بررسی ارتباط تنش گرمایی و پاسخ فیزیولوژیک ناشی از آن به منظور تعیین شاخص بهینه واتنش گرمایی

مواجهه با دماهای بالا در میان کارگران شاغل در محیط های گرم شایع بوده و می تواند باعث ایجاد اثرات نامطلوب متعددی شود. این مطالعه باهدف بررسی ارتباط تنش گرمایی و پاسخ های فیزیولوژیکی ناشی از آن به منظور تعیین شاخص بهینه اندازه گیری مستقیم واتنش فیزیولوژیکی در کارگران شاغل در محیط های کاری گرم انجام شد.
در این مطالعه مقطعی 40 نفر از کارگران شاغل در فرآیند ذوب فلزات و ریخته گری مورد ارزیابی قرار گرفتند. ارزیابی تنش گرمایی بر مبنای شاخص دمای تر گویسان WBGT و اندازه گیری واتنش فیزیولوژیکی وارده بر بدن بر مبنای دمای زیرزبانی، دمای تمپان، دمای ادرار، ضربان قلب و بازیابی ضربان قلب انجام شد. تحلیل داده ها نیز با استفاده از نرم افزار SPSS 16 صورت گرفت.
میزان تنش گرمایی شاغلین موردبررسی بر مبنای شاخص WBGT، در 80 درصد موارد از حد مجاز توصیه شده کشوری و بین المللی بالاتر تعیین شد. نتایج نشان داد بین واتنش های گرمایی شامل دمای تمپان، دمای زیرزبانی، دمای ادرار، تعداد ضربان قلب و میزان بازیابی ضربان قلب و تنش حرارتی محیط، همبستگی وجود دارد. این میزان برای دمای تمپان با تنش حرارتی Pvalue <0/01، R2=0/78 در بالاترین مقدار قرار دارد.
از بین شاخص های واتنش موردبررسی، دمای تمپان ارتباط قوی تری را با شاخص WBGT نشان داد. بر این اساس به علت سهولت اندازه گیری، ماهیت غیرتهاجمی، قابل قبول بودن توسط کارگران، اندازه گیری سریع و عدم تداخل در فرآیند کاری، دمای تمپان می تواند به عنوان یک شاخص کاربردی تر نسبت به دیگر شاخص ها برای اندازه گیری واتنش فیزیولوژیکی در محیط های کاری گرم مورداستفاده قرار گیرد.