اثر بخشی درمان شناختی بر افسردگی و بهبود حافظه آشکار و حافظه ضمنی

مطالعات بک و بالتر نشان داد که میزان عود افسردگی پس از درمان شناختی کمتر از سایر روش های درمانی است(بک و باتلر2000 ص 5-3).پژوهش فرا تحلیل بلک برن نشان داد درمان شناختی همانند داروهای ضد افسردگی در افسردگی یک قطبی غیر روان پریش موثر است(بلک برن2009).باتوجه به نقش مشترک آگاهی و ساخت شناختی در افسردگی و انواع حافظه، هدف این پژوهش تعیین اثر درمان شناختی و بهبود حافظه آشکار و ضمنی است.
پژوهش یک مطالعه آزمایشی- انفرادی است که بر روی گروه مبتلا به افسردگی (30 نفر) و گروه بدون افسردگی (30 نفر) که به روش متوازن سازی متقابل انتخاب شدند انجام گرفته است. افسردگی افراد از طریق مصاحبه های بالینی روانپزشک و آزماینده بر اساس معیارهای DSM-IV-TR و پرسشنامه افسردگی بک (BDI) تعیین گردید. تحلیل داده ها از طریق تحلیل واریانس عاملی (ANOVA) و آزمون t انجام شد.
افسردگی موجب آسیب عملکرد حافظه آشکار می گردد و اثری در عملکرد حافظه ضمنی ندارد. سوگیری هماهنگ با خلق در عملکرد حافظه آشکار افراد افسرده نسبت به واژه های دارای بار عاطفی منفی وجود دارد. درمان شناختی ضمن بهبود افسردگی موجب بهبود عملکرد حافظه آشکار نیز می گردد.
در تکالیف حافظه آشکار بسط معنایی به کار می رود.عملکرد حافظه آشکار افراد مبتلا به افسردگی برای واژه های خنثی و واژه های دارای بار عاطفی منفی به طور متضاد عمل می کند. افراد افسرده دارای فرایندهای ادراکی و مفهومی ویژه هستند. سوگیری شناختی در سه سطح محتوای فکر- پردازش محرکها و ساخت شناختی است.