توزیع زمانی مکانی تاوایی نسبی در ایران با تاکید بر بارش

به منظور بررسی توزیع زمانی و مکانی تاوایی نسبی در ایران، از داده های بازسازی شده میانگین ماهانه تاوایی نسبی از NCEP/NCAR در محدوده 45 تا 5/62 درجه طول شرقی و 25 تا 40 درجه عرض شمالی استفاده شد که پس از رسم نقشه های هر ماه، تجزیه و تحلیل لازم صورت گرفت. بر این اساس ارتباط توزیع مکانی و زمانی تاوایی با مراکز فشار و بارش در ایران بررسی گردید. نتایج نشان می دهد که در فصل زمستان اکثر مناطق کشور به جز سواحل دریای عمان و استان بوشهر دارای تاوایی نسبی مثبت در سطوح بالای جو هستند. و در این فصل کشور تحت نفوذ بادهای غربی قرار دارد. در اوایل فصل بهار نیز شرایط مانند زمستان است، ولی در اواخر فصل بهار تاوایی منفی بتدریج از سمت جنوب گسترش یافته و بتدریج تمام کشور را دربر می گیرد. در فصل تابستان ایران به طور کامل در سطوح بالای جو دارای تاوایی منفی می باشد و در همین فصل کشور تحت سیطره مرکز پرفشار جنب حاره قرار دارد و بارندگی در این فصل به جز در سواحل خزر که ساز و کار بارش در آن متفاوت است، در دیگر نقاط کشور متوقف می شود و سرانجام در فصل پاییز مجددا تاوایی مثبت از عرض های شمالی به سوی جنوب گسترش یافته و به تدریج کل کشور را دربر می گیرد.