دیسترس اخلاقی و خستگی از ارائه ی مراقبت به بیمار: یک مطالعه ی ارتباطی در پرستاران

یکی از چالش های اخلاقی که پرستاران به واسطه ی ماهیت حرفه ی خود با آن روبه رو هستند؛ دیسترس اخلاقی است. مواجه ی مکرر پرستاران با این پدیده می تواند عواقب متفاوتی از جمله سرخوردگی و خستگی از ارائه ی مراقبت به بیماران را به دنبال داشته باشد. این حالت خود به طور مستقیم باعث افت کیفیت مراقبت و اختلال در دستیابی به اهداف سلامتی خواهد شد. لذا در مطالعه ی حاضر به بررسی ارتباط بین دیسترس اخلاقی و خستگی از ارائه ی مراقبت به بیماران در پرستاران می پردازیم.مطالعه ی توصیفی - تحلیلی حاضر بر روی260 پرستار از بخش های مراقبت های ویژه شهر کرمان که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند صورت گرفته است. در این مطالعه ابزار دیسترس اخلاقی Corley و پرسشنامه خستگی از ارائه ی مراقبت به بیمارFigley برای جمع آوری داده ها مورد استفاده قرار گرفته و داده ها پس از جمع آوری توسط نرم افزار SPSS نسخه ی 16 و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.نتایج این مطالعه حاکی از آن است که بین دیسترس اخلاقی و خستگی از ارائه ی مراقبت به بیماران، ارتباط مثبت معنی داری وجود داشته است (05/0P<). میانگین نمره ی دیسترس اخلاقی از کل نمره 5-0 در ابعاد شدت (8/0±5/3) و در ابعاد تکرار (55/0±9/3) بوده است. میانگین نمره ی خستگی از ارائه ی مراقبت به بیماران نیز از کل نمره 5-0 (68/0±5/3) بوده است. توجه به سطح دیسترس اخلاقی و هم چنین، ارتباط آن با خستگی از ارائه ی مراقبت حاکی از آن است که شرایط ایجاد کننده ی دیسترس اخلاقی نقش مهمی در کیفیت مراقبت داشته و باید با ارائه ی راه کارهایی از بروز این شرایط جلوگیری شود. آگاه کردن پرستاران نسبت به پدیده ی دیسترس اخلاقی و عواقب آن و هم چنین، انجام مشاوره های دوره ای نقش مهمی در شناسایی و کنترل دیسترس اخلاقی و در نتیجه عواقب آن خواهد داشت.