اندازه گیری گپ یون های قوی (اختلاف یون های مثبت و منفی قوی) در بیماران مرگ مغزی و بررسی نقش آن در پیش بینی نتیجه پیوند کبد

 پیوند کبد در حال حاضر روش درمانی انتخابی در مورد بسیاری از بیماران پیشرفته کبدی است. امروزه در بسیاری از مراکز از معیار مارژینال گرافت[1] برای انتخاب کبد پیوندی استفاده می‌کنند. در مطالعات مختلف ارتباطی مستقیم بین افزایش شکاف یون‌های قوی[2] و وخامت وضعیت بالینی نشان داده شده است. در این مطالعه هدف اول ما بررسی میزان SIG در پیش‌بینی نتیجه پیوند کبد و هدف دوم ما مقایسه SIG و معیار مارژینال گرافت است.

مواد و روش‌ها:

 این مطالعه بر روی 61 بیمار مرگ مغزی کاندید اهداء عضو انجام شد. کلیه بیماران براساس معیار مارژینال گرافت مورد سنجش قرار گرفتند.  در این بیماران یون‌های قوی اندازه‌گیری و براساس جزء یونیزه محاسبه SIG انجام شد. براساس عدد مرزی SIG=10 و همچنین معیار مارژینال بیماران به دو گروه تقسیم شدند و در هر گروه نتایج پیوند کبد مورد بررسی قرار گرفتند.

در این مطالعه 61 گیرنده پیوند کبد مورد بررسی قرار گرفتند. در مجموع 39 گیرنده (9/63٪) دچار عوارض ناشی از پیوند کبد شدند. تنها 3 بیمار(9/4٪) دچار PNF[3] و یک بیمار(6/1٪) دچار عارضه DNF[4] شدند. میانگین عدد SIG در این مطالعه 71/1±14/18 است. 2/49% بیماران در گروه مارژینال قرار گرفتند. 68% بیماران در گروه 10SIG> و 32% در گروه  10 ≤SIG قرار گرفتند. تفاوت معنی‌داری از نظر میزان بروز عوارض پیوند کبد در دو گروه مشاهده نشد. (286/0=Pvalue) در گروه 10SIG> متوسط  AST730297 و متوسط ALT 438±292 بود و در گروه 10≤SIG این اعداد به ترتیب 566±350 و 440±383 بود. در گروه مارژینال میزان عوراض کبدی نسبت به گروه غیر  مارژینال تفاوت معنی داری مشاهده نشد.(245/0Pvalue=) اما SIG و مارژینال بودن هم‌جهت حرکت می‌کنند.

 میزان SIG در بیماران اهداء کننده عضو، پیش‌بینی کننده مناسب برای نتیجه پیوند کبد در فرد گیرنده نیست.