اثر کاربرد روش های آبیاری موضعی ریشه (PRD) بر راندمان مصرف آب، عملکرد و اجزای عملکرد گوجه فرنگی

در این پژوهش اثر چهار تیمار آبیاری موضعی ریشه (FULL، 1PRD50، 2PRD50، 3PRD50) بر تولید میوه و راندمان مصرف آب گوجه فرنگی در یک طرح کاملا تصادفی در پنج تکرار مورد بررسی قرار گرفت. در تیمار شاهد (FULL)، کل آب مورد نیاز گیاه به طور یکنواخت در تمام محیط ریشه به کار برده شد. در تیمار های 1PRD50، 2PRD50 و 3PRD50 ریشه ها به دو ناحیه مجزا از هم تقسیم و به اندازه 50 درصد تیمار شاهد به ترتیب یک، دو و سه مرتبه یک طرف ریشه به طور متوالی آبیاری شد. نتایج شان داد، بیشترین میانگین وزن میوه در تیمار آبیاری کامل (44/43 گرم) و کمترین آن در تیمار PRD50 3 (57/24 گرم) دیده شد. بیشترین قطر (1/43 میلی متر) و تعداد میوه (46 عدد) در تیمار شاهد و کمترین این ویژگی ها (به ترتیب 6/15 میلی متر و 20 عدد) در تیمار 3PRD50 دیده شد. بیشترین عملکرد میوه و عملکرد بازار پسند در تیمار شاهد و سپس در تیمار آبیاری بخشی متناوب (1PRD50) حاصل شد. بیشترین راندمان مصرف آب در تیمار آبیاری موضعی متناوب ریشه (48 درصد بیش از شاهد) و کمترین آن در تیمار 3PRD50 (27 درصد کمتر از شاهد) ملاحظه شد. در کل آبیاری بخشی متناوب (1PRD50) برای تولید گوجه فرنگی قابل توصیه است.