میکروفاسیس، محیط رسوبی و دیاژنز سازند دالان در چاه شماره X در میدان گازی پارس جنوبی

سازند دالان به سن پرمین به همراه سازند کنگان به سن تریاس به عنوان بزرگترین مخزن گازدار در منطقه زاگرس و خلیج فارس، حدود 50 درصد از ذخایر گازی را به خود اختصاص داده اند. سازند دالان با رخساره کربناته و تبخیری مابین سازند تخریبی فراقون در پایین و کربنات های کنگان در بالا قرار گرفته است. هدف از انجام این مطالعه، شناسایی میکروفاسیس ها و تفسیر محیط رسوبی و فرآیندهای دیاژنزی سازند دالان در چاه شماره X در میدان گازی پارس جنوبی می باشد. مطالعات میکروسکوپی منجر به شناسایی 4 رخساره با حروف اختصاری A، B، C، D گردیده است که این رخساره ها از نظر محیط رسوب گذاری به 4 کمربند رخساره ای تعلق دارند به طوری که رخساره های A در محیط جزرومدی، رخساره های B در محیط لاگون، رخساره های C در محیط پشته کربناته و رخساره های D در محیط دریای باز بر جای گذاشته شده اند. با توجه به میکروفاسیس های شناسایی شده، این توالی کربناته بر روی یک پلاتفرم کربناته از نوع رمپ هموکلینال نهشته شده است. براساس مطالعات پتروگرافی، سازند دالان تحت تاثیر فرآیندهای دیاژنزی مختلفی از جمله دولومیتی شدن، سیمانی شدن، انحلال، میکریتی شدن، استیلولیتی شدن و تراکم فیزیکی و تراکم شیمیایی قرار گرفته است که به لحاظ فرآیندهای دیاژنزی سیمان انیدریتی بعد از پدیده دولومیتی شدن غالب ترین فرآیند دیاژنزی در این سازند می باشد. تخلخل های اولیه شامل تخلخل درون دانه ای، بین دانه ای، و تخلخل های ثانویه شامل کانالی، شکستگی، بین بلوری، فنسترال و قالبی از جمله تخلخل های مشاهده شده در این سازند می باشند و تخلخل قالبی فراوانترین تخلخل مشاهده در این سازند است.