کانی شناسی و چگونگی رخداد سولفیدها، سولفات ها و کربنات ها در کانسارهای فلوریت شرق استان مازندران

بخش های بالایی سازند کربناته الیکا به سن تریاس میانی در بخش مرکزی پهنه ساختاری- رسوبی البرز در شرق مازندران (مناطق سوادکوه، خطیرکوه و کیاسر) میزبان کانی سازی های فراوان و مهم از فلوئور- سرب- باریم شامل پاچی میانا، شش رودبار، اراء، عالیکلا و کمرپشت است. برپایه مشاهدات صحرایی در مطالعه حاضر، محل های اصلی تمرکز ماده معدنی درون سنگ های کربناته میزبان به صورت منقطع، نامنظم و ناهم شیب با لایه بندی است که در شکستگی ها و یا حفرات انحلالی و کارستی به شکل رگه ای، عدسی و توده ای تظاهر یافته اند.کانی شناسی در کانسارها ساده بوده و عمدتا گالن، باریت، فلوریت، کلسیت و مقادیر جزئی اسفالریت می باشد. مشاهدات ماکروسکوپی و میکروسکوپی، ساخت و بافت های کانی سازی هم زاد و دیرزاد متنوعی را آشکار نمود. بافت های افشان، استیلولایتی و ریزرگچه ای از گالن و کلسیت با و یا بدون همراهی دیگر کانی ها به عنوان بافت های هم زاد با سنگ شدگی سنگ های میزبان شناسایی شدند. ساخت و بافت های دیرزاد از نوع پرشدگی فضای خالی مانند رگه- رگچه ای، گورخری، نواربندی قشرگون، جانشینی اولیه و کلوفرمی از بافت های غالب و مناطق اصلی و اقتصادی تمرکز ماده معدنی می باشند. بافت های ثانویه مانند خمیدگی در رخ های گالن های درشت و همچنین جانشینی این گالن ها توسط سروزیت و کوولیت بیانگر رخداد دگرشکلی و اکسید شدن برون زاد بعد از مرحله اصلی کانی-سازی می باشد. برپایه این پژوهش، کانی سازی اولیه در کانسارهای فلوئور- باریم- سرب شرق مازندران در دو گامه (1) اولیه هم زاد با سنگ شدگی و (2) اصلی دیرزاد شکل گرفته است. لیکن با استناد به شواهد ساختی تظاهر ماده معدنی در محیط کانسارها و شواهد بافتی در مقیاس ماکروسکوپی و میکروسکوپی می توان مرحله اصلی و البته اقتصادی کانی سازی را در کانسارهای مورد مطالعه از نوع گرمابی ناهم زاد با سنگ میزبان کربناته معرفی نمود.