بررسی رابطه شرایط تنوع اثربخش سازمانی و دانش آفرینی سازمانی در آموزش عالی

هدف اصلی پژوهش بررسی رابطه بین شرایط تنوع اثربخش و دانش آفرینی سازمانی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد است. در این پژوهش توصیفی- همستگی 224 نفر از کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با استفاده از نمونه گیری طبقه ای به روش مورگان انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی یا اعتبار آن از طریق اعتبار محتوا و آزمون بر روی30 نفر از اعضای جامعه آماری سنجیده شد. پایایی توسط روش آلفای کرونباخ محاسبه گردید. جهت ارزیابی و بررسی فرضیه های تحقیق در آمار توصیفی از جداول فراوانی و درصدها، میانگین ها و انحراف معیارها و در آمار استنباطی از آزمون رگرسیون و تحلیل مسیر و همچنین آزمون همبستگی پیرسون برای آزمون فرضیه های تحقیق استفاده شد. یافته ها نشان می دهد که بین داده های شخصی و ستاده های شخصی با دانش آفرینی سازمانی رابطه معناداری وجود دارد، همچنین داده های شخصی نسبت به ستاده های شخصی نقش بیشتری در دانش آفرینی دارند. اولویت نقش ابعاد دانش آفرینی به ترتیب شامل توانایی شبکه سازی، توانایی کسب، توانایی ائنلاف، توانایی مراقبت، توانایی حل مساله، توانایی ترکیب، توانایی یادگیری، توانایی همکاری، توانایی یادگیری زدایی و توانایی نوآوری می باشد.