اثر تنش شوری بر عملکرد و برخی وی~
~
ژگی های فیزیکی و بیوشیمیایی توت فرنگی رقم «کاماروزا»

شوری یکی از مهمترین تنش های محیطی است که رشد و عملکرد گیاهان را محدود می کند. یکی از روش های غلبه بر مشکلات تنش شوری، شناخت میزان تحمل شوری گیاهان زراعی و باغی می باشد. در این پژوهش جهت ارزیابی تاثیر شوری بر عملکرد و برخی ویژگی های فیزیکی و بیوشیمیایی توت فرنگی رقم «کاماروزا»، آزمایشی با پنج سطح شوری (0، 5 /7، 15، 30و 45 میلی مولار کلرید سدیم) در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در شرایط گلخانه ای و به صورت کشت بدون خاک انجام شد. نتایج نشان داد که شوری اثر معنی داری بر عملکرد، وزن میوه و تعداد میوه داشت. بیشترین عملکرد، وزن تک میوه و تعداد میوه به ترتیب با 46/ 106 گرم در بوته، 63/ 8 گرم و 25/ 12 عدد در بوته در تیمار شاهد و کمترین آن ها به ترتیب با 51/ 54 گرم در بوته، 46/ 6 گرم و 31 /8 عدد در بوته در تیمار 45 میلی مولار کلرید سدیم مشاهده گردید. تیمار شوری باعث کاهش محتوای نسبی آب و کلروفیل و افزایش میزان کربوهیدرات های محلول و پرولین برگ شد. در اثر شوری میزان پروتئین های محلول برگ در تیمار 45 میلی مولار به مقدار 5/ 26 درصد نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت. به طورکلی عملکرد و بیشتر ویژگی های فیزیکی و بیوشیمیایی توت فرنگی رقم «کاماروزا» تا سطح شوری 15 میلی مولار نمک طعام (هدایت الکتریکی 5/ 2 دسی زیمنس بر متر) نسبت به شاهد (هدایت الکتریکی 2/ 1 دسی زیمنس بر متر) تفاوت معنی داری نداشت.