طراحی لرزه ای دیافراگم بتنی، بال ها و جمع کننده ها در دال های بتنی

سازه های ساختمانی به طور کلی متشکل از یک چارچوب سه بعدی از عناصر برای تحمل بارهای گرانش و بارهای جانبی می باشند(شکل 1-1). عناصر عمودی شامل قاب های ثقلی و خمشی و دیوارها وظیفه انتقال بارهای وارده به سازه را به فنداسیون را بر عهده دارند. عناصر افقی یا دیافراگم ها، شامل جمع کننده و بال ها می باشند که وظیفه انتقال نیروها را به عناصر عمودی سیستم نیروی مقاوم در برابر زلزله را دارا می باشند. انسجام عناصر عمودی جهت جهت انتقال نیروهای جانبی بین این عناصر را دیافراگم ها ایفاد می نمایند. بنابراین دیافراگم ها بخشی اساسی از سیستم نیروی مقاوم در برابر زلزله می باشند و با توجه به این عملکرد نیاز به طراحی مناسب در برابر زلزله را دارا می باشند. لذا دیافراگم سازه به لحاظ صلبیت دارای اهمیت به سزائی در انتقال و مستهلک نمودن بار های دینامیکی وارده بر سازه به تراز پایه می باشد. ارزیابی نیروهای وارده بر سازه در نواحی کششی و فشاری و برشی جهت محقق نمودن سطح عملکرد مورد انتظار سازه، دارای اهمیت زیادی است. بنابراین رفتار و طراحی دیافراگم مطابق آئین نامه ASCE07-10 و 2800 زلزله ایران و سایر مقررات ملی ساختمان مرتبط با این موضوع به دقت مورد ارزیابی قرار گرفته و نیاز آرماتور گذاری مورد تحلیل لرزه ای قرار گیرد.