اثر عصاره برگی آلوئه ورا بر رشد، تولید آفلاتوکسین B1 و الگوی پروتئین های خارج سلولی آسپرژیلوس فلاووس در شرایط آزمایشگاهی

آسپرژیلوس فلاووس از جمله قارچ هایی است که آلودگی وسیعی بر روی مواد غذایی ایجاد می کند. در این مطالعه، فعالیت ضد قارچی عصاره های مختلف گیاه آلوئه ورا بر رشد و میزان آفلاتوکسین تولیدی آسپرژیلوس فلاووس و همچنین تاثیر این عصاره ها بر الگوی پروتئین های خارج سلولی این قارچ مورد بررسی قرار گرفت.
6 حلال مختلف استن، اتانول، آب، متانول، کلروفرم و اتیل اتر برای استخراج عصاره از برگ های گیاه آلوئه ورا استفاده گردید. فعالیت ضد قارچی عصاره ها به روش Agar Plate Diffusion Plate انجام گرفت. هر کدام از عصاره ها در غلظت های 0، 2، 20، 200 و 2000 میکرو لیتر بر 20 میلی لیتر محیط کشت، آزمایش شدند. بعد از بررسی، از عصاره ی استنی آلوئه ورا، به منظور ارزیابی و تاثیر عصاره بر میزان تولید آفلاتوکسین B1 و الگوی پروتئین های خارج سلولی تولیدی توسط قارچ آسپرژیلوس فلاووس به ترتیب HPLC و SDS-PAGE انجام گرفت.
بیشترین فعالیت ضد قارچی در عصاره استن در غلظت 2000 میکرو لیتر، دیده شد. با توجه به نتایج HPLC میزان مهار تولید آفلاتوکسین در غلظت 2000 میکرو لیتر، 94/40% و در غلظت 2 میکرو لیتر،14/18% گزارش شد. نتایج SDS-PAGE نشان داد که با کاهش رشد قارچی، میزان تولید پروتئین ها نیز کاهش یافته است.
بحث: از این مطالعه می توان نتیجه گرفت که، عصاره ی استنی آلوئه ورا می تواند به عنوان عامل ضد قارچی موثر تری بر مهار رشد آسپرژیلوس فلاووس نسبت به حلال های دیگر باشد.