عوامل موثر بر بهره وری نیروی کار جهاد کشاورزی استان لرستان

مدیریت موثر در عصر ما مدیریتی است که از محدوداندیشی سازمانی خود را رهانیده و به جامعه و محیط وسیع تری می اندیشد. چرا که مسئولیت سازمانی صرفا این نیست که سازمان اثربخش باشد، بلکه مسئولیت اصلی این است که به جامعه ای که در آن فعالیت می کند، خدمت کند. این در حالی است که بهره وری در سازمان های کنونی در سطح پایینی قرار دارد به گونه ای که پاسخ گوی خدمت گذاری به جامعه هدف خود نمی باشد. سازمان جهاد کشاورزی به عنوان مهم ترین سازمان متولی فعالیت های کشاورزی در سطح استان لرستان از این امر مستثنی نبوده و هر ساله اثرات سوءی از عدم بهره وری کارکنان آن، به جامعه هدف این سازمان که همانا جامعه روستائی می باشد، وارد می شود. بنابراین این مطالعه با هدف بررسی عوامل موثر بر بهره وری کارکنان جهاد کشاورزی استان لرستان شکل گرفت. پژوهش از نوع کمی و از لحاظ داده پردازی توصیفی محسوب می گردد. در مطالعات توصیفی هدف توصیف وضعیت موجود بر مبنای داده های تحقیق است. در این مطالعه از روش تحلیل عاملی به عنوان عوامل تاثیرگذار بر بهره وری نیروی کار سازمان جهاد کشاورزی استان لرستان استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان جهاد کشاورزی استان لرستان (N=1000) می باشد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ساختارمند بود که براساس ادبیات موضوع طراحی شد و در اختیار 50 نفر از کارکنان سازمان جهاد کشاورزی استان لرستان که به روش تصادفی انتخاب شدند، قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS و با بکارگیری آمار توصیفی و استنباطی انجام گرفت. نتایج نشان داد آن چه در بهره وری کارکنان سازمان جهاد کشاورزی استان موثر است حزب گرایی، وجدان کاری و پایبندی به قوانین و مقررات است. از طرفی نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نشان می دهد، عواملی هم چون عوامل رضایت اقتصادی، تمرکزگرایی، تعهد سازمانی، زمینه رشد و ارتقای شغلی، عدالت سازمانی، عامل سیاسی، روابط اجتماعی، مهارت فردی و تعلق به سازمان در بهره وری کارکنان موثر بوده است. نتایج این مطالعه می تواند دستاورهایی برای سطوح بالاتر مدیریت جهاد کشاورزی استان لرستان داشته باشد. بدین صورت که با مشخص شدن مشکلات عمده کارکنان و سیستم مدیریتی این استان، برنامه ریزان کشوری با شناخت دقیق از موارد مذکور با واقع بینی برای توسعه نیروی انسانی و فصل کردن مشکلات کارکنان در سطح سازمان برنامه ریزی می کنند. در این صورت و با استفاده از حداکثر ظرفیت و توانایی افراد در سطح سازمان مسلما مشکلات عمده دیگر از جمله مشکلات مالی، برنامه ریزی و... مرتفع خواهد شد، که در نهایت در سطح روستاها و بخش های تحت پوشش، توسعه کشاورزی تسریع و امکان پذیر می شود.