تاثیر باکتری های محرک رشد و پیری بذر بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه لوبیا چیتی (Phaseolus vulgaris L.)

آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1391 در مزرعه پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران واقع در کرج اجرا شد. تیمار ها شامل سطوح پیری بذر (شاهد، 3، 6 و 9 روز پیری در دمای 41 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 100-90 درصد) و کاربرد باکتری های محرک رشد گیاه (شاهد، ریزوبیوم الیگومینوساروم، سودوموناس پوتیدا و تلقیح توام دو باکتری) بود. تیمار پیری بذر، وزن صددانه، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک را به طور معناداری کاهش داد. بیشترین و کمترین عملکرد دانه به ترتیب در تیمارهای شاهد و پیری بذر 9 روزه مشاهده شد. اگرچه کاربرد هریک از باکتری ها به تنهایی به طور معناداری موجب بهبود عملکرد دانه لوبیا چیتی شد، بیشترین عملکرد دانه از تیمارهایی به دست آمد که با هر دو باکتری ریزوبیوم الیگومینوساروم و سودوموناس پوتیدا تلقیح شده بودند. همچنین برهمکنش پیری و باکتری بر وزن صددانه که یکی از اجزای اصلی عملکرد دانه لوبیا چیتی محسوب می شود معنادار بود. به طور کلی نتایج نشان داد که پیری بذر موجب کاهش عملکرد دانه لوبیا چیتی شد، اما استفاده از باکتری های محرک رشد نظیر ریزوبیوم الیگومینوساروم و سودوموناس پوتیدا توانست در افزایش عملکرد مفید واقع شود.