اصل بی نام بودن و محرمانگی در اهدای گامت و جنین؛ چالش هزاره ی سوم

ناباروری یکی از قدیمی ترین مشکلات بشری است که از دیر باز سبب شده است مبتلایان به آن، دوره ای از زندگی خود را با انواع فشارهای عصبی، روانی بگذرانند و این مساله موجب تلاش هایی برای دستیابی به راه حل های آن شده است. یکی از انواع ناباروری که پیش از این لاعلاج تلقی می شد، موجود نبودن سلول های جنسی بود که استفاده از گامت شخص سوم جهت بارورسازی افراد نابارور، افق تازه ای را در درمان ناباروری های مذکور گشود. با موفقیت تلاش هایی که در جهت بارورسازی افراد نابارور با گامت شخص سوم صورت پذیرفت، پرسش ها و چالش های اخلاقی و حقوقی متعددی به وجود آمد که نیاز به قوانین خاصی را به خصوص در نحوه ی اهدای گامت و جنین به زوجین نابارور بیش از پیش آشکار کرد. برای رفع این مشکلات کمیته های متفاوتی در کشورهای مختلف تاسیس گردید و در بسیاری از کشورها قوانینی تصویب شد که به موجب آنها شرایط خاصی جهت اهدا و دریافت گامت و جنین مشخص گردید. یکی از این شرایط بحث بی نام بودن یا محرمانگی است که جزو بحث برانگیزترین مقوله ها در تمامی مکاتب حقوقی و اخلاقی می باشد. پنهان کردن ارتباط ژنتیک کودک با والدین از جمله موضوعاتی است که به لحاظ اخلاقی، فقهی، حقوقی، جامعه شناسی و روان شناختی قابل بحث و بررسی است. در آوریل 2005 برای اولین بار قانونی در بریتانیا وضع شد که به گمنامی اهداء کننده ی گامت و جنین پایان داد. پس از آن، کشورهایی مثل اتریش، سوئد، نروژ، هلند و نیوزیلند نیز قوانین مشابهی وضع کردند و به مورد اجرا گذاشتند. مطالعه ی حاضر با بررسی حوزه های مختلف (اخلاقی، فقهی، حقوقی، جامعه شناسی و روان شناختی) سعی در به چالش کشیدن اصل بی نام بودن یا محرمانگی دارد.