تاثیر تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) و بی تمرینی متعاقب آن بر مقادیر آدیپونکتین پلاسمایی دانشجویان پسر غیرورزشکار

آدیپونکتین، آدیپوسایتوکاینی است که از سلول های چربی تولید می شود و نشان داده اند آدیپونکتین ویژگی ضد آترواسکلروزی و ضد التهابی دارد. اما پاسخ آن به تمرینات تناوبی شدید و بی تمرینی به درستی معلوم نیست. هدف پژوهش حاضر، تاثیر 10 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) و بی تمرینی متعاقب آن بر مقادیر آدیپونکتین پلاسمایی دانشجویان پسر غیرورزشکار بود.
در این پژوهش نیمه تجربی 26 نفر از دانشجویان پسر غیرورزشکار به طور تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی در یک برنامه تمرینی 10 هفته ای و هر هفته سه جلسه طبق برنامه تمرینی با شدت 85 تا 100 درصد HRmax به تمرین پرداختند و پس از آن آزمودنی ها 4 هفته بی تمرینی را تجربه کردند تا آثار بی تمرینی نیز مطالعه شود. خونگیری پس از 14 ساعت ناشتایی در مراحل مختلف با شرایط مشابه انجام و مقادیر آدیپونکتین پلاسمایی با استفاده از کیت آدیپونکتین شرکت BOSTER آمریکا اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف-اسمیرنف، آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی LSD و آزمون t مستقل در سطح معناداری 05/0≥α تحلیل شدند.
یافته ها نشان داد 10 هفته تمرین تناوبی با شدت بالا(HIIT) باعث افزایش معنادار مقادیر آدیپونکتین پلاسمایی و کاهش معنادار BMI و وزن بدن در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل شد(000/0=p). ضمنا مشخص شد پس از 4 هفته بی تمرینی به دلیل توقف تمرین مقادیر آدیپونکتین پلاسمایی کاهش معناداری یافت(000/0=p). در انتهای پژوهش در گروه کنترل در مقادیر وزن بدن، BMI و آدیپونکتین پلاسمایی تغییر معناداری دیده نشد(05/0≤p).
تمرین تناوبی با شدت بالا به عنوان شیوه تمرینی جدید و موثر با افزایش معنادار آدیپونکتین-عامل محافظ قلب و عروق- تاثیری پیشگیرانه برای بیماری های قلبی-عروقی داشته، در حالی که با توقف تمرین و بی تمرینی سازگاری های مطلوب تمرین از بین رفته و با کاهش آدیپونکتین، افراد در معرض عوامل خطرزای قلبی-عروقی قرار می گیرند.