بررسی رابطه بین سبک مدیریتی با مهارت های تغییر و نوآوری مدیران بیمارستان های آموزشی شیراز

با توجه به وجود طرح های جدید در نظام سلامت از جمله «طرح تحول» و متغیر بودن مسائل موجود در بیمارستان ها، مهارت های تغییر و نوآوری مدیران، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین سبک مدیریتی مدیران بیمارستان های آموزشی شیراز و مهارت های تغییر و نوآوری آن ها در سال 1388 انجام گردیده است.
پژوهش حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی و به شیوه مقطعی است که در سال 1388 انجام گرفته است. نمونه مورد مطالعه 9 مدیر بیمارستان و 135 نفر از کارکنان ستادی بیمارستان های آموزشی شیراز بوده اند. مدیران به شیوه سرشماری و کارکنان به شیوه طبقه ای- تصادفی برگزیده شدند. گردآوری داده ها از طریق پرسشنامه تعیین سبک رهبری رنسیس لیکرت (Rensis Likert) و پرسشنامه تعیین میزان مهارت های تغییر و نوآوری بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارSPSS نسخه 16 و آزمون های آماری توصیفی (فراوانی، درصد فراوانی، میانگین) و تحلیلی t-test و ANOVA استفاده شد.
نتا یج: اکثر مدیران، سبک مدیریت مشاوره ای داشتند. اکثریت کارکنان ستادی، جوان و در سنین 40-20 سالگی قرار داشتند و به صورت قراردادی استخدام بودند. بین مهارت های تغییر و نوآوری مدیران و سبک مدیریتی آنان ارتباط معنی داری (001/0>P) مشاهده شد.
به نظر می رسد به منظور پیاده کردن طرح های تغییر و نوآوری در بیمارستان ها، سبک مدیریتی مشارکتی بسیار کارساز است. چرا که با مشارکت صادقانه اهداف سازمانی قابل وصول تر خواهد بود.