تاثیر دو برنامه گرم کردن با شدت متفاوت بر شاخص های قلبی تنفسی بازیکنان مرد نخبه فوتبال

پژوهش حاضر به منظور تعیین تاثیر شدت گرم کردن بر شاخص های قلبی تنفسی بازیکنان مرد نخبه فوتبال انجام شد. آزمودنی های پژوهش را 10 مرد جوان نخبه فوتبال از باشگاه های تهران در رده سنی جوانان و امید با میانگین سنی 1±20 سال، میانگین شاخص توده بدن21.65± 2.05 (BMI) کیلو گرم بر متر مربع، و میانگین قد 1.78±0.04 متر تشکیل می دادند. آزمودنی ها، در دو جلسه و به فاصله 72 ساعت، دو برنامه گرم کردن، با شدت50 و 70 حد اکثر درصد ضربان قلب را اجرا کردند و پس از آن در یک فعالیت فزاینده، روی نوار گردان تا رسیدن به واماندگی شرکت کردند. شاخص های مورد مطالعه که با دستگاه تجزیه نفس به نفس گازهای تنفسی اندازه گیری شد، شامل VO2max، vVO2max، ضربان قلب در آستانه لاکتات و ضربان قلب به هنگام رسیدن به VO2max، نبض اکسیژن، VO2 در آستانه لاکتات بود. نتایج پژوهش، تفاوت معناداری بین دو روش گرم کردن با شدت 70 و50 درصد حد اکثر ضربان قلب بر شاخص های قلبی تنفسی را نشان نداد. با این حال، VO2max،vVO2max، ضربان قلب در آستانه لاکتات و ضربان قلب به هنگام رسیدن به VO2max به هنگام گرم کردن با شدت 70 درصد حد اکثر ضربان قلب بالاتر از گرم کردن با شدت 50 درصد حد اکثر ضربان قلب بود. از سوی دیگر، اوج نبض اکسیژن (Peak O2puls) به هنگام گرم کردن با شدت 70 درصد حد اکثر ضربان قلب، پایین تر از گرم کردن با شدت 50 درصد حد اکثر ضربان قلب بود. براین اساس مربیان بسته به سطح آمادگی جسمانی ورزشکار می توانند از یکی از دو شدت گرم کردن بهره ببرند.