بررسی تنوع ژنتیکی ماهی C yprinuscarpioپرورشی در استان خوزستان با استفاده از ریزماهواره ها

کپور معمولی از گونه های اقتصادی است و به عنوان غذای مهمی محسوب می گردد. هم اکنون تکثیر این ماهی با ارزش در ایران از طریق تکثیر مصنوعی صورت می پذیرد که این روش در طولانی مدت می تواند به کاهش تنوع ژنتیکی درون جمعیتی منجر گردد. این تحقیق با هدف بررسی ساختار ژنتیکی ماهی کپور پرورشی در استان خوزستان با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره انجام گرفت. تعداد 30 کپور معمولی در اردیبهشت 1390 از یک مزرعه پرورشی ماهی در استان خوزستان و مرکز تکثیر ماهیان گرمابی شهید ملکی جمع آوری گردید. استخراج DNA از بافت باله دمی به روش فنل - کلروفرم – ایزوآمیل الکل انجام شد. پس از بررسی کمیت و کیفیت DNA با استفاده از اسپکتروفتومتر و ژل آگارز، واکنش زنجیره ای پلی مراز با استفاده از 4 نشانگر ریزماهواره انجام گرفت. دامنه ی Hoو Heدر بین جمعیت ها به ترتیب 1-0 و 0.825-0 بود. بیشترین تعداد آلل واقعی مربوط به مرکز تکثیر شهید ملکی می باشد. تقریبا نیمی از جایگاه های ژنی انحراف از تعادل را نشان دادند که علت عمده ی آن را می توان به افزایش هتروزیگوسیتی نسبت داد. نتایج حاصل از ترسیم دندروگرام بیانگر تمایز ژنتیکی این دو جمعیت می باشد. با توجه به نتایج حاصل می توان بیان داشت، بیشترین میزان تنوع ژنتیکی درون جمعیت مربوط به مرکز تکثیر شهید ملکی می باشد.