تاثیر حفاظتی آتورواستاتین بر میزان ضایعه مغز و آسیب نورونی در زمان ایسکمی-خونرسانی مجدد مغز در موش صحرایی

سکته مغزی سومین علت مرگ و مهمترین عامل ناتوانی در دنیا می باشد. اثرات ضدالتهابی و آنتی اکسیدانی قوی از آتورواستاتین در شرایط پاتولوژیک مختلف نشان داده شد، این مطالعه به منظور بررسی اثرات محافظتی احتمالی آتورواستاتین بر ضایعه و آسیب نورونی در مدل تجربی ایسکمی موضعی مغز در موش صحرایی انجام شد.
این مطالعه تجربی بر روی 32 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار که به چهار گروه 8 تایی تقسیم شدند، انجام شد. گروه ها شامل: شاهد، کنترل ایسکمی، ایسکمی تیمارشده با آتورواستاتین قبل و بعد ایسکمی. ایسکمی مغزی با 90دقیقه انسداد شریان میانی مغز و 24ساعت خونرسانی مجدد می باشد. آتورواستاتین، در دوز mg/kg40، قبل از ایسکمی (1ساعت) و بلافاصله بعد از آغاز خونرسانی مجدد داخل-صفاقی تزریق شد. ارزیابی اختلالات عصبی-حرکتی (شاخص NDS)، حجم ضایعه (رنگ آمیزی TTC) و بررسی های آسیب-شناسی 24ساعت پس از انسداد شریان میانی مغز انجام گرفت.
انسداد شریان میانی مغز در حیوانات گروه کنترل ایسکمی به میزان قابل ملاحظه ای ضایعه در نیمکره راست ایجاد نمود (mm3483±69) و میزان NDS برابر با 20 /0±3/20 بود. پیش درمان و پس درمان با آتورواستاتین بطور معنی داری میزان ضایعه را به ترتیب 68% و 54% کاهش داد (0/05>p). همچنین میزان NDS به میزان 25% در هر دو گروه کاهش یافت (05 /0>p). در بررسی های بافت شناسی آتورواستاتین تعداد نورون های آسیب دیده و ائوزینوفیلی به همراه دمیلینه شدن اکسون ها و تخریب بافت عصبی را به میزان گسترده در نواحی ایسکمی کاهش داد.
یافته های مطالعه نشان داد که آتورواستاتین بطور موثری آسیب های ایسکمی-خونرسانی مجدد مغز را کاهش داده و از تخریب نورونی و تغییرات آسیب- شناختی در ایسکمی مغز جلوگیری می کند.