رابطه منبع کنترل و مذهبی بودن با سلامت روان در دانشجویان

سلامت روان افراد یک جامعه به عنوان یکی از ارکان سلامتی خصوصا در اقشار موثر و سازنده آن، لازمه پویایی، بالندگی و اعتلای آن جامعه است. مذهب به عنوان وسیله ای که ما را به یک قدرت برتر و لایزال متصل می کند، می تواند حمایت کننده روانی بسیار قدرتمندی باشد. هدف از این پژوهش بررسی رابطه منبع کنترل و مذهبی بودن با سلامت روان در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران است.
در این پژوهش توصیفی – تحلیلی، تعداد 300 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران به صورت تصادفی - طبقه ای با جمعیت متناسب (جامعه آماری 2000 نفر) انتخاب شدند. در هر کلاس پرسشنامه های 28 GHQ- که دارای 28 آیتم در زمینه سلامت عمومی است، پرسشنامه معبد که دارای 65 سوال در زمینه باورهای مذهبی است و پرسشنامه منبع کنترل Rotter که دارای 29 سوال در زمینه منبع کنترل می باشد، به طور تصادفی بین دانشجویان توزیع شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ویرایش 15 و آزمونهای t-test، رگرسیون لجستیک و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
مقایسه نمرات پرسشنامه دانشجویان با کنترل بیرونی و دانشجویان با کنترل درونی بیانگر آن است که دانشجویان با کنترل بیرونی، شکایات جسمانی بیشتر، مشکل اضطراب و اختلال خواب بیشتر و کارکرد اجتماعی ضعیف تر داشته و بیشتر مبتلا به افسردگی می شوند. این تفاوت در تمام موارد از لحاظ آماری معنادار بوده است.
بر اساس نتایج این پژوهش هر چه کنترل، درونی تر شود شکایت جسمانی- اضطراب و اختلال خواب – عملکرد اجتماعی و افسردگی در دانشجویان کاهش می یابد، لذا می توان استنباط کرد که آموزش و مشاوره علمی از جنبه کنترل درونی اهمیت به سزایی در قشر دانشجو دارد.