چشم انداز مکتب علمی اسکندریه در شکوفایی دانش پزشکی در اسلام و ایران

نویسنده:

علیرضا گلشنی ، هادی پیروزان ، آرمان زرگران ، بابک دانشفرد

پیام:
چکیده:
یکی از مکاتب علمی و پزشکی تاثیرگذار در جهان باستان مکتب اسکندریه بوده که از زمان شکل گیری اش در دورخ جانشینان اسکندر (از 305 تا 30 پیش از میلاد، نزدیک به سیصد سال) در مصر (بطالسه) تا حمله رومیان و سقوط این سلسله شاهد رونق و شکوفایی بسیاری در علم طب بوده است. اساتید علمی اسکندریه با عناد و تعصب مذهبی رومیان، مجبور به مهاجرت به مکتب جندی شاپور در دوره خسرو انوشیروان شده، و سبب شکوفایی بیشتر این مرکز جهانی گشتند. مشابه این رویه در دوره اسلامی با تاسیس مکتب دارالعلم بغداد در زمان هارون الرشید و مامون ادامه یافت. مکتب علمی اسکندریه که لقب دارالعلمی را در جهان باستان به خود اختصاص داده است، با دارا بودن مدارس علمی، بیمارستان ها و مراکز درمانی و کتابخانه مجهز شهرتی جهانی یافته بود. علما و دانشمندان بزرگی در این مکتب پا به عرصه نهادند که شیوه های نوینی در پزشکی ابداع کردند، و رونق و پیشرفت پزشکی را سبب شدند که در نهضت های ترجمه رخ داده در دو مرکز جندی-شاپور و بغداد باعث انتقال این علوم در دو دوره ساسانیان و بنی عباس گردیدند. سعی شده در این مطالعه، این مکتب بزرگ پزشکی مورد بررسی قرار گیرد.
کلیدواژگان:

مکتب ، طب ، مدارس ، بیمارستانها ، مصر ، اسکندریه

زبان:
فارسی
انتشار در:
مجله طب سنتی اسلام و ایران، سال پنجم شماره 2 (پیاپی 18، تابستان 1393)
در صفحه:
169
لینک کوتاه:
https://www.magiran.com/p1299987 
مقالات دیگری از این نویسنده (گان)