اپیدمیولوژی سل در استان لرستان طی سال های 87-1381

سل یکی از بیماری های عفونی مهم در ایران است که می تواند به صورت ریوی و خارج ریوی تظاهر کند. با توجه به تفاوت هایی که در پراکندگی موارد سل در نواحی مختلف وجود دارد، برآن شدیم تا خصوصیات اپیدمیولوژیک و الگوی جغرافیایی این بیماری را در استان لرستان مورد بررسی قرار دهیم.
این مطالعه از نوع اکولوژیک (توصیفی- تحلیلی) و دوره مطالعه سال های 87-1381 بود. اطلاعات 1481 بیمار مبتلا به سل از معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی لرستان استخراج شد. داده ها برمبنای متغیرهای سن، جنس، محل سکونت، نوع بیماری، سال و مکان ثبت به روش های آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نسخه 2/9 نرم افزار SAS تحلیل شد.
از 1481 بیمار ثبت شده، 4/58 درصد را مردان و 6/41 درصد را زنان تشکیل می دادند که74/68 درصد آن ها شهری، 98/29 در صد روستایی و 28/1 درصد عشایر بودند. میانگین سن بیماران 87/41 سال بود. بیش ترین میزان بروز در خرم آباد (38/19 در صدهزار نفر) و کم ترین آن در شهرستان ازنا (04/7 در صدهزار نفر) بود. با براز ش مدل رگرسیون پواسن بر داده ها، اثر ساختار سنی و محل سکونت بر میزان بروز بیماری معنیدار شد.
درصد عشایرنشینی به عنوان مهم ترین عامل جمعیت شناختی موثر بر بروز سل در لرستان شناسایی شد. تخصیص امکانات مناسب تر به مناطق عشایرنشین و آموزش های صحیح می تواند در کنترل و پیش گیری از این بیماری موثر باشد.