شخصیت پردازی در حکایت های مرزبان نامه

پژوهش حاضر، حکایت های مرزبان نامه را با توجه به عنصر شخصیت پردازی در متون روایی، مطابق آراء روایت شناسان بررسی می کند. هدف این پژوهش آن است تا نشان دهد در شخصیت پردازی متون روایی از چه عناصر و ابزارهایی استفاده می شود؟ آیا می توان شیوه های شخصیت پردازی وراوینی را با آراء روایت شناسان معاصر مطابقت داد؟ در پیکره اصلی مقاله، به چیستی شخصیت و شخصیت پردازی، اهمیت آن در متون داستانی اشاره می شود. در ادامه، شیوه های مختلف شخصیت پردازی با تکیه بر حکایت های مرزبان نامه مورد بررسی قرار می گیرد. نویسندگان پس از بررسی شیوه ها و عناصر شخصیت پردازی در حکایت های مرزبان نامه، به این نتیجه می رسند که وراوینی از هر دو شیوه توصیف مستقیم و غیرمستقیم در شخصیت پردازی بهره برده است. اما، بسامد توصیف مستقیم بیشتر است. در توصیف غیرمستقیم به «کردار و گفتار» شخصیت ها، «محیط» و «ویژگی ظاهری» آن ها توجه دارد و در توصیف مستقیم به «نام گذاری اشخاص» خصوصا ویژگی های معنایی آن ها، «عنوان داستان ها» و عنصر «مقایسه» امعان نظر دارد و از این طریق شخصیت های حکایت هایش را معرفی می کند.