اثر حفاظتی روغن سیاه دانه بر سمیت القاء شده توسط بیس فنول آبر بافت بیضه موش بالغ NMRI

هدف از این مطالعه بررسی اثر حفاظتی روغن سیاه دانه به عنوان یک آنتی اکسیدانت بر بافت بیضه موش های تیمار شده با بیس فنول A بود. در این مطالعه 24 سر موش نر بالغ NMRI به چهار گروه (6=n): کنترل، بیس فنول A (mg/kg/day 200)، روغن سیاه دانه (ml/kg/day 5) و بیس فنول A + روغن سیاه دانه تقسیم شدند. 34 روز پس از تیمار دهانی با اندازه گیری وزن موش، بیضه راست خارج و فیکس شد. پارامترهای مورفومتریک بافت بیضه پس از انجام برش گیری، پاساژ بافتی و رنگ آمیزی Heidenhain''s Azan، توسط روش استریولوژی مورد ارزیابی قرار گرفت.
میانگین حجم لوله های منی ساز، ارتفاع اپی تلیوم زایشی، قطر و ضخامت غشا پایه لوله های منی ساز، تعداد سلول های اسپرماتوسیت، اسپرماتید گرد و دراز، اسپرماتوگونی و سلول های سرتولی در گروه بیس فنول A نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد (05/0 P<). افزایش میانگین حجم لوله های منی ساز و تعداد سلول های سرتولی در گروه بیس فنول A + روغن سیاه دانه در حد گروه کنترل بود اما میانگین تعداد سلول های اسپرماتوسیت و اسپرماتید گرد و دراز در این گروه نسبت به گروه بیس فنول A دارای افزایش معنی داری شد (05/0P<).
مصرف هم زمان روغن سیاه دانه و بیس فنول A از اثرات نامطلوب بیس فنول A بر بافت بیضه موش بالغ جلوگیری نمود.