تاثیر کینزیوتیپینگ عضله ی گاسترکنمیوس روی تعادل و اسپاستیسیته در بیماران مبتلا به سکته ی مغزی مزمن

سکته ی مغزی یک ضایعه ی عصبی- عروقی در مغز است که فلج یک نیمه از بدن از علامت های شاخص آن می باشد. اختلال در کنترل تعادل توسط تعامل پیچیده ای از اختلالات حسی، حرکتی و شناختی ایجاد می شود و اغلب، بزرگ زترین تاثیرش را روی بیماران از طریق اختلالات بلند مدت، محدودیت در فعالیت ها و کاهش مشارکت در جامعه می گذارد. هدف این مطالعه، بررسی اثر چسب درمانی (کینزیوتیپ) روی تعادل و اسپاستیسیتی بیماران مبتلا به سکته ی مغزی بود.
در این کارآزمایی بالینی تصادفی یک سو کور، 22 بیمار 30 تا 65 ساله ی مبتلا به سکته ی مغزی با فلج یک نیمه از بدن انتخاب و بر اساس نیمه ی فلج (راست یا چپ) به دو گروه اختصاص داده شدند. در طول پژوهش، هر دو گروه، کینزیوتیپ را به مدت 1 ساعت روی پوستشان دریافت کردند. از آزمون (Timed up and go test (TUG جهت بررسی کنترل تعادل حین عملکرد حرکتی و از مقیاس (Modified Modified Ashworth Scale (MMASH جهت ارزیابی اسپاستیسیته عضلات پلنتارفلکسور قبل، بلافاصله بعد و1 ساعت بعد از مداخله استفاده شد.
تحلیل نتایج درون گروهی حاکی از کاهش معنی دار نمره ی آزمون TUG و همچنین، تون عضله ی گاستروکنمیوس دو گروه بود. با مقایسه ی بین گروهی، چنین مشخص شد که کینزیوتیپ روی بهبود کنترل تعادل بیماران مبتلا به سکته ی مغزی با فلج نیمه ی چپ اثرگذارتر است.
ی: اطلاعات حاصل از تحقیق حاضر نشان دهنده ی تاثیر مثبت کینزیوتیپ عضله ی گاستروکنمیوس در بهبود اسپاستیسیته و تعادل حین عملکردهای حرکتی ضدجاذبه می باشد؛ به ویژه در آن دسته از بیماران که نیم کره ی راست مغزشان آسیب دیده است.