مقایسه شاخص بهداشت دهان و دندان (OHI-S) دانش آموزان راهنمایی شهری و روستایی شهرستان شهریار

مطالعات اپیدمیولوژیک نقش مهمی در برنامه ریزی برای بهبود بهداشت دهان و دندان ایفا می نمایند. تحقیق حاضر با هدف تعیین شاخص بهداشت دهان و دندان (OHI-S) در دانش آموزان راهنمایی شهری و روستایی شهرستان شهریار در سال 1386 انجام شد.
در این تحقیق توصیفی-تحلیلی، 400 دانش آموز مدارس راهنمایی (12، 13، 14 ساله) شهری و روستایی شهرستان شهریار پس از کسب مجوزاز سازمان های مربوطه به صورت تصادفی و به تعداد مساوی از دو جنس و مدارس شهری و روستایی انتخاب و بررسی شدند. معاینات با سوند و آینه دندانپزشکی و نور چراغ مطالعه انجام و شاخص های دبری و جرم و به همراه شاخص ساده شده بهداشت دهان و دندان (OHI-S) طبق معیارهای WHO در 6 سکستانت دهان برآورد و ثبت گردید. داده های دموگرافیک ثبت و شاخص بهداشت دهان و دندان با آزمون های Mann-whitney U، Kruskal wallis و مقایسه های دوبه دوی Dunett تحلیل شدند.
شاخص OHI-S در مناطق شهری برابر 57/0±96/1 و در مناطق روستایی برابر 56/0±33/2 بود که در نمونه های روستایی به صورت معنی داری بیشتر بود (0001/0p<). بیشتر نمونه ها (5/52%) روزانه یک بار مسواک می زدند، 3/71% از نخ دندان استفاده نکرده و 8/28% به طور مرتب یا نامرتب از آن استفاده می کردند. 3/52% به دندانپزشک مراجعه نکرده و 8/33% در موارد اورژانس مراجعه می کردند. فقط 14% مرتب هر سال به دندانپزشک مراجعه می کردند. 22 نفر (5/5%)؛ بهداشت خوب، 359 نفر (8/89%) بهداشت متوسط و 19 نفر (8/4%) بهداشت بد داشتند. تفاوت های معنی داری برحسب جنس، نوع مدرسه، سن در وضعیت بهداشت دهان و دندان دیده نشد.
با توجه به نتایج تحقیق وضعیت بهداشت دهان و دندان دانش آموزان مورد بررسی در حد متوسطی باشد. با این حال، کاستی هایی در امر پیشگیری در میان دانش آموزان وجود داشته و تلاش برای افزایش سطح آگاهی جامعه در امر پیشگیری و بهداشت ضرورت دارد.