اثر محافظتی کورکومین بر روی هیستوپاتولوژی بیضه موش های بالغ تیمار شده با سدیم ارسنیت

ارسنیک به عنوان یک آلاینده زیست محیطی منجر به ناباروری در جنس نر می گردد. کورکومین با خاصیت آنتی اکسیدانتی قوی قادر به مهار استرس اکسیداتیو می باشد. این تحقیق با هدف بررسی اثر کورکومین بر روی بافت بیضه و تعداد اسپرم موش های بالغ تیمار شده با سدیم ارسنیت انجام گرفت.
در این مطالعه تجربی موش های بالغ در چهار گروه کنترل، سدیم ارسنیت (5 میلی گرم بر کیلوگرم)، کورکومین (100 میلی گرم بر کیلوگرم) و کورکومین+ سدیم ارسنیت تقسیم بندی شدند و تیمارها به صورت تزریق داخل صفاقی به مدت پنج هفته صورت گرفت. پس از تیمار، وزن بدن و بیضه چپ ثبت و بیضه چپ جهت مطالعه هیستوپاتولوژی لوله های سمی نیفر استفاده شد. هم چنین اسپرم های اپی دیویمی جهت شمارش تعداد اسپرم مورد استفاده قرار گرفتند.
در موش های تیمار شده با سدیم ارسنیت نسبت به گروه کنترل تعداد اسپرم و قطر لوله های سمی نیفر به طور معنی داری کاهش و میانگین قطر لومن لوله های سمی نیفر به طور معنی داری افزایش یافت. در گروه کورکومین+سدیم ارسنیت، کورکومین توانست اثرات نامطلوب ایجاد شده توسط سدیم ارسنیت را به طور معنی داری در خصوص بافت بیضه و تعداد اسپرم نسبت به گروه سدیم ارسنیت جبران نماید. با این وجود، تفاوت معنی داری در وزن بدن، وزن بیضه، مورفولوژی و قطر هسته اسپرماتوگونی ها بین هیچ یک از گروه ها مشاهده نشد.
کورکومین قادر است اختلالات القا شده توسط سدیم ارسنیت را در تعداد اسپرم و بافت بیضه موش بالغ جبران نماید.