بررسی امکان کشت پاییزه چغندرقند در مناطق گرم استان کرمانشاه

قند به عنوان یکی از عمده ترین و ارزان ترین ماده غذایی انرژی زاست که جایگاه خاصی در تغذیه انسان دارد. برای حصول عملکرد بیشتر در مناطق مختلف چغندرکاری موانع متعددی وجود دارد که تعیین تاریخ مناسب کاشت و برداشت چغندر پائیزه از اهمیت خاصی برخوردار است. در این تحقیق سه تاریخ کاشت (اول شهریور، بیستم شهریور و دهم مهرماه) و سه تاریخ برداشت (پانزده فرودین، پانزده اردیبهشت و پانزده خرداد) به صورت یک آزمایش فاکتوریل، در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار طی سال های 1378 و 1379 در منطقه سرپل ذهاب استان کرمانشاه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تاریخ کاشت اول با 71.5 درصد بیشترین میزان ساقه روی و تاریخ کاشت سوم با 41.7 درصد کمترین میزان ساقه روی را داشت. با تاخیر در برداشت، میزان ساقه روی افزایش یافت، به طوری که تاریخ برداشت سوم با 79.5 درصد بالاترین میزان ساقه روی را نشان داد. همچنین نتایج نشان داد که عملکرد ریشه در هکتار در تاریخ کاشت اول بیشتر از سایر تاریخ کاشت ها بود. تاریخ برداشت دوم نیز عملکرد ریشه بیشتری نسبت به برداشت اول و سوم داشت. در اثر متقابل دو عامل، برای تاریخ کاشت اول و برداشت دوم (کاشت اول شهریور و برداشت نیمه اردیبهشت) عملکرد ریشه بیشتر از سایر تیمارها بود. تاریخ کاشت تاثیر معنی داری بر روی درصد قند نداشت، لیکن با تاخیر در برداشت علیرغم عدم اختلاف معنی دار تیمارها، میزان درصد قند افزایش یافت، نتایج بدست آمده از این آزمایش نشان داد، کاشت تا بیستم شهریورماه و برداشت در اردیبهشت ماه بهترین تاریخ کاشت و برداشت برای مناطق گرم استان می باشد. با توجه به مقادر درصد ساقه روی در تیمارهای آزمایشی و همچنین نتایج بدست آمده پیشنهاد می شود که مطالعات بیشتری در خصوص تهیه ژنوتیپ های مقاوم به ساقه روی و سایر خصوصیات زراعی کشت پائیزه چغندر قند در مناطق گرم استان کرمانشاه صورت گیرد.