نقش ایمان و کفر در سعادت و شقاوت انسان

سعادت حقیقی انسان در گرو ایمان و عمل صالح است. اگر انسان ایمان داشته باشد، اعمالش پذیرفته می شود، در غیر این صورت، از سعادت اخروی محروم خواهد بود.
دلبستگی به زندگی دنیایی موجب می شود که انسان نعمت های خدا را محدود به نعمت های مادی ببیند. ازاین رو، وقتی به نعمتی می رسد می پندارد خدا به او عنایت کرده، اما وقتی از آن محروم می شود، می پندارد که مورد بی مهری خدا قرار گرفته است. این در حالی است که نعمت های معنوی ازجمله ایمان به ولایت و معرفت و محبت، نعمت های اصلی خدای متعال هستند و با نعمت های مادی قابل قیاس نیستند. در روایات، حرمت مومن از حرمت کعبه، بلکه بسی بیشتر شمرده شده است. همچنین سرکشی از مومن و عیادت آنان اجر و قرب فراوانی دارد.