ارتباط درگیری شغلی با ویژگی های جمعیت شناختی معلمان مقطع راهنمایی دالاهو (کرمانشاه) در سال 1392

درگیری شغلی به میزان دلبستگی روانی فرد به شغل خود اطلاق می شود و از دیدگاه ارگونومی، کارکنان با درگیری شغلی بالا به شغلشان اهمیت بیشتری داده و عملکرد مطلوب تری دارند. هدف مطالعه حاضر، تعیین میزان درگیری شغلی و ارتباط آن با مشخصات دموگرافیکی معلمان مقطع راهنمایی شهرستان دالاهو (کرمانشاه) بود.
این مطالعه توصیفی-تحلیلی به صورت مقطعی بر روی 211 نفر از معلمان (161 مرد و 50 زن) انجام گرفت. داده ها با استفاده از پرسشنامه درگیری شغلی کانونگو جمع آوری گردید. داده ها با آزمون های آماری اسپیرمن، تی تست مستقل و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معناداری، 0.05 در نظر گرفته شد.
معلمان دارای میانگین سن 32.21 و سابقه کاری 8.49 سال بودند. 22.3%، 54.5% و 23.2% معلمان به ترتیب سطح درگیری شغلی کم، متوسط و بالا را داشتند. درگیری شغلی افراد متاهل بیشتر از افراد مجرد (p=0.027) و افراد بدون شغل دوم، بیشتر از افراد دارای شغل دوم (p=0.006) بود. بین سن، جنس، سابقه کار و سطح تحصیلات با میزان درگیری شغلی رابطه معناداری یافت نگردید P>=0.05 به طورکلی سطح درگیری شغلی معلمان کم و متوسط بود. از مهم ترین دلایل آن حقوق نسبتا پایین، دو یا چندشغله بودن و نداشتن جایگاه اجتماعی بالا بود. افزایش حقوق، تسهیلات ویژه مانند وام های کم بهره و ایجاد شرایط ارتقاء سطح علمی برای معلمین شبیه به اعضای هیئت علمی می تواند در درگیری شغلی و وابستگی روانی آن ها به شغل شان موثر باشد.