نقش فعالیت های آبخیزداری (بانکت و چکدم) در جلوگیری از فرسایش خاک (حوضه آبخیز مندرجان)

یکی از بزرگترین مشکلات منابع طبیعی فرسایش خاک و تولید رسوب میباشد که این عوامل عموما تابع شرایط اقلیمی، پستی و بلندی خاک و کاربری اراضی میباشد. در این تحقیق بررسی و ارتباط استفاده از اقدامات آبخیزداری از جمله بانکت و چکدم یا بندهای تاخیری با فرسایش خاک و تولید رسوب حوضه آبخیز مندرجان واقع در سراب حوضه سد زاینده رود با مساحت 230 کیلومتر مربع انتخاب گردیده است. در تحقیق حاضر از آمار بارندگی ایستگاه کلیماتولوژی چادگان و رسوبسنجی مندرجان طی سالهای 1358 تا 1381 و نقشه کاربری اراضی و سیمای فرسایش با استفاده از تصاویر ماهوارهای سال 1979 استفاده شده است. از آنجائیکه حوضه آبخیز مندرجان در غرب استان اصفهان واقع گردیده و دارای شرایط اقلیمی و هوای سرد با تابستانهای معتدل میباشد و متوسط بارش سالیانه آن 420 میلیمتر برآورد شده، با توجه به محدود شدن بین کوه های داران (دالانکوه) از شمال و پشت کوه های زاگرس در غرب دارای آبراهه های متعدد و شیب متوسط 3/13% با جهت شمالی و جنوبی بر نقطه خروجی حوضه آبخیز مندرجان منتهی می شود. لذا اقدامات و فعالیت های متنوع آبخیزداری از جمله (بانکت و چکدم یا بندهای تاخیری) توانسته است در ترسیم و جلوگیری از فرسایش تاثیر مثبت و بسزایی داشته باشد. روش کار به صورت توصیفی- موردی همراه با بررسی های کتابخانه ای و میدانی می باشد.