نقش خودناتوان سازی در پیش بینی کیفیت زندگی کودکان

یکی از روش های بهبود کیفیت زندگی حذف موانع فرا روی آن است. خود ناتوان سازی یکی از شکل های مشکل زای رفتار است که بررسی تاثیر آن بر کیفیت زندگی اهمیت دارد. هدف از این پژوهش بررسی رابطه خودناتوان سازی با کیفیت زندگی کودکان دبستانی است.
نمونه پژوهش شامل 365 دانش آموزان مدارس ابتدایی (154 پسر و 211 دختر) بود که به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه های کیفیت زندگی (کید اسکرین، 52 سوالی) و خودناتوان سازی (میدگلی و اردن، 2001) بوده است.
نتایج نشان داد که از بین ابعاد کیفیت زندگی، 03/0 بهزیستی جسمی، 03/0 بهزیستی روانی، 02/0 خلق، 06/0 خودپنداره، 01/0 استقلال، 02/0 رابطه با والدین، 07/0 حمایت اجتماعی، 007/0 منابع مالی و 02/0 محیط مدرسه، پیش بینی کننده ی خودناتوان سازی بوده اند.
با توجه به تاثیرات منفی خودناتوان سازی و ارتباط آن با حیطه تحصیلی و کیفیت زندگی، شناسایی دانش آموزان خودناتوان ساز و کمک مشاوره ای به آنها می تواند مفید باشد.