کاربردها، مزایا و محدودیت های فناوری مسدودسازی مشبک های گازی

با توجه به اینکه بیشتر مخازن موجود در مناطق نفت خیز جنوب در نیمه دوم عمر خود قرار دارند و ضخامت لایه نفتی در این مخازن کاهش یافته، چاه های بسیاری مشکل تولید آب و گاز دارند. یکی از راه های سریع و اقتصادی تعمیر این قبیل چاه ها، استفاده از فناوری Casing Patch است. این فناوری مانند یک لوله آستری بوده و به دو صورت فلزی و غیرفلزی(قابل انبساط) وجود دارد که می تواند با مسدودسازی مشبک های موردنظر، به تداوم تولید نفت کمک کند. یافتن راه حلی مناسب برای مسدود کردن مشبک هایی که آب یا گاز اضافی تولید می کنند، همواره از دغدغه های مهندسان نفت بوده است. با توجه به اینکه مشبک هایی که آب اضافی تولید می کنند معمولا در قسمت تحتانی چاه قرار دارند، لذا پس از مشخص شدن محل ورود آب می توان با انواع مسدودکننده مانع از ورود آب به چاه شد. اما از آنجایی که معمولا مشبک های گازی در قسمت بالای ناحیه تولیدی قرار دارند، مسدودسازی آنها مشکل تر است. به طور کلی دو روش برای بستن مشبک هایی که تولید گاز می کنند، وجود دارد: 1- روش های شیمیایی 2- روش های مکانیکی در روش شیمیایی، با استفاده از توپک قابل انبساط، قسمت پایین مشبک گازی مسدود شده و در قسمت بالای توپک، ژل پلیمر در مشبک ها تزریق می شود.روش های مکانیکی خود به دو دسته تعمیر با دکل و تعمیر بدون دکل تقسیم می شوند. برخی از روش های مکانیکی که دکل لازم دارند، عبارتند از: Scab liner یا ایجاد پنجره در لوله جداری و حفاری انحرافی. اما دسته دیگری که بدون استفاده از دکل می باشند و هزینه آنها در دنیا کمتر از 5 درصد هزینه تعمیر با دکل و بیرون آوردن لوله مغزی است، به عنوان فناوری Casing Patch شناخته می شوند. یک نمونه از این نوع فناوری که در بیشتر چاه های نفت کشورهای مختلف استفاده شده است، فناوری PatchFlex است. این مقاله، به معرفی این فناوری و کاربردهای آن پرداخته و در مورد امکان نصب این ابزار در 4 حلقه از چاه های یکی از میادین جنوب غربی ایران پیشنهادهایی ارایه کرده است.