کارایی فرآیند انعقاد الکتریکی در کاهش کدورت از آب

کدورت و عوامل کلوئیدی، پناهگاه خوبی برای رشد و انتقال پارامترهای بیولوژیکی بوده، همچنین از نقطه نظر زیبایی شناختی در مصرف آب تاثیرگذار هستند. از طریق فرآیند الکترولیز، عوامل منعقدکننده مانند هیدروکسیدهای فلزی تولید می شوند. عامل منعقدکننده با آلاینده ها ترکیب شده و فلاک های بزرگی را تشکیل می دهند. هدف از این مطالعه بررسی کارایی انعقاد الکتریکی- شناورسازی الکتریکی در حذف کدورت از محیط های آبی است.

این مطالعه از نوع بنیادی- کاربردی بود که در مقیاس آزمایشگاهی انجام شد. مخزن انعقاد الکتریکی از جنس پلکسی گلاس با ابعاد 24 × 17 × 18 سانتی متر ساخته شد. در داخل مخزن 4 عدد صفحه فلزی (الکترود) از جنس آلومینیوم و یا آهن به ابعاد 15 × 16 سانتی متر و ضخامت 1 میلی متر به صورت موازی به فاصله 5/1 سانتی متری از هم قرار داده شد. از یک دستگاه ترانسفورماتور جهت تامین برق مستقیم با ولتاژ و آمپراژ قابل تنظیم (60- 0ولت و 6-0 آمپر) استفاده گردید.

نتایج آزمایش ها نشان داد که بالاترین میزان حذف کدورت از محلول با استفاده از الکترود آلومینیوم (60/97%) در pH برابر 7، میزان ولتاژ 50 ولت و زمان ماند 30 دقیقه حاصل شد. همچنین بالاترین میزان حذف کدورت از محلول با استفاده از الکترود آهن (92/89 %) در pH برابر 7، میزان ولتاژ 50 ولت و زمان ماند 30 دقیقه حاصل شد.

با توجه به نتایج آزمایش ها، استفاده از انعقاد الکتریکی- شناورسازی الکتریکی در حذف کدورت کارایی مناسبی دارد. همچنین می توان گفت کارایی الکترود آلومینیم در حذف کدورت از محلول بیشتر از کارایی الکترود آهن می باشد.