عوامل ساختاری سیاسی موثر در ناکارآمدی ارتش صفوی و تاثیر آن بر اقتصاد و جامعه (932تا1047 ه~
. ق)

ارتش قزلباش از اوان سلطنت شاه طهماسب تا زمان اصلاح ساختار سیاسی- نظامی کشور توسط شاه عباس اول (931-1007ه‍.ق) در دفع و رفع تهدیدات نظامی –امنیتی از موجودیت حکومت و کشور به عنوان وظایف اصلی اش، قوی و کار آمد ظاهر نشد. در جستجوی عوامل این نقصان تاثیر عوامل ساختاری- سیاسی بر این ناکارآمدی نمایان گردید و پس از تحقیق، نتیجه این شد که مهمترین عامل این ضعف از ساختار ناهمگون ارتش و اشتغالات سیاسی نظامیان، ناشی می شد که به صورت تضادها و تقابلات سیاسی و نظامی طوایف تشکیل دهنده سپاه قزلباش و دخالت های غیرموجه و خارج از چارچوبهای مقبول آنها در امور سیاسی بروز می کرد و هم چنین، نقش آفرینی نظامیان در عرصه های سیاسی و سرکوبی جنبش های سیاسی و اجتماعی تجلی داشت. این شرایط موجب گردید در مقطع زمانی مورد بحث بارها نظام سیاسی با چالش های جدی مواجه گردید و به سختی از ورطه سقوط، رهایی یافت. روند این قضایا یعنی ابعاد و جوانب ناکارآمدی ارتش و عوامل ساختاری- سیاسی موثر در آن و نتایج پیامدهای این تاثیر در کانون توجه این پژوهش قرار دارند.