بررسی و مقایسهٔ تاثیر پسنورد شنیداری تغییر یافته بر بسامد وقوع لکنت افراد دارای لکنت

پژوهش حاضر به بررسی و مقایسهٔ شرایط مختلف پسنورد شنیداری تغییر یافته شامل پسنورد شنیداری تاخیر یافته و پسنورد تغییر یافتهٔ فرکانسی بر بسامد لکنت به صورت درصد هجای لکنت شده (SS%) در گفتار تک نفرهٔ افراد دارای لکنت می پردازد.
در پژوهش حاضر 22 فرد دارای لکنت در محدودهٔ سنی 44-17 سال شرکت کردند. هر کدام 14 نمونهٔ گفتار تک نفره و در مجموع 308 نمونهٔ گفتاری تحت شرایط شش گانهٔ پسنورد شنیداری تغییر یافته و یک حالت کنترل تولید نمودند. پژوهش در طی دو جلسه و با استفاده از نرم افزار Fluency Coach انجام گرفت.
پسنورد شنیداری تغییر یافته به طور متوسط لکنت را به میزان 54 درصد و 52 درصد در جلسهٔ اول و دوم کاهش داد. تمامی 6 شرط پسنورد شنیداری تغییر یافته به طور متوسط بسامد لکنت را در مقایسه با حالت کنترل کاهش دادند؛ ولی این کاهش فقط در شرایط تاخیر 65 میلی ثانیه (0٫001=P)، تاخیر 75 میلی ثانیه (0٫001>P)، تاخیر 65 میلی ثانیه با کاهش فرکانسی نیم اکتاو (0٫012=P) و تاخیر 75 میلی ثانیه با افزایش فرکانسی نیم اکتاو (0٫014=P) دارای تفاوت معنادار با حالت کنترل بود. پاسخ آزمودنی ها به ارائهٔ پسنورد شنیداری تغییر یافته یکسان نبود و در دو جلسه ثبات نداشت.
پسنورد شنیداری تغییر یافته، بسامد لکنت را در گفتار تک نفره کاهش می دهد ولی همهٔ ترکیبات ممکن باعث کاهش معنادار لکنت نمی شود. میزان بهره وری افراد دارای لکنت از پسنورد شنیداری تغییر یافته متفاوت است.