تعیین ارزش زمانی کاربران شبکه راه در معابر قیمت گذاری شده شهری

در اقتصاد حمل و نقل برای محاسبه فواید ناشی از کاهش زمان سفر استفاده کنندگان نیاز به تعیین ارزش زمانی آنهاست که این مقدار به صورت نرخ حاشیه ای جایگزینی زمان سفر به ازای پول در تابع عملکرد یک راننده تعریف می شود. در مدلهای سنتی ارزش زمانی، به نرخ دستمزد افراد توجه شده و به سایر پارامترهای مرتبط با زمان، شخص و سفر کمتر توجه گردیده است. بنابراین در مدل پیشنهادی برای محاسبه ارزش زمانی از یک رویکرد تحلیلی استفاده شد که برخلاف مدلهای سنتی فرض ثابت بودن مطلوبیت حاشیه ای پارامترها در آن درنظر گرفته نمی شود. در این مدل با رویکرد بیشینه سازی تابع مطلوبیت کاربران و با درنظر گرفتن قیود زمانی و مالی نسبت به حل یک مدل برنامه ریزی اقدام شد. سپس با استفاده از ضرایب لاگرانژ محدودیتهای تعریف شده برای تابع هدف، شرایط مرتبه اول تعیین شد. در ادامه از نظریه سیمون و بلوم جهت بسط تیلور پارامترها حول نقطه میانگین شان استفاده شد. در نهایت با مشتق گیری نسبت به زمان سفر و هزینه برنامه سفر، مقدار ارزش زمانی بر اساس پارامترهای تعریف شده محاسبه گردید. برای جمع آوری اطلاعات جهت پرداخت مدل از روش رجحان بیان شده در محدوده زوج و فرد شهر تهران استفاده شد. در حدود 650 پرسشنامه شامل سناریوهای قیمت گذاری و سایر مشخصات موردنظر کاربران جمع آوری و از اطلاعات آنها برای پرداخت مدل محاسبه ارزش زمانی با استفاده از یک مدل لوجیت دوتایی اقدام شد که نشان می داد استفاده کنندگان در تقابل با شرایط مالی و زمانی هر گزینه، با چه احتمالی نسبت به انتخاب خودروی شخصی اقدام می کنند. در نهایت، مقدار ارزش زمانی افراد برابر با 43760 ریال برآورد و همچنین مشخص شد که در صورت وضع مقدار ارزش زمانی به عنوان عوارض ورود به محدوده در شرایط کنونی، حدود 40 درصد از استفاده کنندگان وسیله شخصی را برای رفت و آمد انتخاب می کنند.