیمار شاهد کاهش معنی داری داشت (0/05>P). بر اساس نتایج حاصل، پودر و عصاره ریحان اثرات منفی تنش گرمایی را در جوجه های گوشتی کاهش می دهد لذا استفاده از آن ها در جیره جوجه های گوشتی برای پیشگیری از تنش گرمایی توصیه می شود.
    کلید واژگان: پروتئین شوک گرمایی, تنش گرمایی, جوجه گوشتی, ریحان, فراسنجه های خونی, ویژگی های لاشه
    Seyed Hamed Mousavi Alamdardehi, Zarbakht Ansari Pirsaraei *, Essa Dirandeh, Mohammad Kazemi Fard
    Effect of Basil powder and extract on yield and carcass characteristics, relative expression of heat shock protein gene (HSP70) and someblood parameters of broiler chickens under heat stress using 160 Ross 308 one-day-old broiler chicks in a completely randomized designwith 5 treatments and 4 replications (8 chickens per replication), was evaluated for 42 days. Treatments included: 1- Basic diet (control), 2-Basic diet+ Vitamin C (250 mg per kg of grain), 3- Basic diet + 25 mg of Basil powder (per kg of grain), 4- Basic diet +50 mg of Basilpowder (per kg of grain), 5- The use of Basil extract (1 ml/liter water). Feed intake, body weight gain, feed conversion ratio, carcasscharacteristics, blood parameters and relative expression of HSP70 gene in blood were measured. The effects of treatments on bloodparameters and carcass characteristics were not significant. Relative expression of the HSP70 gene in the blood was significantly reduced inall treatments compared to the control (P<0.05). Based on the results, basil powder and extract reduce the negative effects of heat stress inbroilers, so their use in broiler diets is recommended to prevent heat stress.
    Keywords: Basil, blood parameters, broiler chicks, carcass characteristics, heat shock protein, heat stress
  • مهدی حفاوتی طبری، زربخت انصاری پیرسرائی*، مهرداد ایرانی

    به منظور بررسی تزریق ژل رویال بر ویژگی های تولید مثلی مرغ های مولد بومی مازندران، پژوهشی در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار (صفر، نیم، یک و یک و نیم میلی گرم در کیلوگرم وزن بدن)، سه تکرار و ده قطعه مرغ در هر تکرار انجام شد. تفاوت معنی داری در نرخ جوجه درآوری، در بین تیمارهای ژل رویال و گروه شاهد مشاهده نشد (0/05<p). غلظت های تری گلیسرید و VLDL در تیمار نیم و یک میلی گرم ژل رویال نسبت به تیمارهای یک و نیم میلی گرم ژل رویال و شاهد افزایش معنی داری داشت (0/05>p). وزن بدن در تیمار یک میلی گرم ژل رویال نسبت به تیمار شاهد افزایش معنی داری نشان دادند (0/05>p). وزن تخم مرغ های جمع آوری شده در هفته پس از تزریق ژل رویال، در تیمار یک میلی گرم ژل رویال نسبت به تیمارهای شاهد و نیم میلی گرم افزایش معنی داری داشت (0/05>p). پهنای تخم مرغ در تیمار نیم میلی گرم ژل رویال نسبت به تیمار شاهد در هفته اول تزریق و همچنین در تیمار یک و نیم میلی گرم ژل رویال نسبت به تیمارهای شاهد و نیم میلی گرم ژل رویال در هفته دوم تزریق، افزایش معنی داری داشت (0/05>p). شاخص شکل تخم در تیمار نیم میلی گرم نسبت به تیمارهای یک و نیم میلی گرم ژل رویال و گروه شاهد به طور معنی داری افزایش یافت (0/05 >p). با توجه به نتایج، تزریق ژل رویال می تواند بر ویژگی های تخم مرغ تاثیر بگذارد. برای نتیجه گیری بهتر لازم است که سطوح بیشتر از ژل رویال و همچنین افزایش مدت تزریق در نظر گرفته شود.

    کلید واژگان: تخم مرغ و مرغ مادر, ژل رویال, کیفیت ویژگی های تولیدمثلی
    Mehdi Hafavati Tabari, Zarbakht Ansari Pirsaraei*, Mehrdad Irani

    In order to investigate the effect of royal jelly on the reproductive characteristics of Mazandaran native breeder hens, a study was conducted in completely randomized design with four treatments (zero, 0.5, 1 and 1.5 mg Royal jelly /kg BW), three replications and ten hens in each replicate. There was no significant difference in hatching rate between royal jelly and control treatments (p<0.05). Triglyceride and VLDL concentrations were significantly higher in the 0.5 and 1 mg treatment compared to the 1.5 mg of royal jelly and control treatments (p<0.05). Body weight in the treatment of 1 mg of royal jelly showed a significant increase compared to the control treatment (p<0.05). The weight of collected eggs in the week after royal jelly injection, was significantly increased in the 1 mg treatment compared to the control and 0.5 mg treatments (p<0.05). Egg width increased in the 0.5 mg treatment compared to the control treatment in the first week of injection and also in the 1.5 mg treatment compared to the control and 0.5 mg royal jelly treatments in the second week of injection (p<0.05). Egg shape index significantly increased in the 0.5 mg treatment compared to the 1.5 mg of royal jelly and the control treatments (p<0.05). According to the results, royal jelly injection can affect the characteristics of the egg. For better results, it is necessary to consider higher levels of royal jelly as well as increase the duration of injection.

    Keywords: Breeder hen, Egg quality, Reproductive characteristics, Royal jelly
  • حمیدرضا سالاری، یوسف جعفری آهنگری*، زربخت انصاری پیرسرایی

    در این پژوهش، اثر تغذیه کوآنزیم Q10و اسیدهای چرب امگا 3 بر بافت شناسی و بیان نسبی ژن های TGF-B4 , StAR در بیضه خروس های نژاد هوبارد بررسی شد. تعداد 48 خروس در سن 50 هفتگی به صورت تصادفی به چهار گروه مساوی تقسیم شدند و جیره پایه به اضافه سطوحی از کوآنزیم Q10 و امگا 3 شامل صفر،30 گرم در کیلوگرم امگا 3 (سالومگا)، 400 میلی گرم در کیلوگرم کوآنزیم Q10 و مخلوط کوآنزیم Q10 و امگا 3 (30+400) در روز به مدت هشت هفته متوالی دریافت کردند. در پایان آزمایش خروس ها کشتار و بیضه ها به دقت خارج شدند. سپس دو نمونه از یک بیضه از هر تکرار برداشته شد، یک نمونه برای بررسی بافت شناسی به درون محلول فرمالین 10 درصد و یک نمونه جهت بررسی بیان نسبی ژن به درون ازت مایع منتقل شد. نتایج نشان داد که قطر لوله های اسپرم ساز در گروه های آزمایشی نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری افزایش یافت (P<0/05). ولی تعداد سلول های سرتولی و لایدیگ تفاوت معنی داری ندشات. بیان نسبی ژن TGF-B4 در سه گروه آزمایش نسبت به گروه شاهد کاهش یافت (P<0/05). اما بیان نسبی ژن StAR در پرندگانی که با استفاده از مخلوطی از کوآنزیم Q10 و امگا 3 (سالومگا) تغذیه شدند، بطور معنی داری افزایش یافت (P<0/05). براساس نتایج این مطالعه اضافه نمودن مخلوطی از کوآنزیم Q10 و اسیدهای چرب امگا3 در خوراک فراسنجه های بافت شناسی و بیان ژن های مرتبط با اسپرم سازی را بهبود می بخشد.

    کلید واژگان: اسیدهای چرب امگا3, باروری, سلول سرتولی, سلول لایدیگ, قطر لوله های اسپرم ساز
    Hamid Reza Salari, Yousef Jafari Ahangari *, Zarbakht Ansari Pirsaraie

    In this research, the effect of feeding coQ10 and omega 3 fatty acids on testicular histology and relative expression of TGF-4 & StAR genes in Hubbard roosters was investigated. Forty-eight roosters, at fifty weeks age, were randomly divided into four groups and were subjected to the basal diet supplemented with omega-3 (30gr), coQ10 (400mg) and omega-3+ coQ10 (30gr+400mg) per day for eight successive weeks.At the end of the trial, all birds were killed and two samples were collected from the same testicle one of which was processed for histology, whereas another was snap-frozen in liquid nitrogen to assess relative gene expression. Results showed that seminiferous tubule diameters of experimental groups were significantly improved compared to the control group (P<0.05). However, leydig cell numbers and sertoli cellswere not significantly affected. The relative expression of TGF-4 genes were significantly decreased in three groups compared to control (P<0.05). Birds fed coQ10 and omega-3 had significantly higher StAR transcript level compared to other groups (P<0.05). Results of the present study showed that addition of a mixture of coQ10 and omega-3 fatty acids to rooster`s feed, lead to improvement in testicular histology and genes expression related to spermatogenesis.

    Keywords: Omega 3 fatty acids, fertility, leydig cells, seminiferous tubule diameters, sertoli cells
  • عیسی دیرنده*، زربخت انصاری پیرسرائی

    هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین بیان نسبی ژن های پروتئین های شوک حرارتی (HSPs) و مرگ ومیر رویانی و از دست رفتن آبستنی در گاوهای شیری هلشتاین طی فصل تابستان بود. برای انجام این پژوهش 32 راس گاو هلشتاین (با تولید بیشتر از 30 کیلوگرم در روز و نوبت زایش 7/1±3/3) انتخاب شدند. تمام گاوها با استفاده از پروتکل همزمانی فحلی G7G تلقیح شدند. در روز 16 پس از تلقیح از تمام گاوها خونگیری و بیان ژن ISG15 اندازه گیری شد. بر مبنای نتایج ISG15 گاوهایی که مرگ و میر رویانی در آن ها اتفاق افتاده شناسایی شدند (14 راس). سپس با استفاده از دستگاه Real-Time PCR بیان نسبی ژن های مرتبط با پروتئین های شوک حرارتی (HSP27، HSP40، HSP60، HSP70 و HSP90) بین گاوهای سالم و گاوهای دارای مرگ و میر اولیه رویانی مورد بررسی قرار گرفتند. از ژن بتا اکتین به عنوان ژن استاندارد در این پژوهش استفاده شد. مقایسه بین دو گروه با استفاده از آزمون t انجام شد. نتایج نشان داد بیان نسبی ژن ISG15 در گاوهای آبستن به طور معنی داری بیشتر از گاوهای دارای مرگ و میر اولیه رویانی بود (6/6 برابر). در بین پروتئین های شوک حرارتی بیان نسبی ژن های HSP27 وHSP60 تفاوتی بین گاوهای آبستن و گاوهای دارای مرگ و میر اولیه رویانی نداشت (05/0<P). بیان نسبی ژن های HSP40،HSP70 و HSP90 در گاوهای آبستن به طور معنی داری کمتر از گاوهای دارای مرگ و میر اولیه رویانی بود (به ترتیب7/4، 6/3 و 2/5 برابر). به طور کلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد در بین اعضای خانواده HSP، تنها HSP40، HSP70 و HSP90 با مرگ و اولیه رویانی در گاوهای شیری در ارتباط بودند.

    کلید واژگان: بیان ژن, پروتئین شوک حرارتی, گاو شیری, مرگ و میر اولیه رویانی
    E. Dirandeh *, Z. Ansari-Pirsaraei

    The objective of this was to consider relationship between heat shock proteins (HSP) with early embryo loss and pregnancy loss in Holstein dairy cows during summer season. Thirsty-two Holstein cows (with milk production> 30 Kg/d and 3.3±1.7 in parity) were selected. All cows were synchronized by G7G heat synchronization protocol. Blood samples were collected from all cows at d 16 after timed artificial insemination (TAI) to measure ISG15 gene expression. According to ISG15 results, 16 cows showed early embryo loss, then HSP gene family (HSP27, HSP40, HSP60, HSP70 and HSP 90) were compared between healthy cows and those with early embryo loss using t-test. Beta-actin gene was used as a housekeeping gene to compare results. Results showed ISG15 gene expression were greater in pregnant cows compared to early embryo loss (6.6 fold). Among HSP family gene considered in present study, HSP27 and HSP60 gene expression were similar between groups (p < 0.05). HSP40, HSP70 and HSP 90 genes expression were lower in pregnant cows compared to early embryo loss (4.7, 3.6 and 5.2 fold, respectively). In conclusion present study results showed among HSP family, there was an association among HSP40, HSP70 and HSP 90 genes expression and early embryo loss.

    Keywords: Gene expression, Heat shock protein, Dairy cow, early embryo loss
  • علی هاتفی، احمد زارع شحنه*، زربخت انصاری پیرسرایی، علی محمد علی زاده، محمد ریاحی

    طراحی این مطالعه جهت بررسی آثار مهار فعالیت گیرنده های بتا آدرنرژیک از طریق مکمل سازی غلظت های مختلف پروپانولول (به عنوان مهارکننده غیر اختصاصی گیرنده های بتا) روی برخی از شاخص های تولیدی در مرغ تخم گذار در پایان دوره اقتصادی تولید و ویژگی های کیفی تخم مرغ انجام شد. این آزمایش در قالب یک طرح کاملا تصادفی، در یک بازه زمانی 26 روزه، با استفاده از 64 قطعه مرغ تخمگذار (سن 90 هفتگی) شامل 4 تیمار (شامل تیمار شاهد و تیمار پروپانولول با غلظت های 1، 2 و 3 میلی گرم بر کیلوگرم وزن زنده بدن) با 4 تکرار و هر تکرار شامل 4 پرنده انجام گرفت و برخی از شاخص های تولیدی، اندازه فولیکولی (F1-F5) و کیفی تخم مرغ اندازه گیری و محاسبه شدند. داده های به دست آمده از شاخص های تولیدی نشان می دهد که استفاده از تمامی غلظت های این مهارکننده سبب افزایش معنی دار درصد تخم گذاری و بهبود ضریب تبدیل خوراک شد. همچنین پروپانولول در غلظت 3 میلی گرم پروپانولول سبب افزایش معنی دار مصرف خوراک و اندازه فولیکول F1 شد. درباره شاخص های کیفی تخم مرغ، استفاده از این مهارکننده سبب افزایش معنی دار ضخامت پوسته تخم مرغ، افزایش معنی دار وزن تخم مرغ نسبت پوسته به وزن کل تخم مرغ و بهبود شاخص هاو در غلظت های 2 و 3 میلی گرم پروپانولول در پرندگان تحت تیمار شد. از این رو می توان به این نتیجه رسید مکمل سازی غلظت های مختلف پروپانولول در این پژوهش توانسته سبب بهبود در برخی از شاخص های تولیدی و کیفی تخم مرغ در مرغ تخم گذار در اواخر دوره تولید شود.

    کلید واژگان: پروپانولول, درصد تخم گذاری, ضخامت پوسته, مرغ تخم گذار, مصرف خوراک, مهارکننده گیرنده بتا آدرنرژیک
    Ali Hatefi, Ahmad Zare Shahneh*, Zarbakht Ansari Pirsaraei, Ali Mohammad Alizadeh, Mohammad Riahi

    The design of this study was done to investigate the effects of inhibiting the activity of beta-adrenergic receptors by supplementation of different concentrations of propranolol (as a none-selective inhibitor of beta- adrenergic receptors) on some of the performance characteristics in laying hens at the end of the economic production period and the qualitative traits of eggs. The experiment was performed in a complete randomized design, over a 26-day period, using 64 laying hens (90 weeks’ age) included 4 treatments (including control treatment and propranolol treatment with concentrations of 1, 2, and 3 mg Per kilogram of live body weight) with 4 repetitions and each repetition consisted of 4 birds, and some of the performance characteristics, follicular size (F1-F5) and egg quality were measured and calculated. The data obtained from the performance characteristics show that the usage of all concentrations of this inhibitor causes the significant increase in the laying percentage, improvement of feed conversion ratio. Propranolol also significantly increased feed intake and F1 follicle size at a concentration of 3 mg. Regarding the qualitative parameters of eggs, the usage of this inhibitor causes the significant increase in the thickness of the egg shell, the significant increase in the shell weight and ratio of the shell to the total weight of the eggs and the improvement of the Hue index in concentrations of 2 and 3 mg propranolol in treated birds. Therefore, it can be concluded that supplementation of different concentrations of propranolol in this study has been capable of improving some of the performance and qualitative characteristics of eggs in laying hens at the end of the production period.

    Keywords: Beta Receptor Blocker, Feed intake, Laying Percentage, Laying Chicken, Propranolol, Shell Thickness
  • میکائیل قلی پور، وحید واحدی*، شاهین حاجی قهرمانی، زربخت انصاری پیرسرایی

    هدف از پژوهش حاضر بررسی آثار تغذیه پودر بهار نارنج بر عملکرد رشد، اجزای لاشه و برخی فراسنجه های خونی درجوجه های گوشتی تحت شرایط تنش گرمایی بود. تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی یک روزه (رآس 308) در قالب طرح کاملا تصادفی به پنج گروه آزمایشی با چهار تکرار و هر تکرار شامل 10 قطعه پرنده تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی شامل گروه شاهد (جیره پایه)، جیره پایه دارای نیومایسین (0/2 درصد جیره) و 3 سطح از پودر بهارنارنج (0/5، 1 و 2 درصد جیره) بودند. جوجه ها از سن 15 تا 42روزگی تحت شرایط تنش گرمایی (2°C±32 از ساعت 10 صبح الی شش بعد از ظهر) قرار گرفتند. در پایان آزمایش از هشت قطعه پرنده در هر تیمار خونگیری انجام شد. نتایج نشان داد که میانگین تلفات در گروه های تیماری (3/75 درصد) نسبت به گروه شاهد (22/5 درصد) به طور معنی داری کمتر بود. پودر بهار نارنج در دوره های مختلف رشد تاثیر معنی داری روی مصرف خوراک و افزایش وزن جوجه ها نداشت. طی دوره رشد (11-24 روزگی)، کمترین ضریب تبدیل غذایی در تیمار 0/5%  پودر بهار نارنج حاصل شد که با تیمار 2%  تفاوت معنی داری داشت (0/05>p). گلوکز سرم خون در جوجه هایی که 1% پودر بهار نارنج دریافت کرده بودند، کاهش معنی داری (0/05>p) نسبت به جوجه های گروه شاهد، نشان داد (211 در مقابل 8/225 میلی گرم در دسی لیتر). سطح  LDLخون در تیمار 2% پودر بهار نارنج (4/57 میلی گرم در دسی لیتر) نسبت به گروه 0/5% (6/69 میلی گرم در دسی لیتر) کمتر بود (0/05>p). مصرف پودر بهارنارنج روی وزن لاشه، سینه، ران و وزن بافت های داخلی بدن جوجه های گوشتی اثر معن ی دار نداشت (0/05<p). بنابراین بهار نارنج ممکن است به دلیل داشتن خاصیت آنتی‏ اکسیدانی در تخفیف اثرات تنش گرمایی موثر باشد.

    کلید واژگان: بهارنارنج, تنش گرمایی, جوجه گوشتی, خصوصیات لاشه, ضریب تبدیل غذایی
    Michael Gholipour, Vahid Vahedi*, Shahin Hajighahramani, Zarbakht Ansari Pirsarei

    This study was conducted to determine the effects of Bitter Orange blossom powder (BOBP) on growth performance, carcass characteristics and some blood parameters in broiler chickens under heat stress condition. A total of 200 one day-old male broiler chicks (Ross 308) randomly were divided into five treatment groups in a completely randomized design with four replicates of 10 birds each. The experimental treatments including control (basal diet), the basal diet with Neomycin (0.2% of v diet) and 3 levels of BOBP (0.5, 1 and 2% of diet). Birds submitted to heat stress (32±2ºC from 10.00 AM to 6.00 PM) from 15 to 42 d of age. Blood samples were taken from 8 birds per treatment at the end of experiment. The results showed that, average mortality was significantly lower (P<0.05) in treatments groups (3.75%) than in the control group (22.5%). The diet supplemented with BOBP had no effects on feed intake and weight gain of chicks during different periods (P>0.05). In the grower phase (11-24 d), the lowest fed conversion ratio (FCR) was obtained in 0.5% BOBP, which were significantly different from 2% treatment (P<0.05). Birds receiving diet supplemented with 1% BOBP revealed significantly (P<0.05) lower blood glucose compared to the control group (211 vs 225.8 mg/dl). LDL level was lower (p < 0.05) in 2% BOBP treatment (57.4 mL/dL) compared to 0.5% (69.6 mg/dl). The feeding of BOBP did not induce any significant effect on the whole carcass, breast, drumstick and internal organs weight of broiler chickens (P<0.05). In conclusion, BOBP may be effective in attenuating heat stress effects due to its illustrated antioxidant effects.

    Keywords: Bitter Orange blossom, Broiler chicken, Carcass traits, Feed conversion ratio, Heat stress
نمایش عناوین بیشتر...
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال