بررسی اثر انبارداری سنتی و نگهداری سردخانه ای بر خواص کمی وکیفی ارقام پیاز ایرانی

به منظور ارزیابی شرایط مختلف انبار و زمان نگهداری بر خصوصیات کمی و کیفی ارقام مختلف پیاز، آزمایشی در قالب طرح آماری کرت های دوبار خرد شده با واحد اصلی انبار در دو سطح (انبار سنتی و سردخانه) و کرت های فرعی رقم (قرمز آذر شهر، قرمز نیشابور، سفیداصفهان و سفید کاشان) و فرعی زمان در سه تکرار اجرا شد. پس از تهیه ارقام پیاز آزمایش های مختلف شامل: وزن اولیه، ماده خشک، سفتی بافت، رنگ ظاهری غده، مواد جامد محلول واسید پیروویک (شاخص تندی) انجام شد و سپس نمونه ها در توری های مشبک 5-3 کیلوگرمی بسته بندی شده و کد-گذاری گردید و هر سه تکرار در یک گونی کنفی قرار گرفت و به انبار سنتی (دمای حدود 10 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 60-50 درصد) و انبار کنترل شده (دمای 4 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 75-65 درصد) منتقل شد. در طی سه ماه نگهداری کلیه آزمایش های ذکر شده تکرار شد. نتایج نشان داد که سفتی بافت، رنگ، درصد افت وزن، جوانه زدن، لهیدگی و اسید پیروویک پیازهای نگهداری شده در انبارهای مختلف تفاوت بسیار معنی داری (در سطح 5%) با یکدیگر دارند.همچنین نوع رقم و زمان های مختلف نگهداری بر ویژگی های اندازه گیری شده تاثیر معنی داری داشتند. سفتی بافت پیازهای نگهداری شده در سردخانه به طور معنی داری از انبار سنتی بیشتر است. بیشترین سفتی بافت را ارقام سفید کاشان و قرمز نیشابور و سفید اصفهان به ترتیب داشت ولی این تفاوت (در سطح 5%) معنی دار نبود. ضایعات پیاز شامل افت وزن، درصد جوانه زدن و لهیدگی پیاز در دو انبار تفاوت معنی داری (در سطح 5%) دارند و مقدار این ضایعات در انبار سنتی بسیار بیشتر است. ضایعات وزنی ارقام قرمز کمتر بود.