بررسی خصوصیات کمی و کیفی علوفه خلر (Lathyrus sativus L.) و ارزن نوتریفید (Pennisetum sp.) در الگوهای مختلف کشت

یکی از موثرترین راهکارهای حصول پایداری تولید با نهاده کم، افزایش تنوع از طریق حضور کشت های مخلوط در اکوسیستم های زراعی است. بدین منظور، آزمایشی بر اساس طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با شش تیمار و سه تکرار و با استفاده از دو گیاه خلر (Lathyrus sativus L.) و ارزن نوتریفید (Pennisetum sp.) در مزرعه تحقیقاتی کشاورزی و منابع طبیعی کرمان در سال زراعی 91-1390 اجرا گردید. کشت خالص خلر، کشت خالص ارزن، کشت ردیفی 25 درصد خلر+ 75 درصد ارزن، 75 درصد خلر+ 25 درصد ارزن، 50 درصد خلر+ 50 درصد ارزن به صورت ردیفی وکاشت مخلوط بذور در روی ردیف به نسبت 50 درصد تیمارهای آزمایش را تشکیل می دادند. صفات عملکرد خشک، نسبت برابری زمین (LER)، الیاف نامحلول در شوینده اسیدی (ADF)، الیاف نامحلول در شوینده خنثی (NDF)، خاکستر و پروتئین خام به طور معنی داری (01/0p≤) تحت تاثیر تیمارهای آزمایش قرار گرفتند. بیشترین عملکرد خشک علوفه در تیمار های کشت خالص ارزن، کشت 25 درصد خلر+ 75 درصد ارزن و کشت 50 درصد خلر+ 50 درصد ارزن بدست آمد که اختلاف آماری معنی داری با یکدیگر نداشتند. بیشترین درصد پروتئین خام در کشت خالص خلر مشاهده شد که با تیمار 75 درصد خلر+ 25 درصد ارزن تفاوت معنی داری نداشت. با افزایش درصد خلر در کشت مخلوط میزان NDF 69/24 درصد کاهش یافت. درصد الیاف محلول در شوینده اسیدی و درصد خاکستر در کشت مخلوط به ترتیب پائین تر و بالاتراز کشت خالص دو گیاه بود. بیشترین نسبت برابری زمین با 32/1 از کشت 75 درصد خلر+ 25 درصد ارزن حاصل شد که تفاوت معنی داری با نسبت 50 درصد+ 50 درصد این دو گیاه نداشت. نتایج این مطالعه نشان داد که با توجه به صفات اندازه گیری شده، کشت مخلوط 50 درصد خلر+ 50 درصد ارزن منجر به اقزایش تولید کمی و کیفی علوفه گردید.