پیش بینی اثرات سناریوهای مدیریت کاربری اراضی بر خطر فرسایش آبی (مطالعه موردی: حوزه آبخیز کاشیدار، شهرستان آزاد شهر، استان گلستان

فرسایش آبی در ایران و بخصوص بخش های شمالی این کشور شدید است. یکی از مهمترین اثرات جانبی فرسایش آبی کاهش کیفیت خاک برای تولید محصولات کشاورزی است. بنابراین ارزیابی خطر فرسایش آبی برای توسعه پایدار در بخش کشاورزی ضروری است. این تحقیق جهت دستیابی به ابزاری جدید برای مدیریت فرسایش آبی با توجه به عوامل فیزیکی و اقتصادی انجام شد. حوزه آبخیز کاشیدار در شمال ایران به عنوان مطالعه موردی انتخاب شد. تجزیه و تحلیل اثرات فیزیکی و اقتصادی 8 سناریو مدیریت کاربری اراضی با استفاده از روش تصمیم گیری چند معیاره انجام شد. روش تصمیم گیری چند معیاره یک سیستم مدل سازی برای کمک به تصمیم گیران در فرموله کردن سناریوهای پیشنهادی، تجزیه و تحلیل اثرات این سناریوها در فرسایش آبی، تفسیر و پیشنهاد سناریوهای مناسب برای پیاده سازی در منطقه است. این مطالعه با هدف مدل سازی و ارزیابی خطر فرسایش آبی در حوزه آبخیز کاشیدار با استفاده از مدل IMAGE\LDM انجام شد. شاخص های توان فرسایشی بارش، پستی و بلندی، فرسایش پذیری خاک و پوشش سطحی چهار عامل اساسی مورد استفاده در مدل IMAGE\LDM هستند. خطر فرسایش آبی در شش کلاس طبقه بندی شده است. علاوه بر این، توزیع فضایی ارتفاع و انواع استفاده از زمین نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحیل های انجام شده نشان داد که از میان 8 سناریوی مختلف مدیریت فرسایش آبی سناریوهایی که مساحت کلاس های خطر فرسایش آبی آنها حداقل، درآمد ناخالص حداکثر و هزینه استقرار حداقل است، سناریو های برتر هستند.