نقش بالقوه شیمی در ساختار اقتصادی و اجتماعی ایران

خام فروشی ذخایر خدادادی کشور، اعم از نفت، گاز، مواد معدنی، مواد طبیعی، و فلزات، نمادی غم انگیز از اقتصاد کشور است. این نوع اقتصاد در ایجاد کار، پایگاه مالیاتی برای دولت و ارتقاء فنآوری موفق نیست. لزوم دگردیسی این اقتصاد به اقتصاد پیشرفته و قایم بر صنایع دانش بنیان از دهه ها قبل خواست و آرزوی مردم، متخصصین و دولتمردان بوده است. با این وجود ما در این دگردیسی موفق نبوده ایم، که خود معلول خرد جمعی ما است. بررسی آمار و ارقام کشور های غربی در ترسیم نقشه راه دگردیسی اقتصاد کشورمان لازم ولی کافی نمی باشد. این گونه بررسی ها عمدتا نتیجه ملموسی برای دگردیسی اقتصاد کشور و قایم شدن ان بر صنایع دانش بنیان نداشته است. این نوشتار پیشنهاد متفاوتی را برای دانش بنیان نمودن صنایع شیمیایی کشور در 4 بخش مطرح می نماید. اول، شناخت درجه خرد جمعی خود و اقدام به توسعه سیاسی بمنظور ایجاد زمینه پیشرفت اقتصادی و صنعتی میباشد، دوم شناخت مزیت نسبی کشور و تمرکز بر دانش بنیان نمودن آن ، سوم بررسی الگو هایی که با واقعیت های فرهنگی ما در راستای توسعه سیاسی قرابت بیشتری دارند، و چهارم پیشنهاد نقشه راه بر اساس مویلفه های مورد اشاره به منظور دانش بنیان نمودن صنایع شیمیایی که در آن دارای مزیت نسبی می باشیم.