پولیپ نتروکونال: بررسی سه ساله در شیراز (1374 تا 1376)

پولیپ های بینی شایع ترین تومورهای خوش خیم بینی هستند. پولیپ آنتروکوآنال (ACP) گونه ای کمیاب از آنهاست، که سبب آنها ناشناخته بوده و با حساسیت، سینوزیت و بیماری دستگاه تنفسی پایینی رابطه ندارد. شایع ترین علامت آن، گرفتگی یک سویه ی بینی است و در پرتونگاری، تیرگی آنتروم دیده می شود. در این پژوهش توصیفی گذشته نگر، پرونده ی 122 بیمار دچار پولیپ که در مدت سه سال (1374 تا 1376)، در بیمارستان خلیلی دانشگاه علوم پزشکی شیراز عمل جراحی بر روی آنها انجام گرفته بود، بررسی شد. بیماران از لحاظ سن و جنس، شیوع پولیپ آنتروکوآنال در میان دیگر پولیپ ها، علایم بالینی، جای درگیری پولیپ و آسیب شناسی بررسی مورد مطالعه قرار گرفتند. از 122 بیمار با پولیپ بینی، 13 مورد پولیپ آنتروکوآنال یافت شد، که شیوعی برابر 10.65 درصد را نشان می داد. سن بیماران در پولیپ آنتروکوآنال، 15±11 سال و در پولیپ ساده، 34±15 سال بود. پولیپ آنتروکوآنال و نیز پولیپ ساده، بیشتر در مردان دیده شد و نسبت مرد به زن در پولیپ ساده و پولیپ آنتروکوآنال، به ترتیب، 1.5 به 1 و 5.5 به 1 بود. در 93 درصد موارد پولیپ آنتروکوآنال، یک سویه و در 69.5 درصد، در سمت راست بود، اما پولیپ ساده، در 78 درصد، دوسویه بود (P<0.05). شایع ترین علامت در بیماران پولیپ آنتروکوآنال گرفتگی بینی بود (84 درصد). میان پولیپ آنتروکوآنال و بیماری های زمینه ای، مانند آسم و حساسیت به آسپیرین، رابطه ی معنی دار یافت نشد. آسیب شناسی در نمونه های پولیپ آنتروکوآنال،بیشتر پولیپ التهابی گزارش شد. پولیپ های آنتروکوآنال با شیوعی بالاتر در این منطقه دیده می شود و بیشتر یک سویه، در سمت راست و با علایم گرفتگی بینی و احساس توده در گلو دیده می شوند و هیچ بیماری زمینه ای با پولیپ آنتروکوآنال رابطه ی معنی دار آماری نداشت.